ги (зам.) - ведне (гл.)

„Еј брате, еј сестро!“ извика коњушарот, а два коња, со големи и силни бутини, се туркаа еден од друг, притискајќи ги нозете кон телото, ги веднеа убаво обликуваните глави како камили, па единствено со силата со којашто ги свиткуваа своите трупови тие се протнуваа низ отворот од вратата, што целосно го исполнуваа.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Мислејќи дека човек треба да се насочи кон верата своја, а не кон позицијата во својот световен живот, и со слепа верба во семоќната правда Божја, јас ве учев да ги веднете главите.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
А тие ги веднеа грбовите и го носеа ропскиот товар што им го беше наметнало времето и насилството.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Таа крикна и побегна кај мене; во образот на девојката црвено се беа втиснале два реда заби.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Девојките молкум ги веднеа главите.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Врбата гранките тешки ги ведне во тиха премаленост.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)