ви (зам.) - сака (гл.)

Го лапна тоа со кремот, па го грабна другото. Јас се накашлувам. И молчам.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Често ќе ни речеше: ”Знам, душичката ви сака женско; и јас кога бев помлад, кога бев на вашите години, не можев без женско: во секој град каде што скитав имав по некоја: и во Атина, и во Анкара, и во Рим, и во Мадрид; ќе ми се прилепеше некоја или јас ќе се врзев за неа, но никогаш повеќе од една година не ја држев: ми стануваше здодевно само со една жена да живеам; штом ќе оставев една, наоѓав друга; се лепеа како по мед; ми ги мереа со педи раменава и градиве и велеа: јаки мажи сте вие, Грците; и можеби - затоа тешко го доживуваа оној момент кога ќе им речев дека ги оставам, дека во друг град одам, во друг крај на светов, и во тој момент или паѓаа во несвест или како диви мачки ми се нафрлуваа со ноктите да ми ги ископаат очите; или ќе ми се обесеа со рацете на вратот и ќе речеа: и ние одиме со тебе...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
А јас, како некаков мисир, како некаков ушлест буржуј, се врцкам околу неа и гугам: – Ако ви сака душата – велам – да каснете едно слатко, не стеснувајте се. Јас плаќам. – Мерси – вели.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Спијте колку што душа ви сака, ама кога ќе се разбудите фаќајте се за некоја работа.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)