сме (гл.) - денес (прил.)

Затоа кога Веле ги критикуваше мајсторите, говорејќи дека треба тие да ја внесуваат целата душа и да не жалат ништо, само да ја свршат што побрзо и што поубаво работата, велгоштанецот внимателно ќе го слушаше и потоа полека ќе му речеше: - Јас тебе ти признавам, Веле, иако си помлад по години, во занаетот си отишол понапред не само од мене, а и од миогу други мајстори како мене, што сме денес што се вели, со мајсторска тапија.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Промовирајќи се себеси како главен уметнички центар, Лондон не успеа да заживее според неговиот вистински космополитизам и современост (овде уметничките институции главно не се разликуваа од образовните системи кои сѐ уште се структурирани на национална основа и како што вели Edward Said, “сѐ уште не сонувале” за начините на кои сме денес помешани заедно).
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
- Доброутро! Како сме денес? - им се обрати докторот на тројцата пациенти кои ја делеа болничката соба.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ние сме денес останати во светот да ја браниме трајната супстанција на комунизмот.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Павле рече дека ние сме денес на вестите. Александар климна со главата.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
И наеднаш сфаќам дека всушност јас сум творецот - обликувач на глупавите прашања, и дека со нив всушност настојував да ја омаловажам загриженоста од ситуацијата во која се наоѓав.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Бегав, бегав, бегав, на вратот го чувствував неговото дишење а истовремено ми приоѓаа во некои чудни видливи но безгласни глупостите смислени само за да ме измачуваат, како на пример: „А не знаеш, нели, кој ден сме денес?!“
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Или: „Колку е можно грешката да прерасне во грев кога намерно ќе ја сториме!?“
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Или: „Човекот дали смее да е скаран со времето!“
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- А каде бев јас во вторникот? - Беше овде. - А кој ден сме денес? - Петок. Еден од петоците што се готви да си замине.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Во спомнатиот Културен преглед што ти го имаш подготвено присутни се дури и такви размислувања како она дека прозаичното и бирократско секидневие може да повлијае дури и некогашните борци за слобода да се преобратат во обични убијци.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Невропсихијатарот бегло погледна во картонот, без да прочита, и рутински продолжи со својот дијагностички распит: – Кој ден сме денес?
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
„Уметноста го означува како прекинот со прареалноста, така и обидот да се излекува преломот кој со тоа настанал во човековата суштина.“ (Ернесто Граси) А Каде сме денес?
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Во една „метафизичка“ смисла имаме, значи, работа со две човечки ситуации.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)