слуша (гл.) - ѕвонче (имн.)

Се слуша ѕвонче на вратата.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
И си седи така Севда под дивјачката, со нозете спружени право пред неа, исправена во половината и си ја чешла косата за да ја преплети, а од онаму, преку, го слуша ѕвончето на Белка и по ѕвонењето препознава дека говедата се запасени, скротнати и само рупкаат, рупкаат трева со забите, убаво се најадуваат, така што Севда веќе слуша како млекото во котлето под Белка вечер ќе џурка, џурка млеко, ќе го полни и тоа ѝ прави задоволство.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Пак се слуша ѕвончето.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Кога ќе се обиде да ги отвори клепките, го слуша ѕвончето на Белка.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Се слуша ѕвончето на вратата.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)