ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Тие сакаат да го докажат својот начин.

Спротивното е давањето отпор; а давањето отпор е само едно залудно и додатно страдање...!  Секогаш кога влегува во ќелијата, Цви Корец чувствува олеснување.

„Зошто брзаше, немаме веќе работа”, ќе ѝ речеше мајка ми, а Рашела, ќе се насмевнеше и ќе исчезнеше некаде во куќата да го докаже спротивното.  Рашела брзо се сроди со нас.

Го докажал за себе тоа, и не само со оние ситни секидневни угодувања, кои се сепак така показателни, баш дека се разбирливи сами по себе, како сам себе да си ги правиш. Не само со нив.

Хичкок тоа го сметал за свој најуспешен настап во некој од своите филмови. превод: Ана Пејова извор: Hitchcock (зборник, Љубљана, 1984.) okno.mk | Margina #22 [1995] 157 158 Margina #22 [1995] | okno.mk Во следната Маргина Голем тематски блок за Александар Станковски Хитлерите, Тајните вечери, Ѓаволите и жените, Кокино, Маклабас, Лабрис okno.mk | Margina #22 [1995] 159

Со еден збор, Чамецот за спасување спаѓа во сосема друг вид филмови од оние на Хичкок: оној вид психолошки драми, кадешто групата луѓе се наоѓа на ограничен простор и егзистенцијално заострената ситуација ги присилува да ги „откријат картите”, да го докажат својот вистински карактер, да смогнат доволно сили за спасувачката одлука или да пропаднат.

Оваа модернистичка карактеристика е задржана и во Деридините учења, каде што секоја личност не само што може, туку исто така и треба да деконструира за него или за неа.

Типично, Декарт може да го изведува неговото cogito само за себе, докажувајќи го со него само своето постоење, а не нечие друго.

Подот од ѕидот до ѕидот беше прекриен со лисје од кокосова палма.

Играчите тоа го докажуваат: потоа, зад сцената, ми кажуваат кои приказни најмногу им се допаднале. Kако да поминеш, удриш, паднеш и потрчаш.

Луѓето обрнуваат внимание на многу работи.

Останатите луѓе, кои сакаат да го докажат своето постоење, мораат самите да го изведат cogito, секој за него или за неа.

И самиот, кутриот, тоа утро, кога требаше да оди во Судот, не знаеше со кои документи од оние што ги имаше од разните режими на Балканот, ќе го покаже и ќе го докаже својот идентитет, со кои документи треба да му се отворат вратите на социјалистичкиот суд.

Дневната пракса во мојата страшна земја тоа го докажува.

Меѓутоа, ниту Саракинов ниту Цончев можеле да го докажат таквото тврдење.

Тоа ќе се обиде да го докаже и судот, но без успех.

За да го докажеме тоа, да ги подвргнеме Фактите пред судот на генерациите што доаѓаат.

Трпеливоста кон другиот е луксуз на оној што нема страв за докажување на својата волја, поточно, на оној што знае дека со сигурност може да го брани својот идентитетен интегритет и да го докаже својот праг на толерантност секогаш кога непријатноста во однос на другиот ќе ја пречекори мерата на неговото трпение.

-Овие стари лидери, белци, водеа постојани војни против другите облици на живот, правејќи слуги од нив и убивајќи како ќе им текне - птици, риби, животни и растурајќи смртоносен ќилим од бетон и метал насекаде по мекото тело на земјата.

При преведување со значенски нијанси на мошне богатата именка „толеранција“ во словенечкиот/македонскиот се потврдила скоро исклучиво само „стрпливост“.

Нееднаквоста на моќта на субјектите, што се среќаваат и остваруваат поле на заемно делување, знае да биде плодна за настанок на толерантно однесување.

-Тие исто така одржуваа постојана состојба на војна меѓу самите себе и против обоените раси, против слободољубивите, нежните, младите.

Тоа на некој начин, ми е дадено од Бога и ќе го докажам кога-тогаш“.

Јас мислам оти ние треба да бидеме лојални кон Турција, но претполагајќи оти турското правителство и народ ќе разберат најпосле оти интересите на нивната држава во Европа се совпаѓаат со нашите и зависат најмногу од нив, а не си противречат, и затоа Турците први ќе треба да го докажат искреното сакање да се во мир со нас и со тоа да ја заслужат нашата поддршка на нивните интереси.

Истото сакаа да го докажат и “Право” 26 и другите македонски и бугарски весници.

Не го докажат последниот стих, кога црниот волчјак му го раскина гркланот.

Тоа е така: ако го затвориш другиот во лудница, ти не си го докажал својот ум.

Се потсетив на шпанската шега, кога Французите пред два и пол века првата лудница кај себе ја изградија: “Тие ги затворија сите свои будали во посебна куќа за да уверат дека самите тие се паметни луѓе”.

Маргарита не ме погледна повторно во прозорецот но тоа токму и го докажува контактот, неговиот таинствен пулс; Ана можеби е срамежлива или едноставно ѝ изгледа бесмислено да го прифати одблесокот на тоа лице кое пак ќе се насмее за Маргарита, а освен тоа важно е да се стигне до Сен-Силпис бидејќи ако до крајот има уште осум станици на линијата Порт д Орлеан, само три се спојуваат со други линии па само доколку Ана се симне на една од тие три станици мене ми останува можноста да се поклопиме; кога возот почна да забавува пред Сен-Силпис погледнав еднаш па уште еднаш во насоката на Маргарита барајќи ги очите кои Ана сè уште меко ги потпираше врз работите од вагонот како да се согласува со тоа Маргарита веќе и да не ме погледне, со тоа дека залудно е пак да се очекува таа повторно да го гледа одблесокот кој ја чека за да ѝ се насмевне.

Не си правам филмови. Тоа што го забележувам е точно, само се прашувам како ќе го докажам.

Не беа ум и сепак здраво умуваа - ако постои нашиот бог нека ни го докаже тоа со свои чуда. „Оставете“, им рече. „Треба да патуваме.

Постмодернизмот тоа и го докажува.

Но тие не го заборавија кога нему му беше мачно во животот, при неизвесната семејна судбина Кога мораше да го докажува својот сложен идентитет во повоените упростени времиња на црно-белиот режим кој почиваше врз брзи норми на поделба на пријатели и непријатели, на брзи и немотивирани интернации и ликвидации, тој најдобри сојузници имаше во книгите.

И Татко не размислуваше многу за да ги каже своите пет први зборови, кои, не претпоставуваа бришење од јазиците, туку требаше да го докаже правото на нивниот натамошен живот и соживот.

И Татко не размислуваше многу за да ги каже своите пет први зборови, кои не претпоставуваа бришење од јазиците, туку требаа да го докажат правото на нивниот натамошен живот и соживот.

Зборовите беа: 1. ајде 2. јаваш 3. табиет 3. милет 4. капиџик 5. комшија.

И за да го докажат тоа, велеа: погледнете поубаво, па ќе видите дека црното поле е поголемо од белото: како што и смртта е подолга од животот...

Откога го доказа сето сторение негово, Силјан им се молил за и тие да му кажат од кај го познаваат и од кај го виделе, што му ги кажувале грешките како со очи да му ги гледале.

Се разбира, и нашите двајца генерали поверувале дека би можеле да се најдат помеѓу тие среќници, но за жал немале никакви документи со кои би го докажале својот чин во руската војска, а Борис Степанович сосема разбирливо, одбил да им издаде уверение дека се генерали. Вистинита но и тажна приказна!