сврши (гл.) - во (предл.)

Дрвјата се тресат, грчат и свршуваат во неговите нови панталони.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Ѝ го реков уште и тоа оти е добро што сето ова се свршило во еден ден.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Пак и да има место, нема да му го дадат на еден што свршил во Србија, туку на еден свој кандидат.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Еден палавко го бутнал пенисот во својот другар, додека другото момче го сече најличниот дел од курот на возбудениот примател, а посетителовиот гостувачки уд скока и го исполнува празниот простор од кој природата се гади и свршува во Црната Лагуна каде нестрпливата пирана го грабнува сѐ уште нероденото дете кое никогаш - со оглед на некои добро познати факти - нема ни да се роди.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)