седи (гл.) - дедо (имн.)

И навистина во анчето на сина му Трајко седи дедот Петко, си го чури лулето и шеретува со неколку старци. Зашто ќе зборуваат Мариовци, ако не за жени?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ги исчисти и трњето околу борот во средината на градината под која седеше дедо му, па и сите негови домашни. А и тој често.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Покрај болниот остана да седи дедо Димо, да му ја сменува крпата на челото, да ги гони мувите и да го разведрува повремено со некои шеги, да го потсетува на дамнешните убаво поминати времиња.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- И од пред мене, - вели баба ми, а малку понатаму седи дедо ми крснозе, пред него мезе и пагурчето со ракија, пуши на луле од кочанка и го сука мустаќот.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)