станува (гл.) - и (сврз.)

Станува и почнува да вришти. Од устата му шика крв.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Така во просветителството прв пат со помош на методична обдукција добиваме достапност до информацијата, а таа постапка се продолжува и степенува сѐ до денес, кога обдукциската информација станува и естетска, кога внатрешноста на желудникот може да функционира како естетска слика затоа што рефлектира некоја друга физикалност, некоја друга реалност, други линии и црти, а исто така пружа и специфична естетска угода што најлесно можеме да ја наречеме угода на интеракција, односно задоволство поради тоа што сме присутни на далечина.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Грета: Можеби од твоите 14 сантиметри?
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Наеднаш ги ококорува очите и ја бутка од себе.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Лобо: Не сери, Грета! Ух...се исеков! (Станува и го загледува исеченото место)
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Станувам и седнувам, немам многу простор.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Долго молчевме. Јас седев како здрвен, а тој стануваше и седнуваше, неколкупати го правеше тоа.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ондин на тоа почнува да ѝ удира шлаканици и да ја навредува.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Сфаќајќи, на свој ужас, што се случува, таа станува и бега.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
„Извинете, имам работа”, им рече неодредено на присутните татко ми, станувајќи и излегувајќи од собата заедно со Рашела која го држеше под рака.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Одеднаш му е незгодно дека така широко се испружил, па си се чини самиот пораснат. Станува и се истресува од земјата.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Тој и сега мораше да го бара предметот на своите чувства, независно од тоа што станува и како станува.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Но нешто го боцка: станува и врти околу училиштето.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Станува и врти накај вратата. Ја остава отворена.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Истото станува и со шумарот и со ковачот и каменорезецот ...
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
(Станува и оди го полни со ракија, а потоа го става на огнот и пак седнува.)
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
(Сите стануваат и си ги мијат рацете).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
МИТРЕ: (станува и ја дочекува). Добро дојде, кума. (Пак седнува).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Господине, збогум. Жалам ако со нешто ве навредив.
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)
Со Мишко ќе биде сѐ во ред. (Станува и сега изразот ѝ е сериозен)
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)
Едни паѓаа, други стануваа и трчаа, трчаа, трчаа кон Пероо... тука беше спасот.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Некогаш од сон ме буди неговата смеа; одам, ја отворам вратата, неговата соба е празна, но мириса онака како што мирисаше тој кога беше малечок откако ќе го искапев.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога ноќе седам покрај прозорецот, слушам чекори и во нив го препознавам звукот на неговите чекори; станувам и го отворам прозорецот, а на улицата нема никој.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Но ноќе станувал и чекорел по врвици на измислен свет, лесен и благословен во споулавеноста, ослободен од мисла и од земни тегоби.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Го зграпчил за крадечката шија и извлекол нож од објало. И му ја стругнал тртката од носот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Станувај и засолни се негде со онаа твоја пеперуга. Ти доаѓаат сватови со оган.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Фиданка не си ги искуба косите по она што ти го виде.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Зошто тртката, мајче. - Зашто ни тогаш немало светци. Станувајте и патувајте.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Заборавил кутриот Панделиј како се кове сабја и како се замавнува на туѓа глава, научил да молзе кози и да го згуснува млекото во сирење.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
МИЛКА: (Станува и оди до вратата од кујната. Дијалогот што следува се води делум отаде, потоа Милка се враќа и седнува, само сега на другата, поблиска, фотелја.)
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
ФЕЗЛИЕВ: (Кој сето време го слушаше расправањето на Методи отсутно, станува и трга кон кујната.) Јас ќе излезам... в кујна.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Кога ќе се повтори грчот, станува и сака да излезе. Се порева.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
ИВАН: Ништо. Тероризмот не може без овие работи. (Ја повлекува напред и со шепот.) Зар ти мислиш дека јас немам очи и дека не гледам што станува и каде сме?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Затоа неговата потрага беше безуспешна.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Остап влегуваше во спалните. Со неговата појава, стариците стануваа и ниско се поклонуваа.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Сега тие стануваа и чмуреа со своите цигари. Тие ваши цигари, мислеше Змејко. И тие ваши полни бечви.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Попусто е човек да му се опира на тоа што станува и што треба да стане и да ја бара чистотата на својот убав сон во средствата на остварувањето.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Пак станува и се загледува во темнината.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
да не стекла пак реката, да не ги откорна овошките или само алето, е во Америка алињата им се дома, в среде куќа, е па водата нема узда, не се запира со прачка и со викање, а да ја видиш онаа вода што се оди со денови, еднаш ни рекоа денеска морето ќе игра, а кога игра морето, не играјте вие и кога зеде да рипа, да станува и да седнува, леле мајко, потплашена кобила, фучи и се пресега преку бродот и го прескока и 116
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Некои стануваа и го затвораа пенџерчето на вратничето од ќумбето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Станувам и трчам кон трнот магарешки. Кон местото кај што стои Велика моја.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Стариот станува и, да простите, се опашува.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Во тоа време ангелот го навртува човеков да препомине под пенџерињава и како што чул плачење, застанал да чуе што станува и ако е потребно да помогне.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
„Никогаш не сум го забележала порано“.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Се обидувам да запишам нешто но пенкалото е премногу бавно, затоа станувам и одам во круг.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Се веруваше дека Арафат не успеа да остане на висината на предизвикот што му го понуди историјата, најпрвин поради фактот што војната и мирот, револуцијата и раководењето, тешко се сообразуваат, координираат во исти личности, при што водачите на револуциите, на движењата за слобода ретко стануваат и најдобрите градители на државите!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во историјата на ослободителните движења во светот ретко ќе се сретнат меѓу успешните водачи на револуциите во нивните личности и успешни градители на државите по ослободувањето!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
По некоја логика се стануваше и амбасадор на парадоксите!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Вкочанетоста од долгото седење на тесната клупа беше толкава, што често стануваше и шеташе низ ќелијата, неопоменуван од телекранот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Станувам и во вазната турам вода на цвеќето со бои на есен.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Стануваш и нема зошто посебно да разгледуваш наоколу.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Тоа таму му годеше: ја оставаш колата, влегуваш во барот на едно кафе, го испиваш, ги плаќаш и кафето и миењето на колата, а потоа стануваш и си заминуваш во измиена и исчистена кола. И однадвор и одвнатре.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Потоа стануваш и одиш под туш... - А што е тоа, а? - праша истиот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Моторот работеше неуморно, а Зоки ни да се помрдне – сѐ на истото место си седи, гледа што станува и молчи, глас не пушта од себе!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Станувам и одам во бањата за да си ја измијам засирената крв околу устата.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Вели дека сега ќе биде грд, без својот величествен нос, среде тоа назално се смее, ме подбуцнува, а јас не знам дали да му верувам или не.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
И луѓето ќе почнат да ми стануваат и познати и непознати.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Таму ми остана духот, та не е ни чудо што на утро не станувам и в ноќи не легнувам.
„Омајнина“ од Афродита Николова (2010)
(Пауза. Мира станува и излегува од собата Пауза. Тишина. Пауза. Матеј станува и излегува од собата. Тишина).
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Митра седнува, карши неа Перса, а Чана, досетувајќи се, станува и тргнува на кај куќата.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Најфино од сѐ ми беше утринското кафе. Јас станувам и си ја знам работата.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
- А јас морам да одам. Каде одат овците, таму и јас! - вели старецот како да се извинува, па со мака станува и се поздравува.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)