Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

И покрај сево ова свесно одолговлекување, Костадиновска се обидува овој проблем да го реши на мирен начин, така што во дополнителен устен договор со директорите се договара средства- та да ѝ бидат исплатени одеднаш, но по три месеци.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Ова училиште кое беше познато како Женска гимназија која, подоцна, го доби името на маршалот Јосип Броз Тито, покрај другата голема Машка гимназија која го доби подоцна името на народниот херој Цветан Димов, имаше свои одбрани ученици, но и добри и угледни професори.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Во тој период со својата тивка моќ и храброст, со својата мудра и брза мисла, ќе го добие и својот прекар Окјар, односно презиме по предлог на Мустафа Кемал (ok+jar, со значење: брза мисла).

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

МЛАДИЧОТ: Би сакал да го добијам револверот со кој ќе ја вршам акцијата. Да свикнам на него.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Поинаку кажано, предавањето за него претставувало начин на заработување за живот, туку начин да се создаде дело во она особено значење кое тој самиот му го придавал на тој збор: начин да се создаде “бојсовско дело”.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Спрема странките пресудата има дејство дури од денот кога им е доставена (чл. 323, ЗПП).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

СТОЈЧЕ: (Вади од пазува ашици и, фалејќи се, ѝ ги покажува на Симка). Гледај; гледај! Сето ова го добив.

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Тука е умесно да напоменеме дека вработените во МО беа синдикално организирани, а С.С. членуваше во овој синдикат.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Мице Манов го доби прекарот Стружиклечка откако падна од црницата на Гелета Струмеников и детето остана брливо.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

II Првото писмо од Елен Лејбовиц го добив на 15 октомври 1999 година во Париз, испратено од Безансон.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Го праша дали може да го добие рецептот, а Ѓорѓија многу вешто ја искористи оваа шанса.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Откако безброј пати повторно се обиде да ја види Марија, Сатурн ги презеде сите возможни и невозможни мерки за да го добие таа неговото писмо, но и тоа беше залудно.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Само, колку ли ќе потрае сево ова, размислувал гласно Татко, без да го добие Мајкиниот одговор.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Битолскиот Грчки владика Партение беше начул за скарувањето Максимово со битолските и прилепските првенци, како и околу што било скарувањето, па скротил план како да го добие Максима за себе за од него да добие согаласност тој да ги освети општината и училиштето и така да ги направи грчки, па почна во Потковицата да испраќа свои луѓе, некои битолски трговци гркомани.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Судот е врзан за својата пресуда веднаш штом е објавена.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Во тој миг го доби одговорот на прашањето кое долго време си го поставуваше.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

„Мил и сакан мој домаќине, - почна со зарипнат глас Пандо. – Писмото го добивме и сите се радуваме што си здрав и жив.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

А без оглед на законските рокови од ЗРО кои се пропишани за поднесување тужба при добивање отказ [„непарично побару- вање“] – работникот може своите парични побарувања од работ- ниот однос да ги остварува непосредно пред надлежниот суд, без да мора за тоа прво писмено да се обраќа до работодавачот (в. и чл. 181, ст.5 од ЗРО).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

- Тој податок си можел да го добиеш само од мајка ти, од никој друг - рече Даскалов. – Се разбира можеш да го добиеш и од тој твој несуден татко.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Татко, својот единствен орден во животот, социјалистичкиот Орден на трудот, го доби за своето отоманско откритие, за спасувањето на старите битолски кадиски сиџили...

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Оној истиот Филип од којшто го добив првиот љубовен бакнеж во животот.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

Нејзе ѝ го дал татко ѝ.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

31. Каравлашко всушност е само еден дел од денешна Романија. По обединувањето на Каравлашко и Молдавија (1859) се создаде државата што го доби името Романија (1861), но Мисирков го употребува традиционалното народно име што е зачувано и до денеска во Македонија.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Во борбата, вистинските додворувања го немаа значењето што го добија подоцна, во сите оние нејасни а многу променливи сезони на слободата.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Злото чкрта со забите, се рони песокот на пакоста, во животот ќе го добиеме тоа што има го даваме на другите.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Точната природа, односно неговото место во култот и легендата остануваат непознати. (Еncyclopedia Britannica) Господинот Серафим Гроздановски не виде никаков знак во тоа што истиот ден кога го доби најновото издание на Еncyclopedia Britannica, му се појави и куцотницата во горниот дел на десната нога.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Ќе бидеме настрани засекогаш. ‌Геј-децата сѐ уште растат, главно, во хетеросексуални семејства и во хетеронормативна култура.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Фан Ноли успеа да се здобие со довербата на американскиот претседател Вудро Вилсон, и да го добие неговиот, односно гласот на САД, Албанија по Првата светска војна и Мировната конференција, да не биде распарчена туку да остане во границите од 1912 година.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Кога го доби вториот одговор, во очекување на времето да го фрли и последното камче, ја стави ногата во дупката од ровот, што по заповед беше направена да послужи како узенгија во случај на потреба да тргнат во јуриш на непријателот.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Па така, побарувањата на повре- мени давања кои стасуваат годишно или во пократки определени временски периоди (т.н.„повремени побарувања“) – застаруваат за три години од страсноста на секое одделно давање (чл. 361, ст.1 од ЗОО).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Ни тој не го очекуваше тоа што го доби по исцрпувачкото акање по баровите низ Атина скоро до пред муграта.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

БОЖАНА:Тие се!...

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Откога ме отпуштија од кај Берлоп, го добив уште, за мене самиот, уплавот никогаш да не застанам на нозе...

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Токму во вакви услови јас го добив вашиот последен е-мајл.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Иако „нерезина” старите Словени викале необработено, неуредно лозје, та целиот крај го доби по тоа ова име, нерешкото грозје на Јосифа, и на уште еден до двајца папуџии, беше надалеку познато по вкусот и сладоста.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Сандерс исто така ги пробал различните други дроги што повремено си го наоѓаат патот во клубовите.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Новите гробишта, поттурнати вака подалеку од градската врева, пак не го добија својот мир.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Никогаш ништо не земаше, туку чекаше да го добие тоа што го заслужил.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Не беше сигурен во одговорот што ќе го добие.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Но јас го добив ракописот на вашата книга Патот на јагулите, која љубезно ми ја испративте.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Иван Степанович го доби она што го беше заслужил. Нема потреба да се крие тоа.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Дента пред да замине за Париз го посети Татко и му го прочита писмото што го доби од шпанските борци.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Со пресудата МЦ, како тужен работодавач кој го изгуби спорот, беше задолжен – во рок од 15 дена по правосилноста – на секој од сопарничарите да му исплати сума во вкупен износ од 63.100 МКД (1.035 ЕУР) на име незаконски скусена патарина, и тоа за период 135 од вкупно 17 месеци, односно скоро за година и пол по околу 60 ЕУР месечно.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

За првпат во животот почувствував дека го добив тоа што го посакував цел живот, дури и како дете во прегратките на старата слива.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

И во моментите на вистинска радост и среќа, во нас останува една трошка осама, самотија, која доколку и за миг ја посетиме, го облева нашето битие и омјазот наш, го добива мртвилото на затворените очи.

„Записки“ од Милчо Мисоски (2013)

Тука завршува лозата на мојот чукун дедо кој местото го добил за јунаштвото што го покажал во војната со Полјаците.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Немав доволно буден дух за да завладеам со оригиналното сценарио.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

И тука сме веќе кај ликовниот уметник Jean Tinguely како кај најзначајниот уметник на неоавангардистичката уметност, и кој во поново време го доби својот наследник во Jim Whiting (мислам на неговите објекти и инсталации на неприродни тела).

