ги (зам.) - фати (гл.)

Султана застана меѓу нив и на Никола му ги фати рацете.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Сиромав човек сум белки ќе земам некоја паричка да ја позакрпам сиромаштијата...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Стражата, со финансистите, го запреа Донета. Ги фатија коњите за огламниците и прашаа: - Што носиш, бре ѓаур28) во вреќите?
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Овие животни најчесто се сперливи, не можеш да ги фатиш ни за глава ни за опашка, но оваа на Атанас Бамбо се погоди кротка.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Се разбира, ги фатија. Најпрвин ги беа однеле во болница.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Дел успеаја, некои ги фатија.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Одеднаш му се јавува објаснението: тој слушал дека некои млади се ставувале по лозјата, имало дури случај да ги фатат. Таков е сега светот.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Војската се растрча да ги фати, овие летнаа да бегаат, се отвори оган од сите пушки и Димо падна наместо, а детето се збуни и застана.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Од сите страни загрмеа манѕерите, а една група од пет шест заптии и војници нарипаа од ѕитчето за да ги фатат живи комитите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— И јас тоа се мислам, луѓе! Да дојдете со нас, треба цела Бабуна, Мукус, Крушевските планини и Пелистер да ги одите дури да ги фатите леринските планини.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А тој — Јово со Цилета и со заштитата на знамето ќе остане на своето место, „Касаматова Тумба", и во случај таа да остане надвор од обрачот, што прирадно и беше, бидејќи беше одделена неколку стотини метра од Маргара, тој ќе даде оган в грб на аскерот и ќе го раскине обрачот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И не требаше многу време да се разбудат и да ги фатат метеризите во кулата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Почнаа и војводите да пукаат, им се придружија четниците и останатите востаници, но укрепениот аскер не ги остави своите метеризи — гробиштата и не попушти, а веќе и зората забеле, та војводите наредија повлекување да не ги фати денот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Одавде, со нас, белким е послободно, но бестрага е далеку.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тиа шо ќе останат живи со трчанка да a преминат Црна и да а ваќаат наа висока тумба преку река.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Се чудеа, се умеа кајмакамот и бимбашијата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Уште сонцето не искочи од ридот, Толе со дружината ги фати карпите во Мечи Дол и го опседна тесното патче.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Сите нему му се обрнаа како на воено лице.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Во случај на неуспех и опасност Толе го клаваше Ќосото зад себе на коњот и така успеваше да излезе од обрачот на потерите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Така ги фати полноќ кога пристигна газијата и шмрковите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Дедот Коле пропука на казармата и гледајќи дека главната сила, што ја предводеа војводите откон гробиштата, се откажа од борбата, и тој како Толета се повлече и ги фати блиските чукари „Шупливец" да гледа што станува в село.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
На три чекори пред заптиите и аскерот таа грмна и ги покри со густ дим, од кој се слушнаа пискотница и псовки.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Но војводите за неполн саат, додека Толе се расправаше со Расимчауш беа го поминале селото Жиово и пак на старото место, на Жиовските ливади, се собрале и се ладеа на студената чешма.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
На врвот на „Соколот“ ги фатија карпите и зачекаа да им дојдат потерите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Овој ги фати сите пристапни места кон селата и Толе уште на втората вечер нагази на пусија крај бачилото Манчевско во Бешишкото поле.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Толе со своите четници ајдути влезе в село и се запати право кон црквата и конакот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А ако го напуштат овој положај, ќе ги фати денот, ќе ги стигне аскерот можеби на некој незаштитен терен и сите ќи ги избие.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Селската стража веќе ги фати пристапните места кон селото.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Според тој план четите требаше да се распоредат околу чуката и да ги фатат големите карпи.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Кршка лево, кршка десно, ги подлажува дека се вратил кон Градешница, но сега загарите не се подлажуваа со лисичината опашка, бидејќи и селаните правилно ги известуваа за Толевото движење, та не го оставаа ни да се издише.