го (зам.) - брка (гл.)

Отиде право на караколот, го најде бимбашијата што го бркаше на „Соколот" четите и му кажа дека нападнале вчера вечер кај него и утре ќе денуваат на високата чука Маргара над нивното село.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А Толе се осмели до лудило. Влезе во Ерековци, на саат место од Прилеп, го извади крволокот Авмеда и над Алинци го закла со ножот, та го натера Андона да напише на една пачавра, што му ја закачи на минтанот на градите: „Вака ќе помине секој Турчин шо ќе дигне рака на рисјанин“, Сите давии зборуваа само едно.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Но претчувствувајќи дека Бахтијар ќе ги насочи потерите по побегнатите кон север чети, тие не се задржаа во Крушевица; ниту Толе се раздели од Андона да прејде во својот „пашалук" преку Црна, бидејќи пред два-три дена таму го бркаа; но заедно со Андона се истави до селцето Вепрчани, на границата меѓу мариовските и дренско радобилските планини, та ако дојде некој зорт, да ги фаќаат нив, бидејќи тие не беа уште газени од потери.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Друго чаре нема, — му даде Бахтијар инструкции на бимбашијата и го испрати некаде околу Петровден да го брка Толета по Мариово.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
За секој случај тој го задржа коџабашијата кај себе, без да мисли дека може да предизвика сомнение, ако го побара муљазимот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Нека добредојде сега и Бахтијарица, лели сме блиску до Дренска — му одговори Толе и нарача јадење за тој ден.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— За кого нема леб, бре пес, кај вас? — му се овргали Толе, а Брниклијата замава со стапот по Дима, уште неналегнат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Земи и ти некоа за заметот, та валиата и кадиата нека не се плашат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Co два збора го побара и го најде Бахтијар — паша, истегнат под својот „сарај“ од платно, и му ги шепна истите зборови што и коџабашијата во Старавина на бимбашијата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Сѐ под нож, море, ова да се кладе! Семе да не остане од овој писмилет! — му се испушти од грлото, а брадата и косата му се наежија и засугравија од гнев.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Хахаха! — прсна Толе да се смее. — Да не мислат пак да го тераат Толета да го брка Арслана и јузбашијата од Витолишча?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Ќути да не се врате да чуе па да не запале овде сете да изгореме, како глувци! — вели стрико му Куле и почна да го советува да не си го брка касметот што му го навеал господ, благодарејќи на милоста од бегот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тој сега стоеше на високо и под себе гледаше непокорна раја шо се дигнала да го брка неговиот падишах, а преку него и самиот алах, та затоа сите му беа мрски и недостојни за неговото внимание.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
За час се створија, во дворот на Мачкаровци прво патролата, а потоа и сите педесет души војници. Co „анани", со „аврадини", муљазимот тргна баш преку горно маало и уште петлите непеани, ја напушти Градешница за да го брка и фати Толе Паша во Уруп.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А бидејќи Толе лани дојде да ги вика селаните во борба заедно со четите чии војводи Сарафов, Тренков, Гарванов, Чакаларов беа Бугари, тоа Димо им го објасни дека и Толе е бугарски војвода, та ќе треба и него, не само што да не го слушаат, ами дури и да го бркаат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Никаква шега, ами навистина се затресе пашата и се замисли што да прави ако му дојде Тоде еден ден да си ги бара сметките што го брка толку време по Мариово.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Еднаш Толе влезе во таа стапица, ошче еднаш нека ми проштаваат!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Но кога разбрал дека Сефедин излегол да го брка и — тој презеде една „дипломатска акција".
