го (зам.) - засака (гл.)

Го засакав вашето пишување и свежината на оваа книга со многу хумор во сепак мошне тешката епоха за сите одгледувачи на кози...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Драги Славејко, дали стана богат и славен, прашував сега јас, потпрен на перницата во одајчето, дали се насити душата твоја со разните бои што таму чекаше да ги има во изобилство, дали твојот мекам за шарење одаи го засакаа тамошните луѓе?
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Михаил, уредно го составуваше писмото со внимателно избрани зборови кои не беа наменети никого да навредат, никого да унижат и кудат, само со молбени изрази сакаше да си го врати неговото шимпанзо кое го засака повеќе од сопствениот брат, затоа што, како што знаеше да каже, имаше повеќе рацио, интелигенција и емоционална зрелост од него...
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Тогаш двајцата ги плени и градот и разгргорената чаршија.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
И тогаш ангелите со сиви крилја ликуваа со шестократно свиените рогови во рацете зашто сега почнуваше нивното царство...  А таа, можеше да го засака овој град...
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Соколе го засака особено за тоа што знаеше да се замеша во нивните расправања, кога толкуваа некое место од Светото Писание и гледаа да го сврзат со најновите тревожни настани.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Од овие денови Бојан посебно го засака шумарот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Го засака својот полубрат, како и својот брат.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Со моите мали и речиси никакви познавања на патиштата по кои замина за да се загуби а можеби и да исчезне засекогаш човекот што толку го засакав, на што ли ќе му заличеше тој човек за кого ќе тврдев дека му е татко?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Најмногу ме мачи сознанието, дека еве и сега, од оваа раздалеченост не сум сигурна каква требаше да биде и што да содржи приказната што требало да му ја раскажам?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И го засакав кралчето, му се насмевнав.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Сопственикот на кафеаната во која Земанек одеше да помага за некој денар беше богат младич; беше десет години постар од нас, и набргу многу го засака Земанека.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
- И ти го засака местото, селото?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Но Петар, како човек кој во душата никогаш не го засака пишувањето, оти се раѓаш или како писател или како рибар, не сфати дека не е важно дали сите тие луѓе кои жедно ги голтаа нивните проповеди и поуки ќе им ги разберат зборовите токму онака како што тие, проповедниците на Радосната Вест, сакаа да бидат разбрани.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
А најголемата умешност ќе биде во тоа сите да се научат да создаваат и да го засакаат тоа, да се љубуваат, создавајќи.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сликарот се лутеше што татко му нема разбирање за тоа, но Столпника го засака толку што постојано идеше или го викаше дома да му помогне, да го упати во сликањето.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Најпрвин беше многу возбудена што има момче, а потоа и го засака.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Како морнар минал низ Магелановиот Проток, а ѝ кажуваше и приказни за страшните Патагонци.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Како ли го засакав момчето? Посакав три желби и сега чекам да ми се исполнат. Изгубена сум... ***
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Гледајќи како го засака и како е умна пудлицата, Богдан се присети на своето куче од детството што им се роди и одрасна во куќата и кое го сакаа и одгледуваа како член на семејството, како човечко суштество, а не како куче.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Толку се зближи и го засака искрениот, но според него наивен Камилски, кој со своето шпанско револуционерно минато, со хроничниот просоветизам, можеше лесно да се најде во непредвидливата и неизвесна стапица, на секогаш новата идеологија.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Му велеше дека ѝ лични на нејзиниот покоен маж, го засака и, по напуштањето на бањата, го зеде Илка да живее кај неа дома. Живееја прекрасно.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Тогашниот учител во селото, кој исто така самоучки се занимаваше со науката, гледаше дека Мил е бистар, љубопитен и надарен, го засака и почесто го викаше во својата лабораторија во училиштето да му помага.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Таа парцела во гробиштата во Бристол Илко ја закупи со госпоѓата Ана што ја запозна во бањата во Бристол каде што се лечеше од реума и која го зеде да живее кај неа и која го засака толку што не сакаше и по смртта да се раздели од него, та закупи парцела за гроб и за неа и за него - еден крај друг.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Додека се подготвуваше за таа експедиција и набавуваше сè што ѝ беше потребно, Илко дозна многу работи за неа, за нејзината страст да истражува пустини и колку досега истражила, а таа за него дозна од каде е, што бара овде, каде шетал досега по светот и каде ќе оди понатаму; виде дека Илко има немирен дух, скитачки, смел, се впушта во ризици, како и неа - и го засака; дури му предложи да ја придружува неколку дена низ Сахара, и Илко се согласи.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Во Илка таа виде прекрасен човек и многу го засака.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Тргна по човекот што го засака.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Во моментите на одлука, не мислеше дека некогаш ќе се враќа на прашањето - како го засака Хелвиг?
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Но, еве, се случи... Го засака.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Петкана Милевска навистина го засака ќатипчето. Износи „ластикени" чевли, „грчка" шамија; изеде со оки локуми, шеќери, портокали и други „залажачки", та дури дојде работата дотаму, да преспа месеци со него, бидејќи ќатипчето го напушти станот во конакот и се пресели кај чорбаџи Младена Милевски, „да не пречит на мудурот во конакот".
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Но кога виде дека Крчо заради неа ја остави татковата куќа и се пресели кај сестра си, уште толку го засака и се ослободи.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
А кога ја виде неговата бистрина, послушност и храброст во неколку борби околу Сингидум, го засака како вистински син.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Оваа работа нему му ја најде Васко Панчаревски од сервисот за миење коли кој го засака Еда како свое дете.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Војниците го засакаа новиот систем.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Така многу го засакав тоа небо Под кое погласно од звукот на поколението Осетив нешто горчливо и тешко.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
10. Толку многу го засакав тоа небо Под кое погласно од звукот на поколението Осетив нешто горчливо и – тешко.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
Дека Ирис никогаш нема да го засака Р беше јасно уште во трето одделение, кога му забоде молив во десното око штом тој ѝ намигна.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Други, не грчки војници, Ангелина и Агрономот го направија тоа во една непрегледна нива што туку изорана, таму, Ангелина ме држеше, а Агрономот ме силуваше, И така, не најдов сили да завршам со себе, ни да пометнам, се предадов, го засакав како свое тоа црно семе и го оставив да расте во мене!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Полека почнав да сфаќам дека нема да остане ни трошка од човекот што го засакав.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Ќе препукнев. Како можев, после сѐ што ми направи, да го засакам уште повеќе.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)