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Редот ја носи. Гости чека иако е Петровден по три месеци.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Потоа ги кренав картите таму од каде што ги земав и се колнев дека никогаш веќе нема да ги фатам в раце.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Сите се плашат да сонат троа повеќе среќа, да не ги фатат уроци, да не ги довстаса осаменоста, да не ги јавне тагата, а скраја да е и бездомништвото.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Не ни помислувал дека ќерка му со нејзиното момче ќе се засолнат од студот во гаражата, дека ќе се воврат во колата и дека ќе ја остават да работи на мал гас; и дека така затворени, во кола и гаража, ќе се стоплат и ќе се милуваат, додека не ги фатил сонот, оној од кој нема будење.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Само нека се вратат, ќе ги фати, ќе се затвори со нив во колибата и ќе го чека денот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- И не ти е жал, а? - се замеша Елена. - А зошто? Ако не ги фатиме ние рибите, ќе ги фатат други.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Гулапчиња! - си рече Борко и ја испружи раката како да сака да ги фати.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Едни не можеа да ги фатат. Вистински.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Глеј како се обесиле облачиштата, клетите! Ене, и ластовичките ниско летаат да не ги фати облакот.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Внимателно ги фативме конците од двата агла, потем полека се упативме кон другите два агла, потем Филозофот прослови: „Сега, на мој знак, ќе ги повлечеме четирите конци; ти твоите два, јас моите два.“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Земанек ја убедуваше дека е возможно и уште ѝ објаснуваше дека јас таа вечер сум ги довел девојките до ситуација да пукнат од смеење, оти сум ја споил таа акробатска способност со мојата смисла за хумор и книжевност, па сум играл една епизода од Декамерон на Бокачо, во која наивниот и глупав сопруг никако не може да се качи на скалата од таванот, за да ја фати својата жена Петрунела како со својот љубовник води љубов; а не може да ги фати, затоа што не ја потпрел скалата на ништо, па штом се качи, се занишува и веднаш стрчнува надоле, од другата страна на скалата, за да не падне.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Публиката паѓаше од смеа; беше пазуза, сите јадеа пуканки, пиеја „Кока-кола“, но се смееја; на еден голем, висок кревет, лежеа Ина и аѓутантот, и божем водеа љубов, со гротескни движења под една покривка; јас се качував, сакав да ги фатам на дело, но никако не ми успеваше: скалите стоеја во воздухот, јас ќе се качев до врвот и потем, кога требаше да ја ставам раката над очите и да видам, одеднаш ќе сјурев надолу.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Земанек застана до разбојот, и сите ние, машките, почнавме да му довикуваме; сите му завидувавме, затоа што таа помош што требаше да им ја пружи на девојчињата подразбираше да ги фати за половината, да ги поткрене за да ја дофатат пречката и потем, при слегувањето да ги дочека на ист начин: околу половината. (Го правев тоа во циркусот потоа милион пати, но никогаш со Луција, туку со други жени).
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тогаш настапи Мустафа ефенди; на заптиите и на војниците им издаде заповед да ги фатат и да ги отераат Арнаутите во апсаната прилепска, а Лазора да го однесат во војничката болница за да го излекуваат, но Јосиф не даде; Сами ќе го излекуваме, рече.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Имајќи го на ум ноќешниот разговор со Лазора Перуноски, дека може Хаџи Ташку и дружината се кријат на чифлигот јали Муслиоски јали Мустафовски, рече Најарно е, Тахир бег, ние првин да извидиме дали ајдути ни се кријат кај некого овдека, во Потковицата, без тој да знае, јали во плевната, јали во копите, зашто и ајдутите не се баш толку мажи па да ајдутуваат по вакво време, и тие носат еден живот, а не повеќе, и нив може да ги замрзне студ јали волци да ги раскинат, а потоа, ако не ги фатиме овдека, ќе тргнеме во потера по нив.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тогаш, во време газење лепешки, не беше згодно да се ѕирка во дворот на соседот, зошто нозете на жените им беа засукани догоре, до пушталките, па нивните бутови, обли и бели, зашто никогаш повисоко од колената не ги фатило сонце, дури до таму беа избрбешкани со лепешки.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Потковичаните го спружија Лазора помешечки на веленцето Хаџи Паново и го пренесоа дома кај нив, кај Хаџи Пановци.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А тоа значи дека „И контекстот на кампот е важен...
