го (зам.) - излаже (гл.)

Оттука е исто така јасно зошто филмот ги изневерува нашите очекувања, зошто не е „хичкоковски”: недостасува за него специфичната внатрешна, вертикална удвоеност на ситуацијата, кога постепено се појавува грозната содржина, што се крие зад површинската идилична маска - во Чамецот за спасување е речиси од самиот почеток сѐ јасно, веќе самата појдовна ситуација е грозна и егзистенцијално заострена, единствената „тајна” е дека е Вили уште позлобен отколку што се чини, и дека ги водел во погрешна насока, кон германскиот брод за снабдување...
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
- да го споменеме само следниот духовит пресврт: еден од јунаците се обидува од колаборантскиот татко да изнуди признание за неговото делување со тоа што ќе го излаже дека ја грабнал ќерка му (за којашто знае дека во тој момент не е во градот); таткото попушта и пишува нешто на лист, очигледно признание, и му го дава листот на јунакот, но кога тој ќе го погледне листот, гледа дека 154 Margina #22 [1995] | okno.mk на него пишува: „Жалам, но штотуку го чув автомобилот на ќерка ми...“.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Веројатно нема да го излажат Ралфи Фаца, но можеби ќе ме донесат поблиску до неговата маса.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Ете, јас му предлагам нови, побрзи и поубави начини за работа, а тој, стар вопер, сѐ по неговото си тера и само едно мисли, да ја забави куќата, да го излаже сопственикот...“
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Секако го излагав кога реков: - Не се кајам.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Но кого го излагаа со таа маневра?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Кого мислат да го излажат тие со статиите во ,Право’ и во другите весници оти Македонците ја сакаат Македонија за Македонците?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Човеко гледал да го излаже некако 'рслано, да си изаби ноктите и забите од дрвото, па тогај да се бори; инаку, лоша била работата.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Коа чул терзијата тој збор, одвај беше се испраил да ја види рибата, за да не изгуби неколку игли, и му рече на измеќарот како со без ќеф: - А, бре брате, не е за мене таа риба, туку леле царо ми ја прати - бериќетверс'н!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Откоа го ислушал царо, го простил и го излажал, та му рекол: - Лели толкуа си се засилил да работиш, мајсторе, ќе спечалиш и наместо еден нишан да ти даам јас тебе, ќе ти пратам една убаа риба да 'а јадиш со дечињата и да ми праиш за мене доа.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Треба да го пукнеш ѓаволот, вели Уља, треба да го излажеш дека не ти е жал за децата, да го нападиш од дома. Во туѓо село да го нападиш, вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Земјо, мислеле, разбуди се од допирот на нашето страдање, смекни, стопли се и дај ни топлина.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се залажувале и сакале да го излажат својот господ, да се сожали на нив и да не ги заборави кога ќе дојде воскресот и се мачеле да не поверуваат дека гласот на челникот не е потсмешлив, дека е навистина благородна молитва и посредување за добрините што ќе дојдат еднаш, утре, подоцна, само за нив, изѕемнатици со издупчени опинци и издупчени души, онакви какви што биле и што ќе бидат секогаш пред розовите осамнувања на вистинската пролет која сепак ќе ги плисне со надежи.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Мислеше дека ќе најдеш некого, ќе му се обесиш на вратот, ќе го излажеш. Погледни што останало од тебе, едно раче газе.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Немаше претпоставки и се прашуваше можел ли дождалецот да го излаже и да не влезе во станот?
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Да го излаже Хелвиг, во тој момент.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Да лаже? Кој е толку будала Јошко мој да може да го излаже?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И тука го излагаа двајца агалари.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
За толку малку, си рековме, лесно ќе го излажеме војводата.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Не, нема да го излажат Зоки.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
А и кој да му поверува на сиромавиот Козак дека нема коњ.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Многу ги сонуваше Ролан тие нивни жени.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Доушникот некој го излажал или намерно му подметнал погрешна информација.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„А можеби и го излажал оној проклет Иван Степанович дека некоја вила од нивни крај му довел, и дека таа го очекува во креветот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Брзата струја го поземаше, го вртеше околу коренот на врбата, го пикаше во муљта долу, само не можеше да го излаже, тој ѝ ја дозволуваше на струјата таа игра само затоа што му беше убаво, оти му ги разбркуваше сите мисли од главата, остануваше само една: да не биде прелажан, навреме да насети кога таа сака сосема да го сплетка во жилите на врбата или муцката да му ја напика во тињата, ама тој тогаш со едно турнување со нозете и со едно замавнување со рацете како ѓуле излетуваше на плиткото веднаш зад врбата.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Срцето не можеш да го излажеш ниту да го украдеш животот, не постои конспиративен к’смет, ќе биде тоа што треба да биде, тоа што е судено, веќе некаде напишано за сите нас, откажете се од илузиите дека е поинаку.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
- „Гневот не раздели или љубовта? Судбината не порази или гордоста?“
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
- Еј, спиеш? - повторно ме праша и ме подбуцна. - Да, - го излажав.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Вреснав и овојпат ја грабнав и со двете раце силно ја фрлив накај ѕидот.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Е, сега, не знам, вели, дали генералот знаеше дека нѐ лаже или и него го излажале.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Случајно минував, - го излажав.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- И ова си го излажал, - се насмеа мајка ми.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Мамо и ова го излажав. - Има ли нешто што е вистинито во тој твој состав? - праша таа. - Има. Еве слушај.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
... - Ова го излажав - го прекинав читањето и погледнав во мајка ми.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
И тате ништо не ѝ рече, ниту мене ме скара што го излажав.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
- Кој ми пребарувал во мојата средна фиока? – ми се вдаде. - Не знам – го излажав.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)