ги (зам.) - помириса (гл.)

Толку се кисели што ти прават скомина на забите дури и кога само ќе ги помирисаш.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Неколкупати ги помирисав листовите, божем ќе ја осетам аромата на времето, еден цел век на Маказар, исполнет со присуството на добродетелството на Никола Поцо, со неговите карвани коњи и камили, стадата овци, балите волна.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Прво и прво: од нивните камења не ќе може да ги помириса, а второ: тоа не е мачка да се качува по ѕидовите на кошара...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Богуле, при жулкањето на нејзините коси, го допираше и носот да ѝ ги помириса при што го губеше носот во нејзиниот густеж шумно шмркајќи.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)