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Го чувствуваат потповршинското самоугнетување без воопшто да ги фатат елементите на критичност и пркос кон стрејтоста“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Затоа, тоа подразбира повисок степен на солидарност со жените или барем поголема внесеност во борбите против сексизмот, отколку што тоа го прави стрејтерската експлоатација на кампскиот стил, која се дистанцира од женските ликови чија избезумена претераност ужива да ја изведува. ‌„Кампот е многу значаен на собир на настрани“, напиша Ричард Дајер во 1977 година, особено кога „настраните со него пркосно се служат против стрејтоста: но него многу лесно го презема стрејтерското општеството и го користи против нас“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Стрејтерските медиуми „ја гледаат духовитоста, но не сфаќаат зошто е нужна.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Над креветот во мојата соба имаше една празна полица каде што ги сместив речниците, учебниците, некои други дрангулии и се разбира фотографија од нас четворицата - мајка ми, татко ми, брат ми и ние двете девојчиња со плисирани сукњички кои сме ги фатиле за краевите и сме ги рашириле што е можно повеќе.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Ги погледнав чевлите во новата хотелска соба и решив да ги оставам тука, зашто новите чевли ќе ми ги фатат цариниците и ќе ме изгорат со царина, згора на тоа, ќе ме обвинат за морално-политички скандал.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Касапите го врзаа накусо за гредата добичето, му рекоа на милиционерот оти може да пука и ги фатија ќошињата на кланицата.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Им олесна на касапите зашто знаеја, ако кренат рака на вакво живинче, Ангелот пак ќе им ги фатеше рацете, како што му ја фати раката на Аврама кога сакаше да го принесе сина си на жртвеник.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Што улера, што колера ги фати зборовите, та прснаа, та разлетаа; до ден денешен не можам да одговорам.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Кафеаната секогаш беше преполна: влетуваа во неа Ѓупките со дајрињата в рака, пееја, се виткаа, ја тресеа снагата; гледаа луѓето ококорени во нив, пуштаа раце кон нив да ги фатат, да ги штипнат, но тие како јагули се извиваа и избегнуваа од дофатите; кога ќе им ги собереа парите на луѓето, излетуваа надвор без поздрав, без збогум; утредента пак влетуваа со тие опојни песни и со тоа лудо тропање со дајрињата што свеста ја земаа.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Со денови Полин се мачеше да ги фати, да ги врати назад во кафезот, но сè беше попусто; успеа да фати само неколку, а дугите се распрснаа која кај знаеше по куќите, по плевните, по дрвјата, решени да не се враќаат назад во кафезот, а некои ја фатија шумата и заживееја див живот.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Профим го стега коњот за оглавот да не мрда; Царјанка ги шири рацете и им забранува на сестричките да истрчуваат пред коњот; по скалите трча Профимица со капчето в раце за да му го стави на Скрче; но сликарот чкрапнал, та сè е фатено во една подготовка за сликање; петта фотографија: пак Профим, жена му Профимица и синот Скрче, но сега малку потпорастен; во рацете држи свеќа; зад нив е црквата, околу нив гробиштата, расцутен јоргован, неколку деца што се бркаат со запалени свеќи в раце за да си ги потпалат косите; некое дете во мигот на чкрапањето е фатено одзади каде што им се исмејува со издолжен јазик; шеста фотографија: фотографијата е направена во сликарско ателје во градот: на стол седи Профимица, в скут го држи Скрче во морнарски алишта, до неа седи Профим, потпрен со раката на нејзиното рамо и облечен во градски алишта што му ги позајмил сликарот за сликање; зад нив кулиса што претставува богата градска одаја, украсена со слики, голем ѕиден саат, на ѕидот распнат персиски кавијор со лав чијашто глава со разината уста се наѕира меѓу Профим и Профимица; на Скрче главата му е помрдната при сликањето и изгледа како да е двојна или како да се гледа низ матни очила; седма фотографија: сите деца заедно: Царјанка, Андромеда, Девица, Венера и Скрче; девојчињата држат во рацете китки цвеќиња, а Скрче мало кученце што не седи мирно; сликарот доближен до нив повеќе отколку што треба, не ги фатил сите убаво: Царјанка, која е на едниот крај од сликата, ја фатил половина, како пресечена од главата од петиците; уште тогаш Царјанка сакаше да ја скине сликата, но татко ѝ Профим не ја оставаше.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
И да ги фатат бар ќе знаеш со прст на кого да покажеш. Вака..
