сака (гл.) - ни (чест.)

Тоа раскајување е влезено длабоко во душите на сите Руси, кои сега не сакаат ни да чујат за некакви „братушки”, а особено за Бугарите.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тие велеа: „Ние не сакаме ни една држава да војува за нас: тие можат просто да ги испратат своите флоти во Солун и да ја принудат Турција да ни даде реформи.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Вие не сакавте ни збор да чуете од мене И сите туѓи раце оставени врз моето тело. Им ги поверивте на своите остри коси. И ги продадовте за една обична дневница.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Ама, има само една фалинка. Тој се однесува исто како маж Црногорец, кој не се помрднува од место, исто како оној што ќе го заглавиш со шрафцигер, па не сака ни долу, ни горе...
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Горан знаеше по седум пати да им се јавува на девојки кои не сакаат ни под разно да излезат со него, да ги застанува колегите во факултетските ходници и да ги гњави со тоа како за малку ќе го положел испититот ама ете немал среќа, и згора на сето тоа, професорот го мразел и да се фали со тоа дека оди на журки кои се посетувани од битни велеградски фаци.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Земанек не сакаше ни да чуе. „Знам што си наумил“, рече, „но јас не останувам“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
За сѐ е тој виновен.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Го слушав Бак како одвреме- навреме „човечки воздивнува”и од што му бев лута, не сакав ни да го погледнам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Постапив според една поука од детството: Ако не сакаш да го видиш ѓаволот затвори ги очите; а ако не сакаш ни да го слушнеш затвори ги и ушите!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Зошто го спомнувам токму овде овој дамнешен совет од животниот филм на тетка Боса?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Не сакам ни да чујам, - викна Абраш, - ти реков, книгишта не ме интересираат, не сум јас „бубалица“ па да читам.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Мирче: Не, не сакам ни божемски да ме изедеш.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Господ ме спаси од дрвен крст, па не сакам ни железен, им велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)