седнува (гл.) - да (сврз.)

- Ајде, земи стол и седнувај да видиме што добро те носи?
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Градеа без престан шест дена. На седмиот седнуваа да отпочинат.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Луѓето како што пристигнуваат, така фаќаат место во бавчите, на островцето каде што истечуваат изворите, крај брегот на езерото, по дворовите, спростираат ќилимчиња, веленца и седнуваат да се одморат, да јадат; како што надоаѓаат луѓето од околните и подалечните места, така сѐ повеќе се полни просторот околу манастирот.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Го фрлам митралезот и седнувам да се издишам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А потоа наеднаш почна да се смее.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„На жената од над амбисот мислиш?” праша мајка ми додека седнуваше да се потпише во бележникот на поштарот за примените пари.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Цупкаше од една нога на друга, облечена во црвени тренерки.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ѓорѓија молкум седнуваше да јаде на правоаголната маса, покриена со омразениот чаршаф кој старицата го обожаваше, чуван со години; таа седнуваше спроти него, го галеше чаршафот со едната рака, како да го чисти од невидливи трошки, го набљудуваше син ѝ и му забележуваше: - Зошто не јадеш од црниот леб?
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
ЛУКОВ: (Ја гледа. Овој пат со посебен, заинтересиран поглед и долго. Потоа седнува да јаде.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)