треба (гл.) - мене (зам.)

Решението беше идеално за да бидеме заедно на море и плус да ги заработиме тие пари што ми требаа мене за уплата.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Сега, Браво, треба мене да ми користи.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
И ти треба мене да ме поштујеш.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Ќе најдам и ќе пренајдам начини, само ти треба мене првин да ми кажеш, вели.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Тие двете се многу блиски и сѐ си кажуваат.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Знам – одговара тетка Наде – не треба мене да ми кажуваш.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Или повторно непотребно ја зголемувам мојата улога?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ми годеше сознанието дека Иван знаел оти треба мене да ми се обрати.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не ми требаа мене веќе, срање!, прикаски!... Јас бев вакциниран!...
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Затоа со два збор ѝ даде на Ајша да разбере: – He ми треба мене друга облека од мојава.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
- Па, мајката на Исус Христос, - ми одговара како да треба мене тоа да ми е јасно.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Не ми треба мене овца - туку куче.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)