ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Делата што ќе бидат претставени референцијално се втемелени во популарната култура, но контекстуално и понатаму во идејата за висока уметност.

Меѓутоа, она што ги прави интересни во прв ред е потполната свест дека, иако значењето е лоцирано во дискурсот, а се чита во контекстот, дури ни традиционално сигурниот контекст (високата култура) не е во можност потполно да ги контролира значењето што го „влече со себе“ и значењето од другите контексти. нафф 6 „Нема сомневање дека отпорот на свесното и предсвесното Јас стои во служба на принципот на задоволство, сака да го спречи незадоволството што би било предизвикано со ослободување на потиснатото и нашиот труд оди во таа насока да се издејствува допуштање на таквото незадоволство со повикување на принципот на реалноста.

Кога се вративме дома татко ми остана долго да чита во ноќта. Никако да згасне жолтата ламба.

Татко ми не беше премногу воодушевен од своето дело, се прекоруваше оти не употребил некоја од техниките за кои беше читал во еротските магазини што му ги носеше вујко му од Австралија, но знаеше и што значи за родителите машко дете - само проблеми и грижи, а богами, го имаше за пример шурата.

Чула ли некогаш за таа скромна музичарка? И за нејзината мајка. Иако презимето на Елен е Голдбаум.

Кога Бенвениста ја праша дали тоа значи дека Рафаил е во Нови Сад, мадам Мими студено ја погледна и ѝ ја кажа цената што изнесуваше цела кројачка дневница на вредниот Јехуда Давидовиќ.

„Умрена од глад и истоштеност, кон крајот на војната, непосредно пред влегувањето на руските сили” - како што читам во нејзиниот „пасош” - во логорот на смртта Освјенцим како што би рекла таа, или Аушвиц како што би рекла мајка ѝ.  Кога се вратив во Скопје, Елен Голдблум беше замината на Мартиник, набрзо, слушнав, добила преместување во претставништвото на Светската банка во една азиска земја на Кавказот.

Одеше по жени да дознае нешто повеќе за него, отиде кај турска бајачка дојдена од херцег-Босна, а еден ден скришум ја посети Мадам Мими, еден медиум чии огласи за натприродни моќи, претскажувања, симнување магии, лек против уроци и наоѓање исчезнати, повеќепати читаше во весниците, додека во нив ги замотуваше завршените алишта.

Драга Петровиќ, чита во себе, удира со рака во лисјата.

Но неговата неизмерна благодарност често се читаше во блесокот на неговите сини очи.

Така ти ја правиш првата стапка низ плач, низ страв. Подоцна читаш во книгите – рахитис...

Таа не сакаше да ни ја каже причината за нејзиното предвремено враќање, но тоа можеше да се про­чита во новите брчки кои проигруваа на нејзиното лице.

Сега читам во весниците дека таму ќе се прави музеј.

Еве за тоа што читаме во Мемоарот на Организацијата: На 23 април претпладне турски шајки, составени од професионални злосторници и крвопијци, следени од полициски чиновници и жандарми, без секаков повод и ненадејно, со бес и јарост се нафрлија врз христијаните низ битолската чаршија и, кого ќе сретнеа, го убиваа или рануваа.

Рајнер ме чекаше во својот дом за да може да заспие.

Откако тој се врати од болницата во својот виенски дом на улицата Шонлатерн, секое утро излегував од дома велејќи дека одам да читам во библиотеката, оставајќи го зад себе префрлувањето на мајка ми дека моите врснички по цел ден остануваат дома а излегуваат само со своите мајки, или некој друг повозрасен член од семејството, за да не си го нарушат угледот кај договарачите на бракови.

Еден си измисли писмо што се чита во огледало, друг се заљуби во гуска и сакаше да ја доведе во општината на венчавање, третиот од конзерва си направи медал “За освојување на кренатата ледина”.

Таму имаше мноштво интересни луѓе.