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

- Да, тие се. Од селото Булкес, си го добија и името.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

По поминувањето на наведениот временски период од испраќањето на фамозното писмо на поранешната адреса и по неколкуте неуспешни обиди Авдиќ телефонски да го добие раководството на фабрика, тој се решава да оди директно во просториите кои беа седиште на велешката фабрика.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Десет мои и десет што го добив облогот.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

„Сѐ заврши добро, Дан. Имавме среќа што го добивме Алек за нивелирање на преминот преку пругата”, рече Френк.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Неочекувано лесно го доби она што го посакуваше.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Дотолку подобро.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Писмото кое беше испратено на старата адреса на живеење – од која Авдиќ се отсели уште во 1994 – беше со намера да се издејствува тој добие отказ поради, наводно, нејавување на работно место во период од 44 денови (откога Орхан го доби писмото, па сѐ додека не се појави лично во фабриката „Киро Ќучук“).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Умееше да ти се умилкува, да те задева и да те повлекува сè додека не го добие она што го сакаше, знаејќи дека навистина не мислеле да го казнат и дека лутината во гласот била лажна.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Бахтијарпаша страшно се разлути кога го доби извештајот од витолишкиот јузбашија дека Мариовото ушто не е смирено.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Тој седеше на чардакот од сарајот што го доби во тврдината, и опулот, наместо кон небото, ги пребројуваше катните и покривните греди, небаре недостоен да се насладува од синевината.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Спиев во хотелот „Моцарт“, кој го добил името по тоа што овде пред стотина и повеќе години спиела на пропатување мајката на познатиот композитор.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Константин Анастазис го доби каменот. - Го закачи околу вратот.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Зашто самиот јазик е вилает на симболи по кои посегнуваме кога, на крајот од детството, откриваме дека немаме непосредни средства за искажување на своите копнежи ниту надеж сами да го добиеме она што го сакаме.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Моето презиме е На(х)ум, додека презимето Морен, го добив во францускиот Отпор!

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Јагулче не веруваше дека ќе го добие ова место.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Но, тоа не се случува, а празните ветувања на директорите, во сите овие месеци, се покажуваат како уште една нивна вешта лага и манипулација.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Наместо да го обрне вниманието на главната точка на работата, тој почна да го распрашува Акакиј Акакиевич: а зошто толку доцна се враќал, да не наминувал и да не посетил тој случајно некоја непристојна куќа, така што Акакиј Акакиевич сосема се засрами и излезе од него и самиот не знаејќи дали прашањето околу шинелот ќе си го добие потребниот тек на работите или не.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Местото се вика Perrenjas и името го доби од многуте долишта што се наоѓаат на планините западно од населбата.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Сега авторот веќе имаше доволно податоци што ги собра по село кко парчиња од скршена вазна со убави изгледи да ги состави и залепи, да го добие изгледот на целата вазна.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Оваа сума беше зголемена за затезната камата, а во поглед на парничните трошоци, откако нивниот полномошник изречно не побара трошоци (!?) беше донесено решение – секоја странка сама да си ги сноси своите трошоци, иако тие успеаја во спорот и го добија во целост.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Уште, како по обичај, сите не разместуваше пет минути додека да го добие совршениот кадар.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Ние, децата, таа вечер го добивме најголемиот бакшиш од непознатиот играч Климент Камилски.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Така тетка Перса слушна дека армасникот на Деспина е оној што на времето нашарал една молба до властите по која молба тие и го добиле станот во Чаир, а откако си заминаа, речиси во самата квечерина, Пелагија ја дополни приказната за Атанаса, за неговата мајка Вета која со години еднаш во неделата го изодува патот од Мичурин до гробиштата каде што си поплакува на гробот од ќерката која со дваесет и две години си заминала уште во педесет и втората.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Орденот го доби токму во времето кога му стигна и решението за инвалидска пензија.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Така, уште кога, по големата преселба од западниот брег на крајезерскиот град, запревме крај брегот на оваа брза река, се вселивме во една стара напуштена беговска куќа што ја милуваа сенките на четири мамутски тополи, извишени помеѓу Дрвениот мост и старата Женска гимназија, која подоцна го доби името на Јосип Броз Тито па по последниот катастрофален земјотрес, сета растресена, беше урната иако можеше да биде спасена, и на нејзиното место беше изградено троделно здание, што потсетуваше на пагода, во кое беше сместен Централниот комитет на Комунистичката партија, сѐ до нејзиниот пад.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Замолча и за миг одново го доби изгледот на учител кој испрашува ученик што ветува: „Како еден човек ја воспоставува својата власт над друг, Винстоне?“ Винстон размислуваше.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Но кога Сокол Мечевски речиси и го доби ветувањето од Водачот, од неговите најблиски советници и соработници, итно да го разгледаат случајот и да го вратат Татко во Архивот, со сиџилите, шеќерната болест, колку и да беше контролирана и смирувана со двете инсулински инјекции, вистински му го загорчуваше животот.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Како да се нарече додворување на пример подметнувањето на својот грб па дури и на сопствената глава со намера да се спаси животот на другарот, па нека станува збор и за највисок раководител?

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Светот го добива значењето на наративната сигнификација.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

По враќањето на свети Ксавиер, него најпосле го истерале со помош на светиот пантаграм.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

На крајот од првенството судбината го добива мечот ама најбитно од све е што после целата утакмица изморен од исцрпната игра си се издувал и си го пружил максимумот.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Не знам што толку мерак му има удрено баш на мојот касетофон, кога си има свој, ама кога е во прашање уцена, постојано го добива.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

На 30 ноември 1998 беше избрана Влада со премиер Љубчо Георгиевски.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

И Лествичникот тоа го сторил: неколку месеци, дење и ноќе се измачувал во скрипториумот, распоредувајќи меки гласови меѓу тврдите, и го отклучил записот, оти го добил решението. И тоа еден ден пред да се вратиме ние.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Според нив, „за Србија, моравско-вардарскиот пат до Солун е географски природен пат до морето, блокиран со грчкото поседување за излез... но, како и да е, се чини дека зоната во грчкото пристаниште југословенските власти ја сметаа назадоволителна и гаеја надеж да го добијат Солун целосно…“.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Животот во лудило - грешка или промашен влог на природата и на Бог.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Господине, По десет дена откако го добив вашето писмо, јас најпосле решив да му пишам на Клод Диран, генералниот директор на издавачот Фајар, без да го прочитам повторно писмото, верувајќи дека тоа сепак ќе заврши во неговиот кош.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Складност на вреднувањата на другиот со нашите ни е потребна, за во нив да го чуеме неговото почитување, потврда или признание на нашето самољубие - нешто што не можеме да го добиеме од некојшто не ги прифаќа нашите норми.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Тие на Сарафов му биле многу благодарни за 1.000 кг динамит, иако не успеале да го добијат.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Впрочем сета вистина е забележана и во моето крштелно, а крштелното, од некои за мене непознати причини таа не брзала да го добие набрзо по моето раѓање.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Величковски стравуваше и од застарување на побарувањето – доколку тие плати што фабриката му ги должеше не бидат исплатени за три години, колку што изнесува законскиот рок за застарување.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Кон нив Луман беше безмилосен: ќе го претепаше должникот, ќе му го грабнеше детето и не му го пушташе додека не го добие она што сакаше.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Ме налутија, вели Лазор. Те испијаниле. Не се испијанив, вели Лазор. Јас го добив облогот.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Во текот на парницата5 го застапуваше истиот адвокат, кој реши да го застапува бесплатно, а пак доколку го добие спорот ќе си наплати од спротивната странка според Адвокатската тарифа.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

А дури и децата што не растат во стрејт-семејства, сепак, се изложени, во огромна мера, на хетеросексуалните културни облици.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Наоѓајќи се пред опасноста да биде ликвидирано од револуционерната организација, Братството решило да го испрати И. Гарванов во Бугарија за да се поврзе со одговорните државни и политички фактори и да го добие нивното мислење, и евентуално нивната поддршка во конфронтацијата со Организацијата.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Славој Жижек ТРИЕСЕТ И И ДЕВЕТТЕ СКАЛИЛА Бидејќи „39 скалила” бил снимен според познатиот роман на John Buchan, сценаристите под раководство на Хичкок неговата содржина толку успешно ја преправиле, што ликовите и доживувањата од Хичкоковата верзија станале такви, што во современата „популарна култура” го добиле така да се рече „архетипскиот”, митски статус и со тоа станале извор за непрегледното мноштво на варијации и плагијати; меѓутоа, самиот роман, ако денес го разгледуваме, делува наивно и застарено - нешто како груб материјал на кој што дури Хичкок му го дал дефинитивниот облик.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Како реакција на ова, тие покренаа ревизија пред Врховниот суд на РМ,5 како вонреден правен лек и конечно – дури во трет и последен степен, успеаја да го добијат спорот.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Додека очекувавме Татко да го добие Орденот, гледајќи го како работи, и дење и ноќе, за разлика од другите, помладите од него, но партијци, кои, на Први мај или на другите празници, излегуваа, со гради накитени со по два, три, па и повеќе ордени, ние почнавме да ја разбираме многу повеќе смислата на ордените и нивната употреба од власта.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Александар и онака немаше некои големи шанси да го добие работното место, Љупчо не познаваше никого ниту во Секретаријатот, ниту во гардата.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

