го (зам.) - изрази (гл.)

Неговиот проект прикажува дванаесет иконокластички моменти на модерната и современа уметност, почнувајќи од цртежот „Erased de Kooning“ (1953) на Rauschenberg до поновите катастрофи како што се деструкцијата на сликата „Далеку од јатото“ (1994) на Damien Hirst од страна на Mark Bridg- er и проголтувањето на скулптурата (1989) на Robert Gober од страна на Ed Brzezinski.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Содржина на знакот на писмото претставува сето она што го изразува таквиот симбол на писмото, без оглед дали станува збор за определен поим, идеја, број, збор или единечен звук.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Израз на знакот на писмото е физичката супстанција со чија помош се реализира визуелната репрезентација на знакот, без оглед дали станува збор за цртеж, геометриски знак или сложена фигура.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Да се потсетиме на фактот дека не сите форми на уметничкиот вандализам го изразуваат духот на раниот Модернизам преку поучниот цитат во Њу Јорк Пост: „‘В ред, бев гладен,’ рече Brzez- inski, ‘Пиев, но ништо не бев јадел цел ден.’„ Brzezinski се наоѓаше во Cooper Галеријата за да ја види новата поставка на Роберт Гобер...
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Лоран Ребо, швајцарски писател Coopération, 28/29 juillet 1997 Тоа што ќе се случи во романот Времето на козите, Старова го изразува силно, со сочната моќ својствена на големите писатели на Централна Европа.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Тој го изразува триумфот на слободниот селанец против одлуките на политичката власт и тешките услови на градскиот живот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Но што беше она на што сега мислев и бев уверен дека не само го согледувам туку и дека можам, да го изразам со зборови, да го запаметам како кажување. Ебати бељата.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Спрема тоа човекот живее во оној слој од стварноста што за него го издвојува надворешниот свет а тој може да го види и преку своите сетила и да го изрази преку својот јазик.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
„Не му било пишано тука, но тој запали ханукија на Небото”, му рече Јаков на рабинот кога овој дојде да го изрази своето сочуватсво за преселбата на чесниот член на заедницата од сиромашното маало на битолска Ла Калежѐ.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Ниту можноста сите наши Главаши и Мерчепи под будното око на Крлежа најпосле да можат да го изразат својот, денес ѓавол-ќе знае-од-кои-причини толку несреќно потиснат, сензибилитет за правна држава и човечки права - не е за потценување.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Незамисливо, би рекла неговата сѐ уште-Преговарачка партнерка кога тој тоа така би го изразил; но најдобриот доказ за Френк дека стигнал до последното П во ПБПДП е дека овие увиди, иако растажувачки, вкупно гледано деновиве му носат колку бол, толку и задоволство; задоволство што толку долго време (иако помалку отколку што очекуваше) ги имаше, ако не богатството и славата, тогаш почитувањето од своите студенти и колеги додека предаваше, нежноста на својата воз­расна ќерка и возрасниот син на Џоен од нивните претходни бракови и, над сѐ, љубовта и пријателството на својата втора животна сопатничка, чии што талент и доцниот успех го радуваа барем онолку како да се негови.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Книжевноста на деветнаесеттиот век настојува местото на настаните да го именува и да го постави пред раскажувачот како зададен простор, услов за карактеризацијата и индивидуализацијата на ликовите, додека книжевноста на дваесеттиот век го изразува присуството на градот низ раскажувањето, низ сомнежот и колебањето на перцепцијата, иронијата и лажливата самосвест.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Од друга страна постои една димензија создадена од смртта на уметникот, после која уметничкиот систем се наоѓа себеси со сите остатоци, сите траги од шамановите перформанси заедно со скулптурите, формите, и енергетските полиња.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Кога вајарот го претвора каменот во тело, или кога сликарот го изразува телото како сплесната слика, тие секогаш се држат до сопственото физичко доживување, до своето интимно поимање дека се тело, од каде што неминовно следи чувството дека се личност, како што Фројд го формулирал тоа.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Само на овој начин изложбата може да дише, батериите да се полнат, енергијата да циркулира, и материјата да го изрази својот магнетизам.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Има едно дело коешто Бојс го нарече Servant и ова е очевидно упатување на девицата: природата на беспрекорноста, девственост во зачнувањето, за Бојс беа иконографии на духовна креативност.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Кога зборуваме за уметничко дело, зборуваме за нешто многу опипливо.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Јас сум восхитен од вниманието што тој му го посветува на женскиот сексуален орган како извор на енергија.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тој е осуден да го повторува овој компулзивен премин поради тоа што открил дека му е тешко да остане топол, и одвнатре и однадвор.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Оваа енергија, оваа женска снага, се чини дека го изразува начинот на нужната независност на социјален план.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
За мене беше неопходно да се оста­ви простор за трансформирање на внатрешната енергија, и така јас морав да создадам однос помеѓу телото и искуството на набљудувачот како оној помеѓу масата на материјалот на скулптурата и празнината.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Алузијата е очигледна. LE ROBINET (“чешма, славина”), се однесува на пенис, а реченицата го изразува Дишановиот став за сексуалниот нагон како за заморена функција и органски фатализам, како за интелектуална и физичка преокупација која ние, сакале или не, ниту можеме да ја избегнеме ниту да ја негираме. L’ASPIRANT HABITE JAVEL ET MOI J’AVAIS L’HABITE EN SPIRALE!
