стои (гл.) - вкочанет (прид.)

Стоеше вкочането и погледот му лебдеше над главите на судиите и на публиката.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Шишман стои вкочанет со раката на џебот.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Поверував - полицаецот е наполнет со сено: стоеше вкочанет и ја слушаше расправијата.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)