симне (гл.) - ја (зам.)

Улам зашто отиде со рака на усните за ништо да не се слуша улам на твоето латинско име заробено во некое ѕвездено доба на дамнината, улам на овенатите плодови на твоето молчење, улам на далечините градини на Азија и на морето низ кои набркани се спуштаа Адам и Ева, улам на дождот што тропа врз твојот сон улам на тебе и велам симни ја раката од усните во нивната древна усама да преноќам.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Коњот за нас е сѐ. Симни ја чергата од зебе зиме, фрли ја на коњот.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)