ги (зам.) - каже (гл.)

Досега, по сите тужби има над 60.000 МКД (околу 1.000 ЕУР) за судски трошоци – кои по добиените пресуди, за среќа, си ги има повратено. ***
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Божиновски е задоволен од пресудите, бидејќи ги има добиено сите надомести со камати, па дури ја оствари и можноста за повисока пензија.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Одејќи по својот личен пример, тој правилно заклучува дека работниците треба сами да се информираат за своите права, а не да чекаат работодавачот да им ги каже истите. 268
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Кога беше сигурен оти наполно ја има довербата на Чанга, татко ми почна да му ги кажува своите страхувања за козите и за „незавршената класна борба”, како што често пишуваше на главните пароли во градот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
И тој почна божем со чудење колку е зол светот и грди луѓето, та зборуваат најгнасни работи, што еве тој, како добронамерен и пријателски настроен човек, демек, ќе ти ги кажел.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ги покриваат главите со ист молитвен шал, и кога Алегра го допира со лактот, Јехуда го чувствува стариот трепет на нејзиното тело.  Рабинот го полни пехарот со вино и ги кажува седумте благослови спомнувајќи ги младенците како заљубени пријатели.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Рабинот му дава на Јехуда да отпие голтка од виното, а потоа пехарот ѝ го подава и на Алегра.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Жената нè замоли да почекаме додека се врати нејзиниот сопруг од Катерини, за да ни ги каже цените накампувањето.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Поголем број на деца немаат пристап до медиите и не можат да го привлечат националното внимание, но сигурен сум дека тоа се случува многу почесто отколку што сум свесен. ?
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Кажува работи што многу луѓе би сакале да можат да ги кажат, но во исто време е и малку одвратен. ?
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Селото го држеше сардисано и само со негово разрешение можеше некој да излезе и влезе, а секој ден тепаше барем по еден двајца селани да ги кажат комитите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Шо ти е, мори златна, шо плачиш, шо сакаш и шо немаш? — ја запраша Толе и зачека да си ги каже Миша своите желби, кои тој веднаш имаше да ги исполни.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тоа селаните го пренесоа едни на други и за да не јадат бој скоро сите одговараа дека има комити.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Вар комитлар, бре ќерата? — беше првиот збор што му го проговараа на секој човек, му удираа по неколку кундака и го собираа со нив да им ги каже комитите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Мене ми е многу мило дека сум бабин убав, бабино сонце, машко на баба - и кутре, и пиле, и маче, и зајаче, и билбилче и сѐ можно и неможно - ама ми пречи дека премногу се грижи за мене и тие милосливи зборови ми ги кажува и пред другарите, па Љупчо, водачот на нашата група, ми се потсмева - бабино галениче.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Туристите во Галилеја не се љубители на параболи.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Гласале тајно, па резултатите ги кажале јавно. Сѐ станува јавно.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Потоа, ми рековте дека сте забележале противречност меѓу две реченици што ги кажав.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Меѓу цвеќето таа беше како голема пеперуда и јас можев да ѝ ги кажам само овие зборови: - Колку ти е убав букетот, мила...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
И Крстан пееше и ги повторуваше зборовите што ги кажал и неговиот татко пред многу години.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Мајка тешко успеваше да ги каже замислените зборови, сета во солзи.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Многу нешта од тоа што му го кажуваше старецот Бојан го знаеше, но пак слушаше, мило му беше и по стоти пат да го слуша деда си, зашто тој истите работи секогаш ги кажуваше на нов начин, како првпат да ги кажува.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ќе речат: си поминал одовде со иста трема пред да зачекориш по тенките скалила кон последниот прозорец (а сакаше само срцата на луѓето да ги ископаш од правта и да ги кажеш нивните тајни)***
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
За Максима Акиноски општопознато е во Потковицата, Боше никогаш не разговарал со него но од други слушал, дека никогаш не ги кажува работите направо.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
