го (зам.) - лути (гл.)

Тоа, изгледа, го лути, го нервира, и од инает се врти и опашката си ја гризе.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Воздивнувајќи длабоко на сеќавањата што секогаш му паѓаа потешко од другите, оти не го лутеа, туку само го растажуваа, повторно се фати за перото и продолжи на нов лист: „Возљубени мои браќа по вера!
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
И беше, а тоа најмногу го лутеше, неразумно говорлив.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Па и гласот, душата, никогаш не излегуваат еднакво, го лутам Јоанидис.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)