* Поради овој нов момент на ликвидација, а откако веќе го добија првичниот спор – тие, во ноември 2009, поднесуваат нова тужба до ОС Скопје II, но сега против „Водостопанство Вардар во ликвидација – Скопје“, кое не е оспорено од неговиот назначен полномошник (адвокат Г.Стоев).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

А, кога таа вечер отворив уста да ја прашам дали ќе нѝ раскажува, го добив одговорот на кој никако не можев да се надевам.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

За ништо да не му се препушти на случајот, зајакната е позицијата на контролната комисија, која го доби опскурното име: Комисија за преоцена- ревизија на наод, оцена и мислење за утврдување на инвалидност, односно неспособност за работа.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Тенденциозното тврдење кое се репродуцираше во јавноста беше дека со измените на овој закон ќе се решат проблемите на околу 6.000 стечајни работници и истите ќе го добијат ветеното материјално обезбедување.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Во тие години, тој посакуваше да го добие Орденот, не толку заради себе колку заради нас, децата, кои тогаш се школувавме и тешко можевме да излеземе од емигрантскиот круг.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Забрзувањето што го добива куршумот кога ќе се изврти низ цевката, барутот што се распрснува, пробивноста на забрзаниот метал со заоблен врв во однос на другите текстури, особено месото.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Засега не ми остануваше друго, но налудничаво да чкрткам по прашални крстозбори од стари списанија, во надеж дека ако машки се потрудам, бесплатно ќе го добијам најновиот број...

„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)

Кратки биографски цртички: магистер Кракатау: генијален сликар и вулгарен политички полемичар; едното крило му е малку подгорено па затоа последниве стотина години гравитира кон пингвинска еманација (се дружел како со Бодлер така и со неговиот албатрос; како со Флобер така и со неговиот папагал); феноменален познавач на историјата на сликање на животни; пријателите ги бира според степенот на птицоликост што го поседуваат (П. Вулкански, на пример, 31,3 % од него е клун; остатокот е од вулканско потекло; в. го автобиографското дело Кракатау и Попокатепетл загубени во лавиринтот); магистер Кракатау инаку е еден од најфанатичните заговорници нашата безимена земја да го добие името Маусдонија; зиме живее во оставените штрковски гнезда во Скопје, лете заминува за Келн, кадешто глуми во филмови со препарирани животни; неоженет. доктор Каљостро: неговиот вистински психолошки профил е тотална мистерија иако неколку пати бил на опсежни психолошки испитувања; Апстрактниот Скарфејс и Снежниот Принц се само некои од неговите прекари; за разлика од мг.Кракатау, мг.Каљостро гравитира кон минус, кон мраз.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Беше, го нема, сал името му остана што многу одамна го добило по крчењето на костените.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Така тогаш авторот замина од Битола презадоволен и нестрплив да се најде дома, на својата работна маса каде што, нужно прераскажан и редактиран, ќе го внесе во својот зелен блок записникот што го доби од Паца. ***

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Имено, од важни причини, кои мораат да бидат образложени, судот може да одлучи жалбата да не го задржува извршувањето на одлуката (чл. 409, ЗПП) – што, секако, е добро решение во корист на работникот којшто успеал да го добие спорот, особено тогаш кога во улога на жалител ќе се јави работодавачот. в) Законот за извршување Во поглед на присилното спроведување, односно принудното извршување на судските, правосилни и извршни, одлуки донесени во работните спорови, проблематиката е регулирана со ЗИ (2005), 18 којшто е изменет и дополнет во осум наврати: двапати во 2006, по еднаш во 2008 и во 2009, и дури четири пати во 2010 година – но, за среќа, ниту една од нив не се однесува на институтот 17.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Последното што го најдов испишано од некоја книга, како потсетник за нешто, не сум знаела за што во тој тогашен момент, беше: “... недостигот на лична смисла и суштина го добива својот најсилен израз во едно судбоносно осакатување на животното чувство, на едноставниот секојдневен живот во неговата повеќеслојна и раскошна целина“.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Исто така, таа ќе ни го загрози единствениот канал преку кој, всушност, можеме да комуницираме.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

— Евет, муљазим ефенди (Разбирам, господине потпоручниче.) — одговори војникот и излезе низ порта.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Триесет години се бореше со ракот. Го доби на 33 години на дебелото црево, а во текот на животот на речиси сите витални органи. Јуначки издржа.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

- Знаеш, - се досетив, - дека можеби јас веќе него сум го добил?

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Во раката го држам ливчето со бројот што претходно го добив и нестрпливо чекам.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Корисно е во овој контекст да се потсетиме на нашиот заклучок од претходно дека „женственоста“ во машката геј-култура, по правило, е заменски идентитет: таа е идентитет што се користи наместо и како замена за облик на постоење што геј-мажите не можат да го добијат – односно, барем не толку лесно – во сопствените личности.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Тие, сообраќајниците, откако ќе претрчаат преку Црна и кај Тројкрсти, селото лежи на бреговите на реката, веднаш западно од мостот што ја премостува, односно Битолско Џаде нешто понајуг од Тополчани, кое, пак, лежи на подножјата на надворешните падини на Градишки Рид, односно веднаш под Чауле и под Топла Вода, од која, најверојатно, и го добило името, се крстосуваат кај Лознани за одново да се пристасаат во Битола.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Според британските анализи, контролата на Протоците од земја блиска на СССР би "било рамно на физичко контролирање" од негова страна.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Значи ништо не знаеш за нив, а најмалку знаеш за нивните карактери и за тоа дека тие без зборови а само со нивните женски абери умеат да си го добијат она за кое сметаат дека им го должиш.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Со тоа Касандар го добил легитимитетот за управување со Македонија и елинските градови-држави.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Со пристапување на Кралството Југославија кон Тројниот пакт, тоа се приклучило кон земјите што застанале на страната на тоталитарните држави и кои биле за ново политичко прекројување на светот.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Другиот Турчин со мене беше комита - мој другар.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

На заминување, Псалтир Палигоров уште стигна да му каже на Татко дека Мирон Донски се заложил, лично, со сиот авторитет, токму тој да го добие Орденот на трудот.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Кога зборував со нив за ова тие ми рекоа дека можат да го добијат поривот дури и 10 пати дневно.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Последниот меил од него го добив во 2005 или 2006 година.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Но и покрај поделбата ниту еден од нив не бил задоволен од она што го добил.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Името си го добија по тоа што тетин ми Тони токму така ни ги приготвуваше еднаш кога нè чуваа цела недела со Тета, кога мама и тато беа на патување во Виена.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Во меѓувреме, веќе се наѕираше решавањето на спорот во нејзина полза и сѐ се заврши како што треба.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Пред Први мај, празникот на трудот, по многу години чекање, Татко, конечно, го доби Орденот на социјалистичкиот труд, од третиот, последниот ред.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

И ти, Симке, ем знаеш што вели во писмото што го добивме.

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Тој одамна сонуваше за кадиско место и најпосле го доби лично од силниот падишах.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Пред да замине од Барселона, ѝ ја оставил полумртвата мачка на некоја девојка, која ја презела обврската и понатаму да ѝ носи цигари на Марија. Но, и таа набрзо исчезна.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Хичкок: „Интересно беше тоа што со искуството што го добив во американската организација „Фејмоус Плејерс” преминав во една сосема нова компанија, а не во некоја веќе постоечка организација, со утврдени правила на работа и организациони шаблони.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Оние, кои не го добиваат официјалниот орган, како недобронамерни да не напредуваат во службата, да не добиваат повисок чин, ниту награди, ниту службени патувања”.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Пресудата поради изостанок не може да се побива поради погрешно или нецелосно утврдена фактичка состојба (чл. 342, ст.2 од ЗПП). 6. Сите побарувања што се утврдени со правосилна судска одлука или со одлука на друг надлежен орган или, пак, со порамнување пред суд или пред друг државен орган, застаруваат за 10 години – па дури и оние за кои законот инаку предвидува пократок рок на зас тареност (чл. 368, ст.1 од ЗОО).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Нашите “љубови”, во коишто сме подготвени да ја видиме само здружувачката моќ, нѐ раздвојуваат исто толку колку што нѐ здружуваат.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Кико и Лена беа основци, живееја со мајка им и ми доаѓаа еднаш неделно во станот што го добив од службата.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

