вие (зам.) - во (предл.)

Но, бидејќи не знае како, тој се напрчува и вели: - Вие в село немате високи куќи, нели?
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Порачавме чај. - Вие во Македонија пиете руски или кинески чај? – во превод праша Марјета.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
дали тогаш се сети дека жената и детето му останаа во Албанија, не знам што се скрши толку за да стои само заделен, ко забошотен човек, го гледаме ние Радевски, а Апостол Макаровски ни покажува две кабини со врати на заклучување, одете вие во кабините, ни вели и едната ни ја дава мене и на Горачинов, а другата на Оливера Поточка и Манол Форевски, вие сте сепак брачни другари, вели,
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Од каде пак вие во Скопје? - Не прашувај сега, туку тргнувај со мене.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Зошто е тоа така? Најпрвин, земено генерално, вие во книгата не ги именувате ниту местата, ниту ликовите.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
И сега ми дојдовте вие во возбуда во изненада восхитени што тука сум виснал окружен од завидните старци.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)