ги (зам.) - чешла (гл.)

Тој: бел дабар, со бели мустаќи, кои ги чешла со четкичка, со пријатен изглед, но малку и како пингвин.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Под снопот свежи зраци што паѓаше низ отворчето на облачницата, една бела мечка си ги чешлаше своите младенчиња.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Тој го удри по растресените и бели влакна, меки како свила, кои, за да бидат чисти, Тито мораше да ги чешла со својот остар јазик.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)