И потоа: „... Навистина, ова е првпат ашкенаски рабин да биде прифатен за рабин во Салоника, кој е град со дваесет рабини кои се сите сефардски ’Хахакхмим‘ 13.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Господине, На 14 мај го добив вашето писмо испратено од Неапол на 9 април.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Кога го виде кроткиот изглед на Акакиј Акакиевич во неговото старо виц-мундирче, тој наеднаш се сврте накај него и му рече: „Што сакате? “ – со отсечен и цврст глас, за којшто имаше вежбано намерно во својата соба, сам и пред огледало, една недела пред да го добие своето сегашно место и генералскиот чин.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Кога нѐ виде сите собрани, го доби стариот израз на благост и на милина.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Бев дојден од Скопје со ноќниот воз по некоја работа, ми се чини ново крштениче ми требаше или некој сличен документ што само во Битола можев да го добијам.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Напуштањето на Медицинскиот центар од страна на Р.М. немаше никаква врска со претходно водениот работен спор, туку едноставно се работи за наоѓање ново работно место во градот каде што тој живее. ***

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Нашата потсвест сосема ни ја замрачила и заменила свеста, а како замена за историскиот живот го добивме казнено-поправниот завод на една митолошка егзистенција.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Омраза и огромно разочарување беше производот кој го добив на крајот.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Ако му се случеше да биде со некој рамен на себе, уште и можеше да мине како човек на место, мошне честит, во многу нешта дури и доста умен; но штом ќе му се случеше да биде во друштво каде што има некој макар со еден чин понизок од него, тогаш тој стануваше просто за никаде: молчеше, и неговата положба просто предизвикуваше сожалување, дотолку повеќе што и самиот чувствуваше дека би можел да си го помине времето неспоредливо поубаво.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Згора на сè, редовните задевања за пари во саботите навечер, почнаа да ја исцрпуваат од мерата надвор.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

На тој начин, жените станале места утврдени за екстремно искажување на човечките чувства.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

— Го маслоса Илија мулазимот и го доби пак оној војник, да го спроведе до дома, но Илија рече дека ќе преседе тука, кај Трајка, додека се раздени.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Еве ти ја, брат Толе, пушката. Co својата работа и со своето име ти си го добил името војвода и никој нема право да ти го земе ни името, ни оружјето.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Професионалец - тоа е најголемиот комплимент што денес може еден уметник да го добие на Запад.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

А тој покрај неа, со тик кој го добил со тежината на криминалот што го направил во својата фирма, постојано фрла поглед наназад, целиот претворен во чекач на лисици на двете раце и окови на двете нозе.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

И, штом го добиеше исцрпниот одговор, заминуваше натаму. okno.mk 171

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Многу му пречеше и се жештеше кога читаше лошо лекторирани изданија.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Својот леб, што го добиваат на ливче, го делат со нас.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Значи, одговорот на сето ова ќе го добие за четири дена и животот ќе го продолжи без сомнежи. - Се гледаме во сабота!

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Како и други Словени кои своето образование имале можност да го добијат во Византија, се школувал во Солун, каде што се собирале познати личности.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Некако ми избега времето во кое таа ги загуби цртите од баба ни и го доби ликот на мајка ни.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Ама синот го доби тоа што тој не можеше да го добие.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Се насмеавме за сметка на тој европски, особено балкански обичај и така дознав дека д-р Астерид е дојден од Романија, како потомок на преживеани Евреи, дека по падот на режимот на Чаушеску допатувал и докторирал историја во Америка и дека го добил престижното место во Музејот, уште одамна решен дефинитивно да заживее на новиот континент.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Кон средината на април го добив првото писмо од жена ми.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Само со користење на зборовите (односно, на симболите) како замена за она што го означуваат можеме да оствариме ограничена размена со светот што е надвор од нас.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Во ова писмо од 28 март, сцената којашто ја изнесувате за едно семејство пред еден автобус со една коза, веднаш ме потсети на времето кога на телевизија ги покажуваа албанските семејства на патот, напуштајќи ги селата, инстинктивно барав да забележам кози што јас не ги видов...

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Последниот, најголем бран препотување го добив кога веќе завршивме со обилната вечера и сите седевме врз столовите, офкајќи од прејаденост.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Се разбира, секоја мајка му се радува на подарокот што ќе го добие од своето дете.

„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)

Твоите книги, драги Луан, кажуваат и докажуваат дека најголемиот, дури и единствениот приоритет (кон кој инстинктивно копнее секој човек) е само пустата желба да се биде сакан. Само тоа.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Во еден миг, имаше дури и три аса, но поради невнимание, го испушти едниот, па го доби четвртиот.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

А и кулата за градскиот саат, која беше довршена и го доби на врвот саатот довлечкан од Сигет, ги крунисуваше тие дела за гордост и пофалба.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

„Да“, рече Дипен; „и кога го прашав момчето на кој начин го постигнува тоа целосно идентификување, во што и се состоеше неговиот успех, го добив следниов одговор: ’кога сакам да погодам колку е некој мудар, колку е глупав, или колку е добар или лош, или пак што мисли во даден миг, го сообразувам изразот на лицето што е можно поверно со изразот на неговото лице и тогаш очекувам какви мисли или чувства ќе ми се родат во главата и срцето, слични или соодветни на тој израз.’

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

По мајка Германка, по татко Еврејка. Хана, значи, го забележува немиот ужас на лицето од ќерка ѝ, и како да го видела најголемиот ужас што една мајка може да го доживее, доаѓа до масата, замавнува со сета сила и шумно ја превртува. Германските војници застануваат.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Затоа овој го повика оној бимбашија што беше зимоска во Витолиште, му ги покажа двете писма и строго го укори: — Се вративте, бимбаши ефенди, со несвршена работа, — и го погледна напорки.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

-Не сум жеден – го доби истиот одговор.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Овде, во трансверзалноста на пустината, во иронијата на геологијата, трансполитичноста го добива својот надреден ментален простор.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Но Македонците ги успокојуваа Бугарите: Чекајте вие, нека ни дадат нам автономија, па ќе видите оти по неколку години таа Македонија ќе биде бугарска, зашто повеќето од македонската интелигенција го доби своето образование во Бугарија.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Вистинска експлозија се случи во шеесетите - половина луѓе од планетава почнаа да носат фармерки.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

И, откако доби потврден одговор, го добив првиот (така го доживеав) комплимент.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Работи кои не смрдат, но и не мирисаат добро банкнота од илјада денари, кога ќе излезе од банкоматот; лубрикант на чија етикета пишува "гарантирано без вкус и мирис"; велосипед цела зима чуван во подрум; небањато дете, ама твое; купачи носени во базен, после три дена; рацете откако си лупел компир; она за полирање пластика во кола; стог сено среде поле; парфем кој си го добил на подарок од некој што не те знае добро; дупче од цигара на волнен џемпер; топол здив од крава; лифт во државна институција; ретко отварана книга, само за референца; автомобил оставен на +40, под сенка; каталози за козметика со опција "изгреби и помирисај" со помешана арома на печатарска боја и млеко за тело; нечии најдобри намери и наивни лаги.

„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)

Прекарот Брчало, Иле Вегов го доби благодарение на несреќната судбина на Спира Клечев.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Но, исто така, Меклин го исвестил Тито дека Британците, од своја страна, ѝ го оспоруваат правото на Бугарската влада да ѝ трансферира бугарски територии на федерална Македонија без одобрение од Обединетите нации.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Секој што работи против народот и земјава, ќе дојде ден кога ќе го добие она што го заслужил...“ Се вооружи кметот до заби.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Еден ден вашите книги, во тоа сум сигурна, ќе го добијат заслужениот простор.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Во времето кога го доби, тој повеќе беше симбол на тага отколку на радост.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Впрочем, и денешниот облик баклавата го доби откако влезе во големите кујни на царската палата Топкапи во Цариград и стана култно јадење во царството и надвор од него...

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Го закопавме со ордените на Тито, часовникот со синџирче, лулето, паричникот и руската шубара што сѐ уште ја барам на закачалката во станот во Ѓорче Петров, последниот дом што дедо ни не го доби од Сојузот на борците.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Така и Ѓуле од нашиот отсек, откако го добил пиштолот на услуга, отишол да го врати а таа му рекла да го остави на масата.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

И како што е случајот со неговите слики и филмови, ова е техниката преку која тој го доби и зацврсти своето место како уметник.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Залудни беа сите напори да го добие новиот телефонски број на Снежана и Саво.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Од тоа набргу се исплете приказната за најстариот комунист во нивното село, а внукот веќе беше регистриран како Сталинче и немаше никаква опасност Језекил да не го добие местото на бригадир на градежната бригада на Задругата.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Го доби дарот што го посакуваше, - сочен бакнеж со вкус на тешко вино и чоколада.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

По ова, кај работниците настана оправдан гнев и, како што минуваше времето, револтот се акумулираше сѐ повеќе и повеќе.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Сите златни предмети пак го добиле својот поранешен вид.