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Тој сепак не го изразува својот цинизам како очај туку, намерно создавајќи величенствена илузија - ANEMIC-CINEMA, и како комплетен уметник, сѐ држи под контрола.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Кога надвиснатите веѓи повеќе се испакнуваа за да го насочат погледот надолу, очите се повлекуваа навнатре за да го изразат уште позасилено поодбивниот и понепријатен израз на лицето.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
(3) Во Линдевата реплика на „тркалото“ столчето и тркалото изгледа како да прават сенка на ѕидот, но повнимателните набљудувачи забележуваат дека сенката е всушност илузија, внимателно нацртана со молив на ѕидот од страна на Андре Рефреј, француски уметник кој пред 15 години подготви серија од 12 илустрации во гваш-техника, кои го прикажуваа животот на Дишан, а кои беа наменети за ретроспективнта изложба во центарот Помпиду.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Сенките се исклучително важни за Дишан, кој не само што ги користел како метафорички модел за да го изрази постоењето на четвртата димензија, туку и цел живот ја задржал фасцинацијата со сенките што ги фрлаат неговите редимејди.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Прашањата од нивото на свесност ја охрабруваат индивидуата да го изрази и да го определи значењето на правците на развој кои се случуваат во нивото на акција.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Прашањата од нивото на акција ги поттикнуваат индивидуите да пронајдат посебни излези за редоследот на настаните кои се одвивале со текот на времето во согласност со главните теми. 48 Margina #4-5 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
И ќе мораат да си наоѓаат начини како да ја разберат, да ја примат и да се постават кон хетеросексуалната култура кои ќе го изразуваат или ќе го вјадруваат отсуството на нивна субјективна сообразност со нејзините протоколи.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ја објаснува двојноста на геј-свеста, ја објаснува таа хиперсензитивност за вештачката природа на семиотичките системи – хиперсензитивност што толку видливо се изразува во кампот и која ја создава онаа особена артилерија од херменевтички техники што геј-мажите ги еволуирале за да ја разобличуваат лукавштината на општественото значење и за да ги извртуваат нејзините кодови и означители на иронични, софистицирани, пркосни, суштински театрални начини. 475 И затоа е благотворна за создавање на геј-културните облици и стилови со кои се запознавме. ‌Сѐ додека настрани деца се раѓаат во хетеросексуални семејства и во општество што е нормативно, поимски хетеросексуално и сѐ додека се и понатаму отуѓени од хетеронормативните општествени облици, ќе мораат самите да си осмислуваат сопствен нестандарден однос кон хетеросексуалната култура.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Сигурно, таа поделена приврзаност може да го оживее или да го подгрее споменот од детството за мајката замислена и како невидено попустлива и како неприкосновено строга, трогната од близината со сина си, а пак морално или естетски згрозена од неговата настраност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Мелодрамата и општествените вредности поврзани со неа ги користи за да си обележи посебна положба на субјект која е јасно неусогласена со хетеросексуалната мажественост, која имплицира нестандардно обликување на родот и на сексуалноста – а која во тие погледи може да се идентификува како женствена.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Најпосле, меѓутоа, она што го изразува присвојувањето на мелодраматичноста на новинарскиот дискурс кај О’Хара е поголем, посеопфатен отпор кон конвенционалните облици на сексуалниот и обродениот дискурс и на сексуалната и обродена отелотвореност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но имаше други случаи – и тоа болни – во кои несогласувањата меѓу нас изгледа откриваа некои разлики во вкусовите што не беа релативно безболни, туку длабоки, незгодни, лично унакажителни карактерни испади, прекршителски незапазувања на став што го изразува вистинскиот родов и сексуален идентитет (главно, се разбира, од моја страна).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, може да го изразува и неговиот несигурен и амбивалентен однос кон семејната форма и кон самата хетеронормативна култура: неговиот истовремен презир кон хетеросексуалното семејство, кон неговите вредности, кон неговиот симболизам и неговата емоционална клаустрофобија, од една страна, и, од друга страна, неговата натамошна опфатеност во угледниот и достоинствен облик на живот кој семејството го претставува и во стегите на љубовта кои тоа ги воспоставува.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тој отпор не ја подразбира екпсплицитната претпоставка на женствениот идентитет.