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Овој „Мрак“ ќе се обиде само да ги фати тие фрекфенции на ужасот (од апатија) што нè прави речиси најзомбиевска нација во Европа.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Инаку можеше да ги фати ноќ, пред да стасаат во селото.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Ама што ќе правиш: ти ги фатил камен нозете и не можеш ни угоре, ни удолу.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
За да не му ги фати лебот очите.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Еве, четниците пукаат, истрелите се доближуваат, ќе ги фатат децата.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Во моментот кога Лилица почувствува дека јазичето на Азра ѝ се лизга првин сплоснато и плавно во движењето по широко отворените залисци, а потоа собрано, зашилено и тврдо како кучешки кур се вовлекува меѓу нив, најде начин да се повлече по креветот наназад, ја потпре главата на ѕидот, си ги фати со двете раце нозете на задниот дел од колениците, ги крена високо и почувствува како Азра многу полесно влегува во неа со јазичето зашилено и тврдо како кучешки кур, за да го лизга нагоре и надолу и во исто време почувствува како најдолу, уште подолу од распенетиот дел по кој скокаше јазичето, показалецот и средниот прст на девојчето со брз ритаам и длабоко се вовлекуваат во неа, додела Андон офкаше од сласт или од тегоба држејќи ја Азра со рацете од по страните за да не се одвали, бидејќи во тој миг таа беше потпрена или, поточно, обесена на неговата машкост, беше закачена како торба на закачалка.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Носеше еден бел чевел на црн, и друг, црн, на бел топук... Бел па црн чекор, повторно бел па црн чекор.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Така ќе можам да ги фатам и да ги предадам во рацете на законот...
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тој ги собра колената, ги фати со рацете и расонет и возбуден ја дочека зората и времето за тргнување.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
На такво место опасноста од постоење на некој скриен микрофон е многу мала; па дури и да постои, тој ќе ги фати само звуците.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ако сакаме, можеме да ги фатиме. Или можеме да ги згаснеме.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тој лесно ѝ ги фати двете раце до над лактите.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Дали каснале залче? Или од папсаноста ги фатил сонот? А може и од уплав?
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Но тој ништо од тие работи не зеде, туку веднаш, штом ги виде птиците во дворот, го премина прагот и стрчна кон нив да ги фати.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Внатре има светло, две клупи, греалица и решо за да ги испржиш рибите шо си ги фатил.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Му ги фати рацете со двете раце. Само што не заплака...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Како нема да ги фати некоја небитница... та да ги снема...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Во Битола Ѓуро не заборави да издејствува помилување и за своите двајца четници Колета и Стојана, но додека тој се задржа таму да ја положи клетвата и го утврди „посрбувањето", наредникот успеа да ги фати неговите четници и една ноќ ги „суреди" обајцата со ладно оружје — по еден штик во градите — и ги закопаа во грмаѓето Уровички.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И, додека Јован кондиса со својата чета по Витолишча, Жиово, Врпско и Полчишта, Стојко Цицо ги фати Бишишта, Градешница, Старавина и другите мариовски села што тргнаа на грчко.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Вака одгледан порасна и Јован: момче петнаесет осумнаесетта, ги фати и дваесетте години.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тие ќе треба да дадат не десет отсто, ами може да ги фати и дваесет и пет па и триесет отсто.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Пред да ги почне овие песнички ги фати зетот и невестата за малите прстиња, за нив се фатија деверот и старисватот и заедно со него почнаа да се вртат околу бурилото.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Реката бучи долу Папањ и ги напива ливадите со студена планинска вода, додека овчарите ги прибрале своите стада еден крај друг поблизу, да можат да си помогнат и ги фатат дојниците да намолзат млеко, та и тие да го прават Велигден в планина.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Откако ги фати попот за прсти при венчавката — не ја пушта човек!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Уште од вратата ги фати чадот од борината и боровите дрва и почнаа да си ги бришат очите, небарем се сетија за сите свои блиски и далечни покојници.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Шест месеци за 50 гроша треба да страда неговото деветгодишно дете на Чолаковата колиба по Сињак и Опстреница, ама му ги фатил камен нозете и ќе кандиса, па затоа рече: — Таа се виде оти нема одборчуање, шо нема, и оти детето ќе ми трга мака, токо лели така, ќе ми придадиш ошче половина лира и 1 рало бијалци за него, та ете ти го на бог душа! Шо знајш прави му.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ама затоа пак, тие, откако ги фати спаијата за свои соработници, не оставија ни еден витолишец да не го прашаат што е и како е в село, а особено каде има поубава ракија и млади невести.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Дожд со лапавица ги фати дента и тие накиснаа до кожа.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Честите царе, сонце наше сјајно! Го добив твоето свето решение од 30 шевар 959 год. и се зафатив со работа да ги фатам и покорам бунтовниците, но нивните водачи избегаа во големите планини и оттаму ја бунат и понатака рајата.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Не еден од тиквешките бегови собра и по пет-шест – десет души луѓе што ги фати по изгорените села и ги отера да му работат по чифлизите.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
– Их, што си бевме раат досега, бесот да ги фати, што ни го расипаа – почнаа да се жалат старците што останаа со попот и ќефалијата. Тие знаеја што значи Турчин.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
А таа што рекла? Ако ги фати.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Ги фати осумнаесетте години и стана левен момче.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Облечени во најпарталави бели кошули со исто такви волнени гаќи, неистрижени, неизбричени, ни измиени, изгледаа како диви луѓе кои ги фатил некој ловец на робови и сега ги тера да ги продава на пазариштето во овој град.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Се смее зашто ќе ги погубам родителите и брата и, а? – Се насмевна кади-баба, и рече само два збора: Ако ги фатат.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
А кој ќе ги фати во онаа пустелија кога сите мои луѓе се враќаа без успех?...