„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)

Поради преубавите керамички плочки своето име ќе го добие и цариградската Сина џамија (наспроти Аја Софија).

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Не може да се отме од некое гордо чувство дека сам дојде до овој мил предмет, за кој мислеше дека никогаш нема да го добие без туѓа помош и смислување.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Гротеската своето име го добила од “grotto”*, од тие јами; претходно зборувавме за лавиринтските патчиња и за начинот на којшто тие, во стилот на “орнаменти”, што е претходница на духовно поедноставената “апстрактна” уметност, се губат во псевдоспекулативната мешавина.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

А на овој потег се решава после разговорот и позитивното искуство на еден негов поранешен колега од „Охис“, кој го имаше истиот проблем, тужеше и го доби спорот.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Откако го добив еден од последните примероци на Захариј и други раскази од раката на самиот автор, со христијански скромна посвета, се најдов во за мене сосема исклучителна и пријатна ситуација, да ме изненади едно книжевно дело со својата убавина, скромност, вистинољубивост и со веќе спомнатиот природен тон.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Така: Вите се заселил во оваа котловинка и ги удрил темелите на сегашното Витолишча; по неговото име го добила името и самата населба.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Други рабини се обидоа да го добијат ова место, но не беа прифатени поради нивното скромно познавање на хебрејскиот јазик.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

На генералот, којзнае зошто, ваквото обраќање му се сторило фамилијарно. - Па што ви е, милостив господине, и натаму зборуваше отсечно, зар не го знаете редот? каде сте влегле? не знаете како се одвиваат работите?

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Вели дека никогаш не му успеало да го добие вистинскиот ефект од ДМТ, можеби затоа што е непушач.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Последниот пат успеа, го доби твојот пријател Жан кој работи на физикална терапија и го замоли да ти прати некое помагало за да можеше да се држиш за него и да одиш.

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

Ти го отвори твоето срце толку широко и ме зема мене засекогаш.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

„Сте го добиле своето, туку јас би му го одредил тука местото и на вашиот господар.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Знаеше дека токму од тоа го доби срцебиењето.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Тие што имаат некој авторитет не мора да викаат и да врескаат за да го добијат она што го сакаат.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Процесот го добил дури шест години подоцна и тогаш си го повратил својот статус на професор.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Имено, тука, на Зедница, зиме, кога ќе приклештеа и ќе се одолжеа студените денови, обично во време планина, кога сонцето, низ некој процеп на облици, ќе смогнеше сили да испрати на земјата забести зраци, жителите на Потковицата во специјални корита, издлабени во стеблата од дабови дрва и поткренати на ногари, ја крмеа и ја поеја стоката.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Рамнодушноста е погодена. Stefano Pistolini L'Espresso,18.февруари 1994 okno.mk | Margina #32-33 [1996] 114 Венко Андоновски и Јован Бошковски СКОПСКИ РАСКАЗИ Margina #32-33 [1996] | okno.mk 115 Хорхе Луис Борхес БУЕНОС АИРЕС Што е Буенос Аирес?

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Инсталацијата ја поставил и со неа работел Богдан Русимиров, а материјалот се систематизирал и се анализирал во кабинетот на Шефот.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Можеби како писмото што го добив пред некој ден од еден мистериозен носопиец: “ха е Ха ЕВЕ СУМ И ЈАС ЗАД МАШИНАТА ЗА ФРУСТРАЦИИ?

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Спорот на Авдиќ настанува како резултат превирањата во претпријатието и добивањето отказно решение поради наводна дисциплинска повреда, 3 од летото 1999 година – кое, всушност, нему никогаш и не му беше врачено, иако заменикот на генералниот директор (З. Андов), тврдел дека, уште во јули истата година, на Авдиќ му било испратено препорачано писмо за тој да се јави на разговор во управната зграда на друштвото во Велес на која средба тој не дошол, поради што против него била поведена дисциплинска постапка за кршење на работниот ред!?

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

По 1919 г. карактерот на населението се промени со преместување на муслиманите кои зборуваат турски и најголем дел на Бугари и со прилив на огромен број грчки бегалци, грчка Македонија во 1938 доминантно беше населена со Грци.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Но, ако го побара синот, и ако го добие, пак ќе си ја натовари Марија на врат - го предупредуваше мајка му.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Но, и после истекот на овој новоутврден рок за исплата, таа пак е изиграна и повторно не ги добива неисплатените плати и отпремнината. 274 Сепак, Костадиновска сè уште верува дека спорот може вонсудски да биде решен, па после одржан нов состанок со директорите, добива ново ветување дека во новодоговорениот рок, конечно, средствата ќе ѝ бидат исплатени.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

На другиот ден, преку скопската пошта, главниот скопски дервиш го доби ова писмо: „Дервиш ефенди, вчера вечерта, пиејќи кафе во кафеаната, вие изразивте желба да го видите Гоце Делчев и да му честитате.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Исто така, несфатлив и рестриктивен е условот кој пропишува 25 години работен стаж за лицето да може да го добие материјалното обезбедување (чл. 2 ст. 1 ал. 2).

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Како што Климент Камилски не можеше да има среќна иднина во тогашната југословенска Македонија, да го добие своето високо место во хиерархијата на повоената власт во Народна Република Македонија, со оглед на својот деклариран просоветизам, тој дури и невин одлежа строг затвор, така и Татко со својата османскотурска диплома по правни науки и албанското емигрантско минато, кој можеше да смета на висока позиција во хиерархијата на власта на нова Турција, не можеше да смета на позиција во новото југословенско комунистичко општество.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Со тоа, се чинеше, наслебата поделена на два дела, на христијански, што го чинеа потковичаните и Акиноските, и на турски, што го чинеа чифлизите, дефинитивно го доби својот ропски изглед и дефинитивно го заживеа својот мирен ропски живот, на кој никој, ниту поробените ниту, пак, поробувачите не можеа да му го предвидат крајот, па, упатени едни на други, заеднички го изградуваа.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Она на што најпрво се сети тој беше да се обрати до ССМ, од каде што доби мошне добри правни совети за валидноста на известувањето што го доби, а беше запознаен и подучен за неговите права од работен однос.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Овде Константин се замонашил и го добил името Кирил.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Понекогаш ми се случуваше да го потиснам мојот копнеж по патувањата во странство, во тие далечни земји во кои никогаш не сум била, ама никогаш не можеше да ми се случи сосема да заборавам на тоа.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Потоа лавна уште еднаш, сега двапати едноподруго и, откако го доби неговото внимание, стрчна, му ја задушка ногата и со двете предни нозе се исправи, ставајќи му ги на коленото од болната нога.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Е, сега дојде време кога ние децата од три до 12 години бевме протерани и така го добивме името - деца бегалци од Егејскиот дел на Македонија. Јас имав 10 години, но се сеќавам на секој детаљ од тоа патешествие.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Но, во својата долга историја, градот го менувал името и се викал: Филипол, Флавија, Тримонциум, Метропол, Неокор и на крајот го добил своето денешно име - Пловдив.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Пасошот што јас го добив гласеше на Агата Голдблум, музичарка.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Одмавнува со глава и ја тера надвор: - Не барај го повеќе. секој ќе го добие она што го заслужил ...

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Истовремено сфатив дека протестите на Дог се повеќе ритуални и дека таа очекуваше да го добие тоа што го сакаше.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Личен и чуден, речиси чудесен е часовникот што го добив на подарок: секое помрднување на секундарникот ги привикува на купче сите наши лета и севезден ни прави патека до шумите на детството но ни служи и како упатство за употреба на преостанатите години.

„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)

Внатре најдоа писмо. Горјан го отвори и во него пишуваше: „Горјане, прво да ти честитам на изумот. Писмото го добив.