- Запре за момент со прикажувањето но и понатаму ме гледаше насмеана.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Му ја покажав и сликата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Иако ваквите нешта родителите не им ги кажуваат на децата, бидејќи си љубопитен ќе ти кажам: тој туѓинец наеднаш како да ми се закачи, за окото ли за срцето ли, ни самата не знам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се изненади кога ја виде сликата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Му ги кажав поединостите што не ги знаеше.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Останав со впечаток дека ме сослуша.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Почекај ме. Ќе излезам веднаш. Сакам нешто да ги кажам. И отиде.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
И градовите што ги кажува ги измислил.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Ме одбраа едногласно под услов што го постави Пенчо: Баждар да ги каже брзо, како што тоа го правеше често, имињата на сите градови што ги знаеше.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Пули да видиш како пиши. Ќе ти пеам на грчки, а потоа ќе ги кажам што се вели.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Аргументите што Груев ги чул од Мечев биле далеку пореални и поубедливи од тие што му ги кажал Гарванов.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Треба да се забележи дека во образложението на Судот има доста неточни работи, што гемиџиите не би можеле доброволно да ги кажат, тие, по сѐ изгледа, биле изнудени од властите, зашто им конвенирале.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Во образложението се повторуваат веќе познатите факти коишто, главно, и самиот ги кажува во своите спомени.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Гарванов изјавувал дека ако процесот се одржи пред претстојното востание, ќе негира сè, но ако процесот се одржи во текот на востанието, тој пред Судот ќе изјави дека е член на Организацијата и ќе ги каже нејзините цели.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
„Кои нешта?“ „За мајка, за мене и Марта, за децата, за Мина. За нашите сестри. За градот. За сѐ...
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Всушност, ја слушам, ама нејзините зборови не ме болат.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Мајка ми одново почна да ми ги кажува зборовите кои беа врежани во моите први сеќавања, а кои долго ги имаше заборавено: “Ќе беше подобро да не те родев.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Да,“ продолжи тој. „Има толку нешта кои сакам да ти ги кажам, ама не знам дали сакаш да ги слушнеш, и не знам дали има зошто да ти ги кажувам…“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Само некој кој сака да се измачува себеси може да сака да ги дознае оние нешта кои вие барате да ви ги кажам.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ако имате барем малку самопочит, вие би заборавиле дека Рајнер постои.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Оној февруарски ден 1933 година Зигмунд навистина веруваше во тоа, но веќе беше започната една поинаква низа на настани – дојде нов владетел на Германија и нашите сестри се вратија во Виена; кога новиот германски владетел ја освои и Австрија, брат ми со оние чии животи одлучи да ги спаси замина за Лондон; ние, неговите сестри, бевме депортирани во еден, па во друг логор.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Сите кои не размислуваа како Фирерот, а јавно се осмелуваа да ги кажат своите ставови, веднаш исчезнуваа без трага.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Зборуваше загледан во земјата. Потоа ме погледна в очи.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Мислев на неговите хумани зборови кои ги кажа меѓу остарената Богородица покрај распнатиот Исус и Богородица со детето Исус: дека највисоката цел кон која треба да се стреми човечкиот род е да се овозможи секој човек да живее живот со што помалку тегобност, и секој човек да придонесе во остварувањето на тој идеал.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Постојат луѓе чие Јас некогаш одамна почувствувало дека нема право да постои, па сега се свиткува пред реалноста и, деформирајќи се, создава не-реалност.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Има толку нешта кои сакам да ти ги кажам, ама не знам дали сакаш да ги слушнеш, и не знам дали има зошто да ти ги кажувам…“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Имаш ли нешта кои сакаш да ми ги кажеш?“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Некогаш ми ги кажуваше во миговите кога, заради болестите, бев на работ на бессознанието, сега ми ги кажуваше тие зборови полни со презир и потсмев, кога ќе кажев некаква наивност која им прилегаше на моите детски години, ги кажуваше и кога ќе направев некаква грешка што може да се очекува од девојче на таа возраст, а потоа започна да ми го кажува тоа „Ќе беше подобро да не те родев“ постојано, наместо „Добро утро“ и „Добра ноќ“, наместо „Како си?“ и „Дали ти треба нешто?“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А кога ми ги кажува оние зборови, јас повеќе и не ја слушам.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Си ги кажува тие зборови како да се обидува да си каже некаква заспивалка, додека се превртува на креветот во малечката ќелија во лудницата во Нортхемптон. .