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Додека не ги фатија едниот од нив во друг арамилак...
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Застапникот, кој цело време седи некако стуткано како да сака нешто да скрие од некого и со двете раце во скутот, држи листови хартија свиткани на две, колебливо станува од местото со листовите хартија во десната рака, потоа ја крена раката, ги фати листовите со двете раце и почна да чита често неумесно запирајќи или затоа што текстот му е нечитко напишан или можеби му го напишал некој друг.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Кога еднаш нив ги фати шумарот со три товари дрва и дрвата им ги растовари во дворот со три товари дрва и дрвата им ги растовари во дворот кај Панда, тие ноќта ги преукрадоа дрвата од дворот на Панда и им ги однесоа на ливаѓани.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Двајцата го препознаа. Тој беше. Тој што ги фати кај Власотинци кога од почетокот на војната заминаа за Влашко на печалба.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Дека изморени и од патот и од чудење што станува бргу ги фати дремка.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Сега уште да ги фати дека биле бугарски војници.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Се сети и потрча по нив. Ги фатија за мишки, ги враќаат назад на правиот пат.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Утрината зрак сонце ги фати и преплашено станаа.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Братучедите, како што седнаа на чардакот така без збор и зачудени мрак ги фати.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
- Знам, - рече Проедросот. - ама да речеме да им ги фатат двете тескериња?
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
А да ги прашам нетто историски, на пример, како се викал синот на Владислав, уплав ќе ги фати.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Небото и сѐ поблиску и погромно и можеби те чека ново, мачно искуство на Атлас.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Неговата батериска лампа ги фати и ги проблесна со живот, виножитата отскокнаа одново пополнувајќи ги сенките, со бои на сливи, малини и грозје, со боите на пресечен лимон и небото од кое облаците се одвеани, а синилото одново се враќа.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
- Леле колку си измрзнал, свика кога му ги фати студените раце.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Тој и така беше лут на Бошка Манева, но сега, откако чу дека омразата ги фатила и децата, се дојадоса.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Сака да ги фати работите...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
„Багажот ми е тука спремен!...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Си велам вака: „Ќе киднеш штом ќе се раздени...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
— Ами, ако ги фатеа криминалците, ми велат, знаеш дека и тебе ќе те приведеа?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Зар толку не можеш да си ги втасаш рацете, продолжува Рогожаров, зар толку не можеш да си ги фатиш?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Небаре да ги фатила мувата, да им влегла под опашка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се плашат да не ги згазат, велам, да не им ги фати очите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Би требало да ги фатат и најстрого да ги казнат!“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Ги фати како јадеа зелена трева и набабрени пупки. На сите нам малку ни е храната.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Влезе аскеро и ги фати сите патишта. Де да бегам?...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Ти ги гонеше нив кога беше млад и ги фати? - го прашав.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Оваа амбиција, како што рече Hocke (28), да се технизира метафоричноста, беше и Leonardoва тогаш кога маѓепсан од играта на огледалата, во Белведере падна под влијание на еден од своите земјаци, познатиот со прекар Giovanni degli Specchi, произведувач на огледала, и кога сонуваше за тоа да конструира една осумаголна катоптричка соба, совршен оптички лавиринт каде што човекот и неговата природа би ги фатил во стапицата на една неприродна перспектива.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
- Ај една партија асоцијација, како и обично, во најнезгоден час се уфрли Жар Ко Мраз, и нормално сите ги фати фрас!
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Веќе беа влезени Колја и Венка и сите замолкнаа, ги фати паника, кој од страв да не се пронајде во Маргина, кој од страв да не се пронајде во психо(пато)лошките мемоари на Венка.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Нашите ги фатиле, но тие не сакале ништо да кажат, па им удриле ќотек и тие умреле, а нашите ги покриле со шаторски крила.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)