ги (зам.) - поведе (гл.)

- Повелете! Овде ке седиме на балконот. –Ги поведов јас покажувајки им ја по пат новата фонтана.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Кога заминаа, по некое време, еден маж од селото со татко ми Кире, ги поведоа товарените два коња со облека и храна, да го достават на партизаните чии логор беше преку две села.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
А тој самиот си се познаваше добро: ако тргне по патот на козарите, ќе им се предаде со сета душа, ќе ги поведе, ќе им ги открие своите книги за козите, ќе се вклучи вистински во времето на козите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
- Меаната секојпат е отворена за стрико Грујо, - рече момчето и ги поведе гостите внатре...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Тој не ги поведе своите на манастир, како што правеше секоја година, не ги поведе да не му пречат, зашто мислеше на сѐ, - можеби ќе си пријдат со Богдановото девојче, необични и тој и таа, узнавајќи се од душа такви, а тогаш треба човек да биде сосем слободен, ќе треба можеби да бегаат заедно далеку од род и родина, каде што сите стеги паѓаат, ќе треба можеби уште веднаш да загинат заедно, дека е тоа најдобро, не знае тој.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
— Ќе ваќаме со гола рака змиа, нема чаре! — рече Гуцето и ги поведе своите градевци кон витолишките гробишта, откаде требаше да го нападнат селото.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Го прегрна Тодор Толета и го избакна. Се избакнаа и неговите четници со Толевите и Толе ги поведе по мракот сите кон Вепрчани, откаде уште истата ноќ ја прејдоа Црна и ја фатија жиовската Станоновица.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И токму кога Шаќир му направи на Ѓура една таква смешка, од која овој се закикоти, железото на портата почна силно да тропа, а на ниското каленце се навртоа пет шест манѕери кон малото куќарче.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Овчарот зави како волк, а детето ги поведе луѓето кон елакот каде што седеа Борисовци.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ги симнаа на брзина дисагите, ги преброија жолтите, ги тргаа белите со кантарчето, и Јован ги поведе коњите, нарачувајќи му на Толета и Митра, „ако не се врата, делот мој, троа потроа да и го дадите на старата, да и прерани децата“. И се изгуби во темницата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Co прилепскиот војвода се другариве, — а кон Толета и Трајка: — Овие другари се со други војводи дојдени, вардете, бидете азар за секој случај.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
9. Прилепската чета, со која отидоа Пере и Ѓорче, закрстари по Баба, Никадинска планина и Бабуна, но Бахтијар ги насочи потерите и на таа страна, та еден ден мораше и таа да се растура.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Без збор ги поведе кон колибите и тука Петре му рече на Толета да влезе во првата колиба со „овчарот", а самиот тој продолжи до втората, што беше само на десетина метра оддалечена од првата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Се исправи, ги извади очилата, ги забриша со шамивчето и почна да ги префрла нервозно од рака в рака, па почна сам да си зборува: — Бак, бак, бак, пис милет, бреј! Не сетит да гледат работата да живејит, туку матит вода во аван.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Петко ги поведе назад по уличето им ја покажа портата од Алимасковци и пак отиде да се шутка кај воденичките камења.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Море, за кодење се виа жените — се обрна кон Толета и сам ги поведе, та им даде столчиња под тремчето.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Го запре кошот пред нив и со еден сожалителен и презрив поглед ги измери сите војводи, па громко ги поздрави.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Генералот ги поведе под ридот, по беспатица; поправо, тоа порано било колски пат, а сега запустен и замаскиран од капинови гранки.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Заедничката потрага, обајцата ги поведе кон митското отоманско време...
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
„Една госпоѓа им врза ремчиња на вратот И ги поведе. Зар не слушаш како лаат?“
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Митко ги поведе пожарникарите в кујна, ја отвори рерната и им покажа: - Еве, изгорел!