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

Не си замислував, тогаш, дека со мојот многу мал напор, таа и Татко ќе беа најсреќните кога ќе го добиеја моето писмо.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Дури и претседателот на новоформираната независна синдикална организација беше избркан од работа – по што тој тужеше и, нормално, го доби спорот.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Милан ќе им донесе некој нов деликатес за да ја разбие монотонијата на кашата што ја јадеа и тогаш тие ќе скокаат, а тој ќе ги прекорува поради лакомоста и ќе се погрижи секое од нив да го добие својот дел од специјалното честење.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Дека го сакаме него, а не тоа што го прави! Ама не ме разбра.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

- Човек треба кога ќе се роди да си напише писмо, вели Јон, а кога ќе умре да го добие.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Откога Бојана го доби писмото, во кое Крстан ѝ пишуваше дека ќе се врати, таа не можеше да се успокои.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Тоа беше, можеби, првиот букет што таа го доби во тие времиња, откако ја поминавме границата.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Ене ти ги слободни другарите. А ако имаш нужда од помош, кажи да ти ја дадеме од нас.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

А татко ми, како дојденец, туѓинец во овој град, не беше мигрант како сите козари, туку емигрант, човек што ја минал границата, па мораше да биде видливо лојален, да не се замери, за еден ден, со семејството да го добие бараното државјанство, да добие потврда за лојалност кон новата земја.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Тоа беше почеток на една нова стилска навика која го доби името маниризам.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Со тоа не само што го осознаваме првичниот напреден импулс што кончетизмот го добива токму во Италија; за нас, имено, тоа и не е клучно.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Во текот на наредните седум месеци (од март до септември 2005) тие постојано истакнуваат дека плата ќе почне кога-тогаш да се исплаќа и дека моменталната ситуација набрзо ќе се надмине.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Така би и во наредните писма... Hlnе Lejbowicz 6Ruе du Lt Duchaillut F- 25 000 Bеѕаnоn LеѕMоntѕ-dе-Соrѕiеr (Vaud, 17.07. 2000) Господине, Најпосле го добив вашето долго писмо кое ми го испративте на мојата адреса во Фрежис, а можело да се случи никогаш да не го добијам.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

- Како не постои? - уште еднаш Јана го заврте истиот број и повторно го доби истиот одговор - „Телефонскиот број не постои“.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

4 По недобивањето соодветен одговор К. П., во декември 2009-та, ја поднесува тужбата и, како што вели, позитивно е изненаден од времетраењето на судскиот процес – кој траеше четири месеци.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Тоа нема да се смени во некоја голема мера.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Отука “а” може да се третира како концептуално уметничко дело - еден вид на конверзациона интерпретација на “белото пишување” на Роб Грие - или како пример на социјална документација, не многу поразлична од He- lou магазинот.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

По донесувањето на пресудата, следуваше иницирање на второстепена жалбена постапка од страна на тужениот работодавач кој го изгуби спорот – па предметот отиде во Апелационен суд – Скопје каде што тужителите „паднаа“ т.е. го изгубија спорот.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

XXIV. На своето волчо небо ноќта сега го доби и својот волчи месец.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

6 По ова, тужителите го повлекоа делот од тужбеното барање во кое наведуваа дека бараат враќање на работа и на поранешното работно место – како беспредметно, што судот само го констатираше со Решение.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

На осумнаесетгодишна возраст го доби првиот велосипед со помошни тркала (неговите другарчиња одамна имаа научено да возат).

„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)

Крекот го добил своето име од таму, што при пушење кристалите потпукнуваат.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Доктор Ауербах ги негирал претпоставките на своите колеги дека тагата на Рајнер делумно потекнува од тоа што неговите родители го добиле во поодмината возраст, и повеќе изгледаа како да му се баба и дедо отколку татко и мајка.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Секој странец се задржува најмалку по десетина дни во градот, а од тоа лесно може да се направи мала економска сметка за сето она што ќе го добие Брисел од Изложбата.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Но, како по обичај, по којзнае кој пат, нивниот збор нема никаква тежина и таа пак не го добива она што законски ѝ следува.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Не само што тврдоглавиот порив да го затвориме тој јаз нема да ни успее туку и ќе ни го дооштети општественото постоење бидејќи ќе ги дискредитира симболичките форми преку кои го претставуваме она што го чувствуваме и со кои си ги одржуваме меѓусебните општествени односи. ‌Настојчивоста целосно да се искаже она што го чувствуваме ќе исходува со бескрајно, бесцелно насилство.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Она што само еднаш го добива човечкото суштество - животот – го уништува со лудилото и покрај тоа што го живее, бидејќи го живее без резултат.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Брз, импулсивен, по малку конфликтен, а имаше душа да го собере целиот свет. Работлив, темпераментен и физички многу јак.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Веднаш штом го добивме Вашето писмо, во взаимноучетелното училиште „Св. Климент“ свикавме општо собрание на кое одржавме кратка но остра реч и во истото тоа време ги објаснивме Вашите писма - и тоа до стрешините и тоа до нас кое е и подолго и понасрчувачко и остави силен впечато.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Но, потоа трикот е да се одржи неизвесноста на тие поими, да не се дозволи „несообразноста со родовата улога“ и „родовата нетипичност“ да се израмнат направо и симплистички со „женственост“.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Наместо тоа, јас си го добив прекорот од мајка ми, дека имала жалби од соседите дека од мојата соба се слушала прегласна музика.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Уште повеќе се плашеле од опасноста СССР да ги поддржи нивните "експанзионистички аспирации", не исклучувајќи ја можноста идната јужнословенска федерација да го добие Солунското пристаниште како отскочна штица за натамошната советска експанзија кон Турција, што можело како последица да го има елиминирањето на Турција како европска и балканска сила.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

За контекстот на целата ситуација, се чини битно е да се спомене податокот дека телефонскиот број на Авдиќ и неговата нова адреса на живеење им беа познати на фабричкото раководство бидејќи истите беа уредно пријавени во правната служба, но – според неговите зборови – очигледно е дека нивната единствена цел била да го отпуштат од работа, и тоа заради неговата блискост до „гарнитурата“ на претходниот директор кој, пак, беше од друга политичка партија, иако Авдиќ не е член на ниту една партија. 102

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Повторно, при поделба okno.mk | Margina #22 [1995] 147 на улогите, бев приморан на компромис.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Чинел сè само да го добие она што вечно мажот го бара од жената?

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Мачорот на Зоки е дебел и прилега на голема топка за плажа. Но, иако сите го признаваат тоа, никој не умее да каже како тој го доби своето име, кое, впрочем, никако не потсетува на таква топка.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Јас сум зависна од внимание. Ако не го добијам најмалку три пати во денот, се чувствувам празно.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

- Не случајно го добив вчера, како подарок!

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Панталоните од џинс биле идеални бидејќи тешко се кинеле, лете во нив не било претопло, зиме не било престудено, имале долгогодишен рок на употреба, а покрај сето тоа изгледале добро кога по многу перења ќе го добиеле својот славен испрано-блед имиџ.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Прекарот Брзак го добил затоа што постојано брзаше.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Додека Бугарија за своето пристапување за возврат ја добила Добруџа и ветување за Македонија, Кралството Југославија останало со надеж дека ќе го добие Солун.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Градот тогаш ќе го добие оној лик што го има на нашите цртежи и во нашите литературни творби!

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

И така не го добив Кери, а Кругер во секој поглед беше погрешно избрана личност.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

А, пак, извршноста на пресудата значи дека веќе безуспешно истекол т.н. „париционен рок“ кој судот му го оставил на оној кој ја изгубил парницата за тој самиот, доброволно, да ја исполни досудената престација – по што, оној кој го добил спорот, е овластен да иницира присилна извршна постапка.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

- Да, тето! Го побарав само по неколку дена за да му ја објаснам заблудата и погрешниот впечаток кој го доби по нешто што не беше ништо.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Неговите црти повторно го добија интимниот израз и очите повторно му светнаа со својата нежна и вообичаена светлина.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Честите царе, сонце наше сјајно! Го добив твоето свето решение од 30 шевар 959 год. и се зафатив со работа да ги фатам и покорам бунтовниците, но нивните водачи избегаа во големите планини и оттаму ја бунат и понатака рајата.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Мајка, на излегување од стоковната куќа, како подарок, го добила годишниот каталог на Ла Ринашенте, главно за пролетната мода на 1939 година.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Драги екологисти, во одговор на писмото што го добив од Влатко, мојот доскорашен соученик, ве известувам:

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

На Горник, горе на Рамни, се најдува главата на селските чешми, црквата и селските гробишта, додека Зедница - тоа е мал и сув рид кој некогаш морал да се вика Изедница или Заедница, но испраѓањето на и-то или а-то што е тенденција во пелагодниските говори за скусување на зборот, го добил името Зедница.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Целиот живот го барав, а дури сега го добив”.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

За станот што го добија на другата страна, на северната, одамна знаат оти се случи минатата година.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Козма Прутков, Раководител на Одделот за мерки, вистински статски советник и кавалер на различни ордени. 1859 година (annus, i.) Забелешка: Во бројот на различните забелешки на маргините на овој проект се наоѓаат и следниве, што Козма Прутков, веројатно, сакал да ги развие во посебни проекти: 1) “Да им се нареди на сите уредници на приватни печатни органи да ги пренесуваат раководните написи од официјалниот орган дозволувајќи им само нивно повторување и развивање”; 2) “Да им се стави како обврска на сите раководители на одредени делови од управата: без престан да водат и постојано да ги соопштуваат во една централна управа списоците на сите лица кои служат под нивно раководство, со ознака наспроти секого: какви весници и списанија добива?

