спие (гл.) - ли (чест.)

5 Спиев ли? Најпрвин и првпат тогаш видов дел од јавач на коњ на манастирскиот ѕид, око, рака до лакот со дршка од недовршено копје во грч на жолти прсти и копито врз дамка на нешто што било иконописечки настан, имало историја на грев и пекол.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Веќе не смеев да го минувам ридот и да го газам потокот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Мече! ... - А ... – се одзва тој сонливо. - Спиеш ли? - Не. Не спијам.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Често така наутро ја довикував. Го правев тоа и во С., кога бев вознемирен. Агна, ќе ѝ речев, спиеш ли?
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Дијагонален зрак, имав обичај без некоја посебна причина да помислам, дијагонален зрак, а потоа: Агна, спиеш ли?, ќе ѝ речев, за таа да се разбуди и така мека и топла да ми седне в скут, да ме прегрне со десната рака околу вратот, и да се загледа во сонцето.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Лавот, стар гривест војвода, не се движи. Спие ли, пресит ли е, или е и самиот мртов во оваа ноќ?
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
- Спиеш ли? - ми потшепнува чичко Лозан, пофаќајќи ме за нога. - Не.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Си спиела ли некогаш со машко, ме прашува тој.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)