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Геј-субјективитетот секогаш ќе се обликува од исконската потреба на геј-субјектите да ја настрануваат хетеронормативната култура. ‌Тоа нема да се смени.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ова може да ја одразува интернализацијата на геј-синот на мајчината хетеронормативна моралност и на нејзиното љубовно суспендирање на таа моралност во негова корист, нејзиниот двоен став на отфрлање и прифаќање.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Нам општествените премрежиња на самото наше постоење ни налагаат да играме улога што подразбира лажирање на сопствениот субјективитет. ‌Тие општествени услови имаат голема објаснителна моќ за појавите што ги проучувавме тука.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Обликувањето на машкиот геј-субјективитет во едно изворишно искуство на неавтентичност на многумина геј-мажи им дефинира што е тоа да се биде геј.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Дечко ми ќе подзастанеше, попарен, додека му покажував некој кандидат и додека му кажував дека мислам дека е возможен или барем замислив избраник за мијалник.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Мал дел ни се видоа како возможни.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тој ведро прикажува низа афекти што се сфаќаат како будалести и патетични, кои истовремено го повикуваат општествениот презир и му пркосат.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Голем број, веднаш се согласивме, беа ужас, па лесно и брзо се разбравме дека не доаѓаат предвид.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, општо земено, се трудеа тоа да не го изразат.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Валијата и сите други поистакнати лица сметале за своја должност да му честитаат на Едип-паша и да го изразат “своето восхитување“ за успешното водење на процесот.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Во своите спомени тој, Татарчев, Сандански и Гарванов, и речиси сите други, а не се малку тие што оставиле спомени, својот став кон атентатите го изразуваат со речиси наполното игнорирање на настанот.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Често пати сакав тоа некако да ѝ го кажам, да го изразам.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Извадок од делото на Џон Стјуарт Мил (John Stewart Mill) За слободата okno.mk | Margina #32-33 [1996] 92
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ако мислењето било правилно, на тој начин сме ги лишиле од можноста заблудата да ја замениме со вистината, ако било погрешно пак, сме им одзеле нешто што е речиси подеднакво скапоцено, имено можноста вистината при нејзиното соочување со заблудата да ја видат појасно и да ја почувствуваат поживо.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Со насилното стишување на мислењето пак предизвикуваме посебна несреќа, зашто со тоа го ограбуваме човечкиот род, како оние што доаѓаат по нас, така и сегашните генерации, луѓето коишто со таквото мислење не се согласуваат, дури повеќе од она лице што го изразува.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Зигмунд Фројд: Скица на психоанализата. .
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„… дури и во состојбите кои се оддалечени од стварноста на надворешниот свет како што се халуцинантните конфузни состојби, се сознава од пациентите, кога тие ќе се опорават, дека во тоа време во некое катче од нивниот дух, како што тие тоа го изразуваат, била скриена нормална личност која, како некој рамнодушен набљудувач, набљудувала како тече болеста.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Јагиќ беше наклонет кон посебноста на македонскиот јазик и тоа и јавно го изрази во една своја статија во виенскиот весник „Die Freie Presse” во времето кога Мисирков беше уште во Битола, којашто предизвика остра реакција на Балканот; особено во Белград.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
На средбата, покрај тоа што го изразил задоволството од седум пати прочитаното дело, му забележал на писателот заради тоа што како причина за самоубиството на младиот Вертер, ја посочил навредата на неговата личност.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Не го изрази своето наследство во пари.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Не можеше да истрае тој на желбата да го изрази своето сочувство.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
- Залудно се мачиш со твоите сомневања. - Ох, мили, скап мој, како да го пронајдам оној збор што ќе го изрази она чувствување на жената како мене, слезена вака ниско.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
На прв поглед би можеле да речеме дека “огнот доле” на збиен начин го изразува соединувањето на она што е горе (маж/оган/сонце) со она што е доле (жена/вода/месечина).