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Но таму, во дворот на анто, го затекнаа Хаџи Ташку со дружината и една тајфа Арнаути од Кичевијана.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Минатата сабота, зараното (Максим и Костадин Дамчески од страв од незгоди не ги поведоа одвечер) главите на сојовите стигнаа во Прилеп, на ан кај Богатиновци: така си мислеа, расправијата помеѓу Хаџи Ташку и Лазора таму стана, па и измирувањето меѓу нив таму да стане.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А таму, на Црн Камен, се стигнува по две патишта.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Потоа отиде дома си, сама ја постели колата со ложница, сама ги спрегна воловите и - ги поведе мажите на Црн Камен.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Кога Кара Мустафа ги поведе своите војски од Дупка на Имотот, беше решен да го разурне и да го изгори.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И она што ми се чинеше најбитно, мајка ми не се ни обиде да ги поведе луѓето кон некоја друга поинаква вистина.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Впрочем сета вистина е забележана и во моето крштелно, а крштелното, од некои за мене непознати причини таа не брзала да го добие набрзо по моето раѓање.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Насобраната толпа чекори по нив, некои од луѓето се наведнуваат, земаат камен, и фрлаат по оние по кои фрчат камшиците, и кои врескаат под ударите, се обидуваат да ги избегнат, прават чудни акробатски движења поттикнати од болката на камшикот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А потоа следува највеселиот дел – чуварите почнуваат да фрчат со камшиците, и како кога се поведува добиток, ги поведуваат лудите кон портите на градот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Потоа Спространов објаснува: „Во сегашниве услови… јас лично сум убеден дека сепаратизмот што зафаќа длабоки корени во масите може да стане решавачки фактор, особено ако масите ги поведат луѓе од типот на Мисирков, Дедов, Мишајков и други…
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Со себе ги поведе и жена си и малиот Столпник.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
И - виде невиде - и нив ги поведе во нашите окопи.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Во Комитетот, токму вака, кркаат лубеници и чекаат тој да ги поведе во нова револуција.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Ходникот низ кој ги поведе беше послан со мек тепих, ѕидовите беа обложени со светли тапети и бела дрвенарија и сето тоа беше беспрекорно чисто.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Мајка му прва се совлада. Ги поведе по долгиот полуосветлен ходник. Потоа, во собата за гости.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Се заредија и родителите, го бакнаа крстот, и даскалот ги поведе децата по клупите.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Се издиши длабоко, ја поздрави, ги поведе попот, кумот, деверот и брат му Стоја.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
А на три дена по Гурѓовден ги зеде за рака децата, ги поведе двете баби по него и со тоа пљачката што остана, на грб, ја премина еднаш засекогаш Црна на Чебренскиот Мост и се исели од Старавина, заселувајќи се во новата населба Пештани во Мало Мариово.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
А сега, сите тие беа разотидени на разни страни, со свои грижи, по патиштата по кои ги поведоа судбините на нивните семејства.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ги поведе во јужниот дел и им ја покажа ниската капела во која е гробот на свети Наум со неговите мошти, како и самицата во која се лечат болни. Полковниците гледаа со интерес.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Кметот и учителот им посакаа добредојде и ги поведоа кон училиштето за да ги одделат од луѓето што се натискаа околу нив.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Игуменот ги поведе на чардакот од каде им се отвори широк поглед на целиот манастирски простор.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Прилужникот Геро ги зеде и ги поведе кон настрешницата од дрварникот.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Секретарот Трим Тоска, кој ги чекаше гостите со Јагулчета Дримски, пред вратите на партиската зграда, ги поведе гостите кон големата сала за седници.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Оној што ги поведе кои некаде низ село го знаеше патот па брзаше напред, а тие се сопинаа и прескокаа камење по непознатиот пат.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Молчеа и чекаа да ги поведат.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Оној што јадеше јаболка ги доведе до дворот и таму во мракот чекаа да дојде некој војник да ги поведе до местото каде што ќе преспијат.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Кога стражарите ги поведоа, тргнаа, дојдоа пред масата, застанаа.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
- Кажете ја лозинката? - заповеда стражарот. - Крушево! - одговори Евто, а стражарот додаде: - Куршум! - и ги поведе...
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Тие ги познаа и ги поведоа.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Тие што се спасија се преселија многу на исток А откако имаа деца и нив ги поведоа на исток Зашто оттаму доаѓаше знак дека уште натаму е сонцето.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
Вели: „Бевме кловнови. Или потсетувавме на клонови што ги повеле боси на прошетка по циркуска арена послана со трње место со триње!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Стаса зборот до кај што не требаше да стаса и еден ден дојдоа хорофилаци и со нив ги поведоа дедо и тате.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Окрилени со надежта очекуваа некој да ги поведе кон надежта.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И кога и шумата и ридовите се слеаја во едно, громовит глас ги поведе зад себе и сите тргнаа во мракот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Се стрчав накај децата и Елена, им свикав брзо да заминеме и без ништо да им објаснувам ги поведов што подалеку од реката, кон Домот на Бегова Чешма.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)