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Бидејќи Штраус бил фармер од американскиот Запад тој искреирал пантолони од грубо платно наменето за селаните што работат тешка земјоделска работа.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Четирите парчиња од крцкавиот тост, за кои тој знаеше дека беа потпечени во нивниот хромиран тостер, кој автоматски ги исфрлаше парчињата тост и што го доби од сестра му Зоја како свадбен подарок, содржеа четири одвоени неверства.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

“Коалицијата за промени” што ја сочинуваа ВМРО-ДПМНЕ и ДА (Демократска алтернатива) го доби парламентарното мнозинство и правото да управува со Македонија следните четири години.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

И плати влезница и за парите го доби потребниот камен.

„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)

Од друга страна, "Србите тежнеат за поседување на Солун од стратегиски причини.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Значи, битно е тоа дека – теоретски е можно – работник кој тужел и по истекот на застарениот законски рок да успее да го добие спорот доколку тужениот работодавач не поднел навремен приговор за застареност на побарувањето!

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Читајќи ја Твојата семејна сага, човек просто мора да Ти заблазни за овој силен, моќен, исклучително редок, во секоја смисла бесценет жителски ориентир, што си го добил со своето воспитание.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Последните месеци додека умираше чичко ни Трајко Кривошеев напишав...

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Вака беше: Откако прилично одамна го добив она писмо од Ивана, во кое таа во детали ми имаше раскажано за нејзините доживувања во Дизниленд, немав мира ни дење ни ноќе.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

И редно е веднаш да истакнам дека во мојот Извод од матичното недостасува податокот под називот татко, а не постојат и други податоци врзани со овој назив.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Тој се решава за покренување тужба по разговорот со негов колега, кој заради истиот проблем веќе имаше покренато судска постапка и го доби спорот.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Вистинските прашања ќе го добијат вистинскиот одговор, кога ќе се соочиме со сопствените стравови и кога ќе го кажеме тоа што срцето го криело сите овие години на искушение.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Хетеросексуалната култура и понатаму е првата култура што ја доживуваме, а нашите субјективитети, нашите начини на чувствување и изразување, нашето чувство на различност мораат да се вообличуваат во контекстот и во рамката на хетеросексуалната култура. ‌Геј-мажите, како што напишал Сартр пред шеесет години, истовремено се служат со два различни референтни система.474 Тоа е така поради типичната општествена положба од која потекнува машкиот геј-субјективитет и во која машките геј-културни практики си го добиваат првобитниот облик: положбата во која растеш и те одгледуваат родители хетеросексуалци во нормативно и поимски, ако не и стварно, хетеросексуална средина.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Кога го доби генералскиот чин, тој некако се збрка, си ја загуби патеката и воопшто не знаеше како да се однесува.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

И за Македонија биле експлицитни, максимумот што можеле да го добијат Македонците бил федерална Македонија во рамките на федеративна Југославија и дека со сите достапни средства би се спротивставиле на формирањето "голема македонска држава, која има аспирации кон грчки територии".

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Според новоискованото официјално гледиште на постоунволскиот свет на геј-мажите – и според личниот увид што многумина геј-мажи го добија преку интензивното сексуално експериментирање по геј- ослободувањето – поларизирани сексуални улоги постоеја само во хомофобичната фантазија.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Сите предмети што ги распозна пред тоа, го добија својот вистински облик со нужна смисла.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Малку ја ублажи отказот што таа го доби од работа. Потоа се вработи како ѓубреџија.

„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)

При излезот, кога ќе ја стави во компјутерот, од извештајот што го добива, дознава дека бил еден од стотиците илјади коишто по посетата на тушевите не ја видел светлоста на денот. чувството дека си преживеал по некоја случајност, е скоро неизбежно.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Презимето го добив од деда си, кој едноставно се грижеше за мене и кој често нагалено ме викаше: „Дедино“.

„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)

Остап ги читаше, одвреме-навреме енергично прашувајќи: „Оџаците се чистат редовно? Печките се во ред?“

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Ама, за разлика од другите ќерки кои го добиваа огледалото од рацете на своите мајки, Мајка огледалото го доби мошне рано, од својот татко кој ѝ ја пренесе својата тајна.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Им пишував на своите верни читатели и пријатели.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Таму се запознал со учењето на Григорие Палма, Никола Кавасилас, Никифор Калист, калабриецот Варлаам.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Така, постепено, Кружокот на велешките ученици во Солун при крајот на векот го добил своето дефинитивно идејно оформување, а неговите членови започнале да се викаат “гемиџии“.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

А ако некој и натаму продолжи со бунењето - веднаш да го добие својот дел: фик! - со сабјата и право на морските кучиња!

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Штом неговиот тетин разбрал за “операцијата“ на Коста, истрчал во Солун, го нашол накитот, но, за да го добие назад, морал да им брои на гемиџиите 50 лири59.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Меѓутоа, судбината на зборовите ајде и јаваш го доби заслуженото место во нивната листа на (без)опасни османотурцизми.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Во 1913 г. Грција го доби поголемиот дел од внатрешноста населена со негрчко население.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Имено, од важни причини, кои мораат да бидат образложени, судот може да одлучи жалбата да не го задржува извршувањето на одлуката (чл. 409) – што, секако, е добро решение во корист на работникот којшто успеал да го добие спорот, особено тогаш кога во улога на жалител ќе се јави работодавачот.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

По првиот удар што го добив по глава, паднав.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Композицијата им беше посветена на нашите храбри момци, а сите вработени во секретаријатот минатата година го добија цд-то како подарок со потпис од авторот.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Мојата читателка Елен Лејбовиц, радоста на моето пишување, во потрага по среќата во меандрите на егзилот, не можеше да знае дека мојата мисија како амбасадор во Париз завршуваше токму на денот кога го добив ова прво писмо.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Тогаш и кадијата ќе го добие заслуженото.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Така и двајцата ќе си го добиеме она што го сакаме.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Ете зошто го зајмат од други, во случајов од жени (или, во други случаи, од благородници).

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

- Не ѝ припаѓаше Таша на твојата сорта. Не знаеше да праќа онакви абери.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Но, и по настапувањето на застареност на правото да бара надомест на штетата [reparatio damni], оштетениот може да бара од одговорното лице, според правилата кои важат во случај на стекнување без основа [condictiones sine causa], да му го отстапи она што го добил со дејствието со кое е причинета штетата (чл. 198, ст.1 од ЗОО). 193 Страницата намерно е оставена празна Б Спорови против приватни субјекти Страницата намерно е оставена празна Јакшиќ против Конкрит Спор за повреда при работа1 Corpus humanum non recipit aestimationem.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Против ова решение не беше дозволена посебна жалба, сѐ до септември 2010, кога се прецизираше дека против решението може да се изјави жалба, но дека таа не го задржува извршувањето на решението (чл. 93, ЗИДЗПП/септ.10). 5) давање можност жалбата против конечната пресуда да го нема вообичаеното т.н. „суспензивно дејство“.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Бидејќи секогаш кога тате од пат ќе се вратеше куќата се полнеше со луѓе, ние обично подарокот го добивме утредента рано.

„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)

Тој мебел го доби татко ѝ како свадбен подарок од неговите родители, брзо по преселбата во овој стан.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Трговецот со добиток успешно го погоди името „тутун“ и го доби облогот со врагот. Му припадна целата нива со тутун.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Беше среќен што оживувајќи го јазикот на сиџилите, го доби божјиот благослов, спасот на семејството, останувајќи му верен на својот мајчин јазик!

