умира (гл.) - време (имн.)

Слушам како умира времето... Покрај лисјето што паѓа и мразот што се фаќа за рацете до каде сум стигнал Тоа умира сѐ што се раѓа па вечно сум со него помал макар за еден чекор
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)
Тихо помеѓу две неба умира времето
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
По нивните плитки води до каде ќе стигнам Слушам како умира времето Од есента во студот останува еден плод што праша со усните модри кај ќе стигнам.
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)
Летото ве посади на брегов каде што помеѓу две неба умира времето.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)