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Но јас од тоа не ќе имам никаков аир, та неќу да си товарам на душата греови.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— А бре, Раиф Ефенди, јас ни су го бркал, ни ќе го бркам валиата, ни кадиата, току најду будала луѓе од нашите; даваат по некоа и друга лира за тие 'рѓосаните железа, та науми и така слегу овдеа, да се прицна до тебе, ако сакаш да ми помогнеш, не правиш лошо.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Нејзината мисла ја однесе далеку од Полчишта, далеку од Мариово, далеку од цела Македонија, во слободната Бугарија, каде што нема Турци да го бркаат нејзиниот Толе; каде што нема да го дели ни со какво црно Кате и други мариовки; каде што ќе го прегрнува и бакнува само таа и каде навистина ќе живее со него како пашица во убави сараи, со алајќи по неа сред цветните градини од сарајот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
За две три недели ги нагази Стоја и Петка по Маргара и Смечот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А селаните знаеја дека Толе никогаш не се шегува, та не му тежи умот да го направи ова што го зборува, толку повеќе кога утре ќе ги нема агите да го бркаат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Десетарите ги собраа луѓето и тргнаа по војводите, а мракот веќе падна.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Љубителот на алкохол у секое време може да тркне до најблиското продавниче и да се снабди со пиво, вино и ракија, за разлика од кутриот џанкер, кој мора да го брка маалскиот дилер, а воедно и да се крие од алфи и џандари за да не заглави у ќорка поради 5 грама трава.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Немаше време да го отвора прозорот и да го брка мачорот затоа силно чукна по стаклото.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Никакво решение не доаѓаше, никој не идеше да го брка Џивџик.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
И тој сака да го стори тоа за својата сакана, но умот му го брка прашање што самото од себе му се наметнува, и го прекинува и збркува.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
И, удрен очи в очи со сета морничава пустош на сѐ околу него, изврзан и распнат, тој сега почна да вика, да завива, врескаше нешто од својата бука, довикнуваше некому нешто, надвикнувајќи сè друго во себе, се одѕиваше на секое ново далечно завивање, го бркаше од под себе оној парталав влечко, укаше, пцуејќи ја неговата зачеканост, повикувајќи го на некаков мегдан, разговарајќи со него, сѐ додека виковите, тие негови високи завивања без смисол, не се престорија во еден преоптегнат, болен напор, во кој беше многу тешко да се достои.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Кога ќе го забележеше жена му од Маруш, испушташе силен врисок, но Маруш стрчнуваше и ја успокојуваше велејќи ѝ да не се плаши, зашто нема ништо да ѝ направи, тој е таласамот на куќата што ја штити од секакво зло и дека не треба да се гони и тепа; тоа му го велеше и на син му Висар кога ќе го видеше како го брка со стап.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Ја пушташ водата, а тоа цревцето како змија се извива и го бркаш низ бањата, па си принуден млазот да го намалиш на минимум и, по принцип капка по капка, да се тушираш, нормално со придружбата на Мара.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Зборуваше за некои луѓе што го бркаат, за некои луѓе што убиваат за пари, вели, ама не кажа кои се тие луѓе и што им погрешил за да го бараат под дрво и под камен.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Да даде господ, вели Уља, да даде господ, тие што го бркаат сами да си прават куќа!.., И за животот и за смртта своја да си прават сами куќа, вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Публиката беше многу одушевена од снимките на еден огромен дебел човек што се обидуваше да отплива со еден хеликоптер што го брка.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Кога го видоа луѓето се возбудија и започна хајка по него: истрчуваа луѓето од куќите, со вили, со секири, со пушки, го бркаа, пукаа на него, но куршумот никако да го фати; скокаше тоа преку плотовите, ендеците, се вовираше низ грмушките и пак шмугнуваше в шума.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Да му се гледаат сите 32 зуба и очите да му светкаат у знак на добродошлица; у спротивно – го бркаат од работа...
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
На зајакнатата потреба по идентитет, на вообичаеното балканско наци-религиско лудирање, или на нешто сосема трето, пак се појави оној бекетовски несреќник “Dog”, кој шпарта сѐ уште, мислиш, околу нашиве колипки, а ние го бркаме со камења?
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Доброутро, Стеване, доброутро, светијоване. (Петруш, како и други прилепски трговци, беше фатен светијован окоро со половината мариовци кога одеше со Алекса Баба варија да го брка комитата Ѓелета Галишки и Катар Ќаа по мариовските планини).
