рече (гл.) - еден (прид.)

— Им рече еден ден на сретсело. — Ќе го обеса секого кој ќе наврти да и брка Дунчани од Раково.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Кога се разбра таа работа, ниеден полчишец таа зима не прејде преку река да ги вознемирува Дунчани.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„ Вие сте мртовци“, рече еден метален глас зад нив.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Токму човекот што го барав“, рече еден глас зад Винстон.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Насекаде и во сè го гледав призракот на измамата. - Не сакам повеќе да играш во театарот, - ѝ реков еден ден.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
„Курво,” ѝ рече едната на другата.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Некој тропа, реков: - Тоа е ветар, рече едната тетка.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
- Тоа беше ветар, рече едната тетка.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
„Абе, овој да не е некој комарџија“, рече еден од младите картаџии преправајќи се како боже тој на кого тие зборови се однесуваа е непостоечки.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ибраим Ибраим раскажувачот на овој настан од Балканските војни, ако е точно она што ми го рече еден негов подалечен роднина , умрел во Цариград од воспаление на белите дробови.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Депа е жена и пред малку рече еден поумен збор: „Ние не сме Бугари... — само прескокна да рече не сме ни Срби, — туку сме си луѓе од местово наше — нашинци!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
„Или ќе престанеш еднаш да крадеш“, му рече еден ден на оној еден од нив, а можеби тоа му го рече тој самиот, но тоа беше безразлично, „или ќе си ја поскусиш раката со тоа твое левосување, или ќе му кажеме на Башмајсторон, да си знаеш“, додека се враќаа во приквечерината кон своите бараки.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
„Или јас тебе ќе те убијам, или сама ќе се убијам“, му рече еден ден кога Полин наполу го отфрли лебот и другите јадења и започна да ја засмрдува куќата приготвувајќи јадења од разни растенија што така диво растеа во природата: штавеј, блостурци, див спанаќ, лобода, ардукли, киселачка, разјан, зајачко зелје, шумска салата, мајорок, чубрица, дрезга, мечкино грозје, рајчица, шафран, жолта месечина, пиперица, горчица, див лук, брашнарка, граорка, гомбел и др.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Блазе си му на тој што ќе ми те земе, блазе! (Се приближува до Антица и тивко и поверливо): Ќе ти речам еден збор, ама жив ти што ти е најмило да не се чуе.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Девојките во бело излегоа.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Земи... – ми рече едната.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Знаеш што рекол еден штурец и тоа во доцните часови по полноќ кога го замолиле преморените штурци да замолкне за да дремнат малку и тие?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
На селаните им се видоа сомнителни овие луѓе. – Сигурно не гледаат да ни ги оберат ќесенцата вечер по Слива – рече еден од старците, кога се оддалечија од нив агите.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
„Но шинелот нели е мој!“ – рече еден од нив громогласно, зграпчувајќи го за јаката.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
- Есен е, Биле, - ѝ реков еден ден. - Дрвјата ги соблекуваат летните облеки. - Не ја сакам есента, - ми одговори Билјана.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)