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Најзначаен дел во првата глава е истакнувањето на двата суштествени моменти на идеологијата, за кои авторот смета дека или се мешаат или бидуваат занемарени.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Ѕвездоликиот геометриски образец (знакот на Соломоновиот жиг) се јавувал дури на крајот на магистериумот (вештината), како знак дека опусот е успешен.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Кога Duchamp врз својата глава (алхемиски сад) оформува ѕвезда како симбол на coniunctio oppositorum, тој сликовито го изразува она што Герхард Дорн веќе го сфатил - имено, дека вештината “не може да се разбере со голо око, туку исклучиво со умот.”
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Во алхемискиот систем на спротивности, она што е горе, огнот/сонцето, има машка и активна конотација, додека она што е доле, месечината/водата, има женска и пасивна.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Според Саркањац, пасивната страна на идеологијата (идеологијата сфатена како духовен израз на една општествена ситуација, како “дух на времето”, како “одраз, отслик на објективната 107 стварност”, “историски определен рефлекс на стварноста”, како систем на идеи кој го изразува светогледот на една определена група на луѓе), и активната страна на идеологијата (“нејзиниот платоновско-хегеловски карактер на систем на идеи кој законите на умот сака да ѝ ги наметне на општествената стварност”, идеологија која “секогаш понудува (или принудува на) определена цел”) , во никој случај не треба да се мешаат.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Кога Махмуд Дарвиш ќе пее од затворот со голема носталгија за топлото лепче и кафето од рацете на својата мајка, тој го изразува големиот трагизам на својот егзил.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Губењето на митската верба во моќта на родното место, семејството, мајката, таткото, браќата, сестрите, блиските и предавањето на фугата на егзилот, предизвикуваат поетот најсилно упориште да најде во татковината на јазикот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Камилски одвреме-наврме го демонстрираше своето одлично знаење на францускиот јазик, не само за да го потврди универзалното значење на турцизмот и на овој светски јазик туку и да го практикува со Татко, како со единствен собеседник на Балканот на овој јазик.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски сакајќи да го изрази прецизното значење на овој збор, но и да го покаже бездруго доброто владеење на францускиот јазик, значењето на зборот аирлија, го претстави и на француски јазик: Q`il vous soit de bon augure!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Неговиот речник беше така составен за да даде точен и често мошне суптилен израз на секое значење што еден член на Партијата би сакал исправно да го изрази, исклучувајќи ги истовремено сите други значења, како и можноста за доаѓање до нив преку индиректни методи.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Вака завршен тој не може и ја нема намерата да го изрази, на крајот, моето задоволство дека е сето тоа совладано.
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
Дури и јавно го изразивте тоа, горе, на сртот.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Тоа е однос via еден “поим за движење” што подобро е пренесен преку движењето на Хајдегеровата проза и Деридините реторички инвенции одошто преку она што тие всушност се обидуваат да го изразат.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Иницијативата била поздравена и од претседателот на САД, Ф.Д.Рузвелт, кој во писмото упатено до секретарот на Словенскиот комитет, Георги Пирински, го изразил своето задоволство од високиот патриотизам на детроитските Словени.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Како што истакнува Сулзбергер, Маклин го изразил британското мислење, формирано врз основа на добиени извештаи "дека четири бригади" биле формирани од Грци во Југословенска Македонија, кои ја преминале границата и дека тие "биле организирани од Апостолски, а се претпоставувало, без докази, дека експерт на маршалот Тито, генералот Темпо, чие вистинско име е Вукмановиќ, имал удел во организирањето на трупите".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
И државниот секретар на САД, Кордел Хал, во писмото од 13 јануари 1942 година, во однос на обединувањето на Американците од словенско потекло, ја истакнал "полната поткрепа на нашите воени напори од страна на американските граѓани од словенско потекло кои претставуваат важен фактор во нашите производни програми во оваа тешка ситуација".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во одговорот даден на Маклин, претседателот на НКОЈ, Јосип Броз Тито, како што ја известува јавноста Сулзбергер, истакнал дека тој не може да премине преку фактот за лошата ситуација во Грција и дека ги "обвинува и ЕАМ и Владата на Папандреу за предизвикување криза, која се изроди во граѓанска војна", а едновремено се истакнува дека Тито дал уверување "оти грчките единици формирани ... во Јужна Југославија нема да бидат вклучени во граѓанската војна".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)