чуе (гл.) - јасно (прил.)

Неговото коњско дишење низ женски напрчениот нос го чув јасно.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Долгиот не запираше. По некое време чу јасно: - Запали ја свеќата!
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)