смири (гл.) - пијан (прид.)

Среде ден се нишал со матни очи околу куќата со еден прозорец и му се заканувал на небото, ѝ се заканувал и на земјата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Двајца пријатели на Доце Срменков отишле кај челникот на дружината и побарале да го смири пијаниот - пие и пее но во нивното село не се пее без причина и во работен ден.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)