сум (гл.) - да (сврз.)

На 24.11.1903 год., додека Мисирков сѐ уште беше во Софија, Е.Спространов му пишува на бугарскиот министер-претседател Р.Петров: „Независно од тоа како и на ова мое писмо ќе погледнете, должен сум да ги изнесам моите грижи по повод брзото ширење на македонското национално движење, кое не само што ја зафати Македонија, туку наоѓа одзив и овде меѓу македонската емиграција, а најмногу кај интелигенцијата.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Овластен сум да кажам дека акцијата за која сега говориме лесно би можела да ја доведе војната до измерлива далечина од нејзиниот крај. Еве ја веста...“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Готова сум да ризикувам, но само за нешто што вреди, не за некакви парченца стар весник.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Се качив од една посивена провинциска станица, возот патува бавно и долго, а јас, и покрај неколку испиени шприцери во станичното бифе, подготвен сум да бидам љубопитен и внимателен соговорник.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Потреси се, тука сум да ти бидам кадија. И соземи се.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
„Јас повеќе знам од тебе. Само заколнат сум да молчам.“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Овде сум да ги стопам сите мразови. Да ги разгорам сите огнови, да ги смирам сите олуи.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Преплашена сум да не ме види некој што ме познава.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А сега слушај, должник сум да ти раскажам: имам четириесет и една година и навистина сум стар, престар, за тебе дојден од исконски дни.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Многупати врз мојава куќа се струполувала несреќа. Должен сум да помогнам, да се молам.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Можеби триесет и шест, можеби триесет и седум, се изненадил од прашањето Онисифор Проказник.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Не знам точно. Премлад ли сум да ги разбирам вашите закони?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Луѓето, не и ѓаволите. Допри му го малку челото. Можеби попчево не е без рокчиња.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Старче, со чемерна замисленост повтори Доце Срменков; воздивнал неутешно, лицето му се збрчкало. - Така е, старец сум.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
МЛАДИЧОТ: Свикнат сум да се разбудувам во мугрите.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Тетка небаре ја следеше внатрешната линија на моето љубопитство, на времето разделно, па продолжи: - Една вечер пред заминувањето, стариот прилепски кадија му ја отворил до дно душата на татко ми крај чашката ракија и погледот упатен кон сините езерски далнини: „Пријателе мил, дојден сум да се збогувам со тебе, со Езерото.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Поточно, ја изразувам согласноста дека она што луѓето го создаваат може да предизвика одредени последици, (се разбира, во ова мое сфаќање на последиците спремен сум да ги вклучам и појавите во физичкиот изглед, на што Борко посебно инсистира), но притоа внимателно додавам: - Твоево тврдење не смее да се прогласува априори точно.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Свикнав веќе, и сѐ ми е едно... И затоа не мачи се, докторе... Решен сум да си одам...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)