го (зам.) - погоди (гл.)

- Но, точно, како можеше да го погодиш и тоа дека на последниот преглед на крвта ми беа најдени толку многу триглицериди што би можело да подмачкаат и зглобови на сканија.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Таа покажуваше дека на Закинтос, и во новиот драматичен тек на времето, не настрада стариот дух на човечката солидарност.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Кога го гледаше во тие свечености тивко да ја пее „Химна на слободата”, знаеше дека тоа кај овој човек не пее само патриотското, туку пред сè човечкото срце.  До крајот на животот, меѓусебно се гледаа со топло пријателство чија подлога беше солидарноста искусена во тегобните сиви денови на окупацијата во кои едниот на другиот си беа единствените светлини.  Кога во 1953 година островот го погоди катастрофален земјотрес и урна многу од градбите на стариот град, заедно со островските архиви пропадна и преписката на митрополитот на Закинтос со Хитлер, првиот брод со помош пристигна од Израел, со порака на која пишуваше: *„Евреите од Закинтос никогаш не го заборавија својот Градоначалник и својот сакан Епископ и она што тие го сторија за нас“*.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Еве ти ја кутијава со динамит... Обиди се дали би можел да го погодиш возов... Само внимавај, откако ќе заминеме...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Алекса не се изненади, а Петко излезе веднаш по Бајракот и Ѓура та и тој назорум тргна по последниов на пет шеесет чекори.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Овој изналегна во гробиштата крај црквичето, а Толе продолжи нагоре, горе долот, убеден дека и сега лесно му се слизна од раце па бимбашијата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Бахтијар ја осети сериозната положба и нареди можеби десетти јуриш, а порача и појачање од Маково каде еден бимбашија остана со илјада души аскер. Не малку се испрепали аскерот од западната страна на чуката и не малку се изненади Бехтијар кога околу пладнина почнаа од наспоред, од исто така високата чука „Гарван“, да грмат в грб на аскерот десетина манлихери.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Го погоди куршум преку носната 'рскавица и му излезе под десната веѓа, та можеше со левото око да ја види својата зеница од десното.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Толе ги собра другарите, го јавна коњот и на очиглед на целата војска го бодна преку страна над село, а бимбашијата сам прв тргна со една од пушките на војниците; беше прилично оддалечен — не го погоди.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Толе паѓа на пусија уште два трипати, но навистина ниеден куршум не го погоди.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
По него летаа бомбашите, по нив фрчеа куршумите од залегнатиот аскер, дури еден од стотиците куршуми не го погоди Манола и тој на место остана да ја цеди крвта што му штрекаше од двете слепоочници.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Кога Петко (така се викаше селанецот во новите алишта) го виде самиот Ѓуро јасно му стана дека го погодил местото каде да ги бара „дивите“ в град.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Белки носеа поарни пушки, да а смене јас