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Секој гледаше да даде што може повеќе на манастирот и со тоа да добие милост и за себе и за своите блиски, та дури и арамијата Катар Ќаа му приложи на свети Илија седумдесет лири да го чува од вариите и потерите што го бркаа, со кои пари дедот Стале му го плати зографисувањето на Аврама Дичов од Тресонче.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Сигурно, некој зуќам имаат фатено зимоска, та сега со чаевите го бркаат.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Па добро, кад ти хоќеш шуму онда буди шумар у твојој шуми, — му одговори началникот и му стави во задача сега пак тој да ги брка комитите во таа иста шума, во која него толку години го бркаа мулазимот, Рашид чауш и Шарен Мустафа, а во последно време братучед му Бино.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Бино се однесе кон ова писмо како Јован кон неговото кога му го однесе Коле Куков на Сињак, та и тој ги повтори тогашните Јованови зборови кога го прочита: „Ќе му кажиме, кога ќе го видиме“, го искина и продолжи со потерата да го брка Јована.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Уште есента дојдоа грчките андарти (кои пред две три години ги поклопија селата: Градешница, Будимирци, Старавина, Бзовиќ и Груништа, оние каде што Толе паша собра најмногу востаници на востанието за да го брка Турчинот) на манастирот свети Илија во Мелница и ги заклаа сите петмина момци со десетгодишното дете на маѓерот Стојка, оставајќи го дедот Сталета сам во неговата кула, откако им вети дека и тој ќе се погрчи и ќе им помага во нивното „свето дело".
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Крле, пак, бидејќи не можеше да ја пречекори портата, се заврте назад и како елен доскока кај Грбанџови, задишен, исплашен, небаре сите селски куч'ки го бркаа по улица.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Слабата светлина што пробиваше низ отворчето на ќумбенцето го бркаше сонот од нејзините очи.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
” Е, па, бидејќи и полицијата го брка, не може неа да � се обрати за помош, зар не?
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Погледна кон оној што бегаше и го праша полковникот: - Што се случило? Зошто го бркате?
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Стоеше така плодот во авата, но тоа траеше колку да фрлиш око кон Господа и да се прекрстиш, а можеби и уште помалку, а потоа повторно тргна да си го брка патот.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
„Пред да заврне децата трчаат дома“, рече тој, стана и тргна кон излезот. Како некој да го брка.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Него го бркаат горе, по Плачковица, а тој седи во нашиот трем со дедо ти.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Благодари му на Господа што се извлече толку лесно од оној овчеполски порој и престани да грешиш".
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Она, што не му е времето, ќе биде подобро да не го бркаш.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Тоа диво и разлутено му се пушти да го брка по патот, а ние со Васета викавме и дречевме: - Уаа!
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
СПИРО: (Пак со тон на чорбаџи Теодос.) А, ни се требни такви раце со кал под нокти!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
СПИРО: Е, да е во куќата Стојанка. Од куќа не ќе излегува, со стапови да го бркаш.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Ако нема господ, зошто го бараат насекаде и зошто го бркаат од секој човек.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И пак ја земам цигарата в уста: пувкам и мавтам со рацете, го бркам чадот од пред очи.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
ДИМИТРИЈА: Ѓаволот треба да го бркаме, а не да го чекаме. Иш, иш!!! (Пауза. Тишина. Чекаат.)
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
„Потпевнуваш како овчарче што го брка стадото, ибн Бајко”, рече тогаш Ризван-бег.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Но ако Јосиф си беше папуџија на глас поради себе, сега и ибн Бајко се откачи од неговиот ченгел и наместо сиромашец, за ќајата Неби-ага почна да личи на прејаден гостин: ем ти е смачено од него, ем не го бркаш за да не се помести и да ти ја изблуе софрата.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Го бркаа народот од улиците, ја бараа причината за ова лудило.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)