Сите филмови што сега, разлигавен, во главата ги правиш за мирно трето доба, со сите театри и опери кои сакаш да ги посетиш и да ги видиш и чуеш, сите книги што сакаш да ги читаш во двојка или, барем, како школска лектира да ги обработуваш со неа, затоа што таа те разбира најубаво и, додека молчиш, таа ја слуша твојата тишина и кроце пушта рака на твоето колено, кое потскокнува од тоа што нервите ти се отидени бестрага, се утопија, се разбира (тоа филмовите).

Душо моја, каде си побрзо да те видам? (чита во себе си).

Логиката, според која лекарите читаат во лекарските читални за потоа да бидат преслушувани од пациентите, ме лишуваше од секаква желба за анализирање.

За овие две ѕвезди на мјузиклот „Белиот јоргован“ имаше читано во „Илустрација“ дека веќе имаат неколку заеднички филмови, но ова беше прв пат да гледа филм со нив, кој само што започна.

Баш пред некој ден читав во еден весник дека, замисли, во еден град кој се вика --- Македонија! --- во државата Алабама, отвориле ново основно училиште во најмодерен стил.

Продолжував да читам во отворената книга на која никој не ми обрнуваше внимание: Војникот го означува најболниот белег на варварството кој опстанува меѓу луѓето!

Читам во фотелјата и повремено со левата рака ја тргнувам завесата од мојот прозорец и погледнувам како сонцето, млако и сега речиси црвено, полека паѓа зад покривите на градот.

Коста веќе четири месеци му е доделен на овој човек кој за фронтот знае онолку колку што чита во весниците и колку што му раскажуваат оние што се враќаат оттаму.

1. Сеприсутно око (гноса) Додека ја трошев надежта - ја ронев како суво лепче по земји на пилците ја фрлав – лишена од коњи, пци и свињи9 без можност да заминам, Госпо Нуит10 под сводот твој распнат ко Животинско Царство око на Хадит надежта додека ја губев а сенката ми се ретчеше ко магла сè додека не стана Ништо чудно и иноземно блесна Волја без сврха, чиста пречиста страотно бела и остра ко молња во мрак со боја на зрел бозел со прелив морен и густ на Хеката, кралицата на Стигите и ноќите без месечина, створени за медитација во први мугри за Служба на Речта11 - тој сонлив отсјај на светот фрлен врз скерлетен скиптар ко еликсир - сега читам во темно во далечина гледам отаде предметите небаре нема ни време ни простор меѓу мене и Другото небаре сѐ е веќе запишано или навестено небаре она кое било или ќе биде секогаш Е секаде волја-заради-волја склад и волја моќ!

Читај во себе. Читај со нешто повеќе од себе.

Татко ми, како секогаш откога се разболе, молкум читаше во фотелјата, со грб кон вратата, далеку од куќата, во ужасната осама со која се мачеше себе си и другите, во која тонеше упорно, тврдоглаво, обземен од сопствената слабост.

Денес нема што да се чита во „Ослобоѓење“ ниту на лицата на минувачите во градот, а и ѕвездите некако поинаку сјаат во стиховите на младите поети.

Ја праша дали го читала Зола и таа кимна со главата, па додаде дека го читале во училиште.

Вие ми го откривате јазикот на душата кој се чита во синиот татков поглед.

И јас трагав по тој татков јазик на душата, на кој тој никогаш не пишуваше, туку најмногу страдаше, веруваше.

Со надеж дека повторно ќе Те читам во ваква сјајна форма, и тоа набргу, Ти посакувам с најдобро.

Нема кој да води сметка за него, нема кој да го покрива ако неочекувано заспие, како што тоа понекогаш му се случува, да чита, да чита во кревет и да заспие.

Кутриот мој брат, се разжалостив, може да настине, може да се разболи.

Мајка ми и татко ми спијат, брат ми чита во својата соба, а јас се досадувам.

Во тоа време од денот, единственото нешто што можеше да ме заинтересира беше да мислам на Игбал.