чита (гл.) - понатаму (прил.)

Сакав да го прашам од каде таков обичај низ вековите семинаристите и препишувачите првата буква од текстот да ја рисаат како жив човек, како девојка или сподобие на кое полот не може да му се одреди, како полу-жена а полу-животно, и каква нужда има од таквото украсување на текстот – соблазнување на почетокот, искушение да се чита понатаму, да се напредува во мрежата на пајакот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Не можев да читам понатаму.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
- Читај понатаму, Иле! - благо го покани учителката.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Почна да ѝ се магли пред очите. Од солзи не можеше да чита понатаму. Кога малку се созема продолжи.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Чита понатаму: „...посакувам да се појавиш...твоите дланки, одзади, ме гушкаш („ќе ѝ телефонирам“)...суштината на твоите исчезнувања...те посакувам („ќе ѝ телефонирам“)...биди, барем за минута, јаболко кое го гризам („ќе ѝ телефонирам“)...
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)