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Меѓутоа, договорените рокови за исплата на испратнината беа пробиени и таа не го доби паричниот надомест што ѝ следуваше како „отпремнина“.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

„Такво нешто немаше во пликот што го добив“, рече Д.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Во статутот со правила за заедничко живеење што како подарок ќе го добиеш заедно со зеленото светло од пријателките додека те гушкаат и ти честитаат, убаво ќе стои сѐ на што треба да внимаваш во иднина.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Пред извесно време ми падна в раце еден кус напис за Фајар во кој се зборуваше за финансиските тешкотии низ кои минува овој издавач, а неколку дена потоа прочитав и неколку реда кои можеби ја објаснуваат ситуацијата: Странските култури навлегувале во Франција во одделни налети во зависност од нередовните и непостојани интереси.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Веќе и неоспорен факт е дека странските инвеститори и покрај сите бенефиции, субвенции и даночни ослободувања кои го добиваат од државата, исплаќаат пониска плата на своите работници во т.н. „слободни економски зони“, споредено со приходот кој го добиваат останатите работници во земјата.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Откако нејзе, во мај 2009, предвремено и завршува директорската функција поради промени во политичките констелации на тогаш владејачката коалиција – од која е разрешена со владино Решение бр. 33-2908/1, нормално, таа очекува да го добие „старото“ работно место што го имаше пред назначувањето на оваа позиција, иако потсвесно насетуваше дека, во знак на реваншизам, може да не ѝ се додели токму тоа место – но, сепак, во најмала рака да добие работно место како правник.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Презимето го добив по деда си, кој - покрај мајка ми - најмногу се грижи за мене и често пред другите ме вика нагалено: „Дедово“.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

По окончувањето на спорот пред повисокиот суд, Зефиќ добива морална сатисфакција затоа што успева судски да го добие спорот, и се враќа на работа на место соодветно на нејзиното образование – виш соработник за управни работи.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Луѓето влегуваа во кино салата очекувајќи нешто, а тоа нешто не го добија.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

- Тетка Олга, ве молам... - се обидов нешто да кажам, но тогаш го видов тетин Јован како влегува во тоалетот само по гаќи и по маица.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Кога те слушам, мој пријателе Камилски, размислувам дека баклавата може да се смета за еден од ретките симболи што сведочи за подемот и падот на Османската империја! Не разбирам како?

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Токму кога Господ го посла тоа бело платно Чана го доби првото писмо од Пелагија.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

- Шчо барате там, бре? Там с`лде ветришчата по кој селото го доби новото име, нема нишчо! – извика вчудовиден. – Нишчо, вервајте, ама нишчо нема...

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Лиќо се жалеше и по неколку судења, успеа да го добие спорот - да го задржи изградениот кат.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Дрската јасност на овој парадокс е сосема во согласност со Ворхоловата естетика на заедничка уметност и тотална едноставност.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Имено, новиот „инвеститор“, кој веднаш си најде свои полтронски соработници меѓу поранешните раководни структури, само ги испразни фабричките магацини од робата којашто вредеше милиони евра, а не даде ниту денар за осовременување на производството или, пак, негово зголемување.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

„Постепено го добивме името гемиџии. Така го примивме тоа име“ - пишува Т. Органџиев.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Згора на сè, како единствен правник во оваа установа, таа на сите вработени им беше како „десна рака“ за сите правни прашања, работејќи ја кадровската евиденција и целата кореспонденција со судовите.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Камилски, занесен во играта на значењата на зборовите, заведен во нивниот лавиринт, го губеше чувството за време.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Во писмото што го доби од дома, сестра ѝ подробно ѝ пишуваше, како мајка ѝ правела питулици за соседите и роднините.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Потоа ќе си речеме, да тоа е значи тајната, она што ќе го посакам тоа ќе го добијам.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Истовремено, од сателитите на задгробниот свет, детето го доби последниот хајдегерски благослов и си летна, кон светлината над алпските врвови, кон седмото филозофско небо. (257) Новите романсиери се задоволуваат со обичното пренесување на ништожноста на светот во белотијата на пишувањето.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

По сите овие обиди за наоѓање некое „чаре“ за својата мака – тој конечно во јуни 2010 година се одлучува да покрене судска постапка.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Или се лажам и, додека заклучувам дека токму егзилот и емиграцијата се фактори што семејството Старова го направиле толку сплотено (заемно посветено, меѓусебно апсолутно верно...), наседнувам на доминантните протоемигрантски стереотипи и слепечки ја следам кривата трага?

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Јаi bien rеu les cartes dАrlеѕ et de Struga, mais pas encore le courrier contenant les critiques que vous mаnnоnсiеz. Cella ne saurait certainement tarder.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Помислата на некојшто го мрази она што ние најмногу го сакаме, за нас е неподнослива, особено ако му успеало да ја придобие наклонетоста на некојшто го сакаме; ако си замислиме дека некој се радува на некое нешто, што може да го има само еден човек, ќе се трудиме тој тоа да го нема; ако си замислиме дека саканото нешто врзува за себе некој друг со еднакво или поблиско пријателство од она со кое што нѐ врзува нас, кон саканото нешто ќе почувствуваме омраза, а на другиот ќе му завидуваме... okno.mk | Margina #32-33 [1996] 78

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

На Еда не му беше жал. Тоа беше првиот поен што Едо го доби.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Го прашав дали го добил мојот мејл, а тој ми одговори дека нема добиено никаков мејл.

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

Кралот, кнезовите и министрите се сметаат за извонредно почестени ако го добијат големиот кордон на Абдул Хамид...

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Р.М. изјавува дека, доколку некогаш во иднина му биде пов- торно повредено некое право од работен однос, пак би тужел – сè додека истото не го добие.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Нас на субјективитет нѐ тера барањето да бидеме неавтентични.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Ја водев гимназиската библиотека, а како секретар на четвртиот средношколски актив успеав да го добиеме преодното знаме на младината на селото од рацете на Ѓорги Кироваков.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Раснел близу до Минхен, а доволно длабоко во природата; додека татко му сликал, тој бил покрај неговиот штафелај по полињата, до потоците и во шумата во околината на домот; остатокот од денот го минувал со мајка си, која понекогаш му читала поезија и му свирела на пијано.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

На заминување, Псалтир Палигоров дискретно му рече на Татко, без да го слушнат другите, дека во Архивот добиле сигнал од Федерацијата, дека тој сигурно ќе го добие Орденот на трудот, вистина од последниот, трет ред, но, сепак, тоа ќе биде одликување што го доделува маршалот.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Тие велат дека разголувањето е неволен чин.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Првото писмо што го добив од непознатата читателка Елен Лејбовиц означуваше пресврт во мојата епистоларна култура и искуство.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Сѐ додека можеше да станува Трајко одеше во кујната.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Другата причина поради која емоционалната претераност традиционално се обродила како женска е што се поврзува со релативна немоќ.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Цврсто решен да го задржи своето професорско место, тој започнал судски процес против државата Рајна- Вестфалија, подржан од голем број луѓе и од своите студенти.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Тоа е Мајскиот плоштад каде што се вратија, по долги војувања на континентот, уморни и среќни луѓе.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Тогаш во 1945-та и сонот го добил своето „научно“ толкување, го дал пак тој, чудакот Акиноски, Јован.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Откако се преселив кај Нинослав, станот што го добив од службата го прилагодив во студио кое, разбрав многу подоцна, било постојано под аудиовизуелен надзор.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Вашите татковци сега, ако се селани, кога сакаат да одат в град, на пазар, ќе се качат на воз или на автобус, или пешки ќе тргнат, па ќе стигнат таму, за да свршат работа и да ви го купат она што сте им порачале па вам целиот тој ден не ви останува ништо друго освен нестрпливо да го чекате некаде под село и уште таму да видите дали сте го добиле она што ви било толку драго.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Со чинот мајор што го доби Саво, тој е заменик на касарната.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Ете, одберете си сами наслов на делото што, во името на народот, како пресуда ќе го добие во институција која живее од таквите, „понављачи“ на испитот: „издржи до крај, или до смрт“ и како срамен крст ќе го понесе.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Посматрајќи го, не се интересираше за поединостите на неговото лице туку сакаше да го добие и изразот општиот впечаток што неговиот лик го имаше.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Роден како Никола Кепев, четврто дете во фамилијата на Стева и Илија Кепеви, во 1925 година е посвоен од вујко му Илија Чашуле, со што званично го добива презимето Чашуле.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

го (зам.) - добие (гл.)