сврти (гл.) - разговор (имн.)

„Ќе си дојиш и ти кај мене — си мислеше Толе — токо дури кога ќе ти и понамести коските Раиф ефендија“! — и го сврте разговорот во друг правец.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Проедросот го сврте разговорот и за цело време додека го пиеја кафето ништо за братучедите не спомна.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Ми се чинеше дека не сака понатаму да ја прашам за таа жена и го сврте разговорот на други работи.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
„Што има ново во Маказар“, го прашав по некое време, за да го свртам разговорот од маката што сака да ми ја натовари.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Добро, се разбравме некако за таа работа и меѓувремено порачавме по една ракија, Баџата се расположи, а Сврделот го сврте разговорот на Информбирото што мене ме сепна, ама Баџата веќе се излана.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Ајде, кажи ми сега нешто за чифчиите што се околу тебе,” го сврте разговорот, небаре сожалувајќи го рибарот.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Избегнувајќи го директниот одговор, бугарскиот министер за надворешни работи започнал да ги изнесува проблемите со кои се соочувала Бугарија „за повторно добивање на својата независност“, со што го свртел разговорот на сосема друга тема.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
На повторното инсистирање на Донован дали Бугарија се смета „притисната поради концентрацијата на германските трупи во Романија“, бугарскиот министер таквата констатација ја негирал, потенцирајќи дека „концентрацијата на германските трупи во Романија, како и на други места во Европа, ја сметал за сосема нормална“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Обидувајќи се да ги изгладам лошите размисли го свртив разговорот на сандакот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Што се однесувало до сандакот – реков - Огнена Гулева ме пофали.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Мене ми беше жал за Тета зашто очигледно имаше грижа на совест, и, за да го свртам разговорот на друга страна, ја прашав мајка ми: - Ќе го ставиш ли и ова во романот?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
За да го сврти разговорот, почна да го распрашува старецот за неговиот живот.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
„Не, не. Не во одредена служба“, сериозно рече вујко ми Герман колку да ме изведе од можна заблуда, обидувајќи се можеби истовремено да го сврти разговорот.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
„Алексеј го запишав во училиште! Почна да станува човек.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Како напредува Алексеј?“, прашувам јас, најмногу за да ги одложам непријатните нешта или да го свртам разговорот кон помирни води; сѐ ми се чинеше дека татко ти е затечен, можеби и збунет од посетата но и од директниот настап на Иван Степанович па смислуваше некои објаснувања во врска со оној проклет Корпус, но не сака што се вели прекутрупа и необмислено да истапи.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ќе зборуваат така, па пак ќе го свртат разговорот за војната, за грабежите.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)