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Не знам дали сакаш нешто да кажам.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Вечерва за прв пат станав свесна дека Ромео е одвратен, стар и нашминкан дека месечината во овоштарникот е лажна дека сценографијата е простачка дека зборовите што морав да ги кажам не се вистински, не се мои зборови, не се тоа што сакам јас да го кажам.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Но потем, во самотијата на ќелијата, започна и да ги запишува зборовите што немаше кому да му ги каже.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
На Балканот ништо не се случува случајно – сега се сети на зборовите што ги кажал некој и ја сфати нивната вистинитост.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Му се чинеше како тие зборови секогаш да лебделе во воздухот околу нив двајцата, а мајка му само го чекала најпогодниот миг за да му ги каже.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Но дури сега точно сфати што значеа нејзините тогашни зборови, а и сите оние други предвидувања што му ги кажа дури долги години подоцна.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
И откако нему му се поврати здивот, тие го замолија да им ги каже имињата на сите растенија што ги приготвува, каде ги бере, на кои места и во кое време.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Господе, ништо полошо немало кога не знаеш јазик, кога цел ден молчиш како нем, како вол и чукаш со чеканот; одвај чекавме навечер со Анастаса да се видиме, да си поразговараме, маките да си ги кажеме.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Чувствата потонаа во молкот на осаменоста, само тој знае како да ги каже.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Но утехите, тој специфичен вид лаги кои луѓето си ги кажуваат за да се чувствуваат добро, во овој случај не ѝ помагаа.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Научи наутро неколку туѓи шеги и умеј да ги кажеш во погодно време... 122 okno.mk Има и друг начин да се говори забавно без памет, само нека јазикот ти е виток и жилав; но, тоа е тешка наука, која само од жените може да се научи.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Младиот човек, кој зборува паметно е мошне глуп во отменото општество, а ти треба да бидеш забавен; најголемиот дел од жените сака папагали; сакаш ли да бидеш сакан од тие жени - труди се да зборуваш како папагал и ќе стекнеш глас на шегаџија.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Томо од овие зборови сфати дека голем број од зборовите пред да ги каже треба да ги одмери.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
На устата му останаа поткасани зборовите, што немаше кому да му ги каже: Јас отидов. Навистина отидов јас...
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Немам храброст да ги кажам пред самата себе.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
И оттогаш почнувам да одам на лизгање со Надењка секој ден и, спуштајќи се со санката надолу, јас секогаш полугласно ги изговарам истите зборови: – Ве љубам, Надја!
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Малку подоцна таа доаѓа на себеси и веќе со прашање ми се загледува во очите: јас ли ги кажав овие четири збора, или пак само така ѝ се сторило од виорот на ветрот сред шума?
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Утредента изутрина добивам писменце: „Ако одите денес на лизгање, поминете да ме земете. Н.“
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Таа беше Мексиканка на дваесет и седум години, згодна, сериозна, а нејзиното актерско име пред неколку години се прочу низ поголемите театри.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Јас ја испраќам накај дома, таа се труди да оди пополека, ги смалува чекорите и сè очекува дали ќе ѝ ги кажам оние зборови.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Кутрата Надењка нема веќе каде да ги слуша оние зборови, а нема ни кој да ѝ ги кажува, зашто ветрот не се слуша веќе, а јас се подготвувам да заминам за Петербург – на подолго време, можеби и засекогаш.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Таа ме фаќа подрака и ние долго скитаме по ридот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сакам да го знам тоа, да го предупредам, зашто и ние имаме свои искуства, и нашата работа има свои правила што би можел да му ги кажам нему, на мојот наследник кој засега сè уште е непознат и кој си игра со другите како волк во јагнешка кожа.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
И јас не сакам ветерот да ги кажал!
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сè уште е прилично студено, на ѓубриштето уште има снег, дрвјата се мртви, но веќе се чувствува здивот на пролетта и, подготвувајќи се за починок, гавраните шумно гракаат: Јас се доближувам до оградата и долго гледам низ една пукнатина.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
А јас гледам како душата ѝ страда и како со сила се воздржува да не рече: – Невозможно е ветрот да ги кажал!
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Човекот-организер преку микрофонот ги кажува бројките.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Брзав по надолнината да влезам во градот и да ја најдам куќата што воздивнува и, доколку навистина има таква куќа, да ја замолам да ми ги каже своите пророштва.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Штотуку се симнав од ридот, од негде, од нигде или од ведро небо, се спушти на невидлива нишка син пајак со златна глава.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Би можела да те допрам како некогаш и тогаш... и да ми ги кажеш најтажните нешта ....
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Арафат тие денови беше во целосен револуционерен залет и занес.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Меѓутоа стариот Бургиба, кој му ја донесе независноста на Тунис, како фанатик на политиката чекор по чекор по мирен пат благодарение на својата стратегиска мудрост ја обезбеди првин автономијата, па потем неизоставната независност на својата земја, но и како признат мудрец во земјите на третиот свет, и покрај болеста и изнемоштеноста, ќе го најде вистинскиот мудар совет за својот забрзан гостин: Пријателе Арафат, да сум на ваше место, јас би ја искористил историската шанса за да ги кажам вистинските историски зборови пред преставниците од целиот свет!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тоа овозможуваше да си ги кажуваат големите тајни во нивните животи, што никогаш не го чинеа кон некој трет.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Кога ќе си ги кажеа еден на друг, ја разбираа нивната суштина.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И Татко не размислуваше многу за да ги каже своите пет први зборови, кои не претпоставуваа бришење од јазиците, туку требаа да го докажат правото на нивниот натамошен живот и соживот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко сѐ повеќе се навлекуваше во мисијата за која на почетокот не веруваше дека ќе трае толку долго време.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И Татко не размислуваше многу за да ги каже своите пет први зборови, кои, не претпоставуваа бришење од јазиците, туку требаше да го докаже правото на нивниот натамошен живот и соживот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Зборовите беа: 1. ајде 2. јаваш 3. табиет 3. милет 4. капиџик 5. комшија.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски во знак на согласност кимна со главата и веднаш се внесе во своите списи, готов да започне да реферира за своите пет избрани зборови, но очекуваше и Татко да ги каже своите пет збора.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Дел од стиховите што му ги кажа г. Черингтон му се вратија во сеќавањето и тој додаде полуносталгично: „Портокали и лимон велат Ѕвоната на Св. Клемент!“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
За ова не се пишуваше во весниците. Тие не брзаа да ги кажуваат работите без да бидат сигурни дека треба да ги кажат.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Болките си ги кажуваат со зборови неизречени.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Што да речам? Со кои зборови да му ги кажам моите маки?
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
- Да не се сонувањата колку груб би бил животот - ... Ете, насон сме се виделе - сме си ги кажале маките...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Затоа која уста да ја искаже сладоста на неговото учење, а кој јазик ќе може да ги каже неговите подвизи и трудови и добрината на неговиот живот.
„Пофалба на нашиот татко и учител словенски Кирил Филозоф“ од Климент Охридски (1754)
Не го оставаше ни дедо му Илко да му ги кажува доживувањата од светот.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Богуле сѐ запаметува и кога утредента му ги кажува на учителот, тој се чуди како Богуле убаво ги научил.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Овде некрунисан крал е неприкосновениот Тим Хортонс. Тоа е ланец на (не знам како да ги кажам) точилници на филтер–кафе, со дополнително пригодно мезе у облик на крофни алиас „донатц“ и жидовски ѓевречиња попознати како „бегалци“.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Има и други одговори и на друго место ќе ги кажеме зашто сега нема време. бог живот многу црква човек дарежливост младост јазик отров грчката словенската буквите столпотворение науките Светото писмо 863 г.
„За буквите“ од Црноризец Храбар (1754)
Татко му, според документите што ги приложил, добро заработува, - одвај успеа да ги каже овие зборови судијата , и додаде - јас не сум виновен, таков е законот...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Им ги кажа сите имиња на водачите на бунтот, а особено подвлече каде е слабата страна на отпорот – да се нападнат од сите четири страни: на Чебрен, на Светецот, откај Скочивир и Тиквешко.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Вангел Русјаков стои пред неа, зад него е Петре Караколев, и двајцата сакаат да фрлат некое камче во воденицата на Чана за да запре , ама не можат да погодат кога ѝ е затворена муцката, а кога ги кажуваат зборовите кога и таа лафе, нивните не се слушаат.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Бај Шишко е тврд на ушите, поради тоа кога зборува многу гласно ги кажува сите зборови.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Тоа беше и времето кога Татко и Мајка конечно се договорија да им ги кажат на своите деца тајните од нивните животи кои, доколку биле кажани порано, можеле да бидат опасни за иднината на децата.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Го бараше во книгите и Татковото цариградско вре­ме, кога не биле заедно, ги бараше причините на историското и пресвртно заминување од родниот крај, ги бараше нереализираните дестинации на Татковиот егзил коишто само ги замислувал, но никогаш не се осмелувал да ѝ ги каже пред тие да втасаат, да бидат зрели за реализирање.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Тогаш јас ќе ги кажам што треба да правиш“,ѝ рекол тој учениот на таа царицата Филипица.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Не умеам така да си го губам времето, ама има еден тука како само тоа да работи и тој ми ги кажува тие прикаски од романите.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Со директорот треба да одиме на пат, ама ќе ги кажам“, му рече.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Не беше Мајка дојдена в полноќ да му ги кажува на Татко куќните грижи, грижите со децата, туку неа ја загрижуваше мислата на заминувањето.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Игор Лозински сакаше да ја заврши својата голема исповед, пред своите балкански пријатели, да ги каже своите големи тајни за егзистенцијата на ова Езеро и на луѓето околу него, да му го пренесе на Цветана Горски својот морален тестамент, надежта на продолжувањето на неговото дело и вистина, а на Татко да му ја открие пошироката смисла на натамошното следење на патот на јагулите во потрага по излез од својот егзил.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Затоа и дојдов овде пред вас како пред браќа по судбина да ви се исповедам, да ви ги кажам моите последни маки пред крајот на мојот живот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Моите очи ќе ти ги кажат лагите кои сакаш да ми ги кажеш.
„Курвите на ѓаволот“ од Елена Велјановска (2013)
А утре ќе ме колнеш.
„Курвите на ѓаволот“ од Елена Велјановска (2013)
И згора на сѐ, нашиот вујко се гордее со она што го напишал за нас - Додека ги кажува овие непотребни обвинувања Виктор се напрегнува да го имитира изговорот на братот на нашата мајка, она нагласено шупливо шепотење но само во понекој од зборовите, а на крајот на реченицата обврзното поткашлување, како кај вујко ми.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
- И твојот Висок, а? Сигурно, мора некој и таа работа да ја врши... туку како?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И ќе ги кажам, Коста.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Така утредента дедо Бошко на луѓето им рече: - Ќе ги кажам!
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Сакаа кога тој велеше, “Само кажете ми ги зборовите што сакате да ги чуете и јас ќе ги кажам.”
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Изјави на Енди Ворхол ◊ Интервјуистот едноставно треба да ми ги каже зборовите што сака да ги кажам и јас ќе ги повторам. (1968) ◊ Животот и уметноста не ме загрижуваат.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Дојде редот да ги кажам своите зборови, кои напати ги придушуваа воздржаните солзи.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Кога ги кажав моите стравувања дека тоа, можеби, не е сосем пристојно друштво, Марина ме убеди дека во секој случај, тоа се „златни срца”.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
ПРВАТА ЖЕНА: Да продолжам, вие вашите искуства ќе си ги кажете откако јас ќе завршам.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Веќе бев потсмирена со плачењето, удобно бев сместена во прегратките на мајка ми и се чувствував безбедна, но последниве зборови, колку и да знаев дека татко ми само онака, по навика ги кажува и дека всушност веројатно не мисли баш така, сепак ме избезумија.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Што има на мајка ми да ѝ вика, кога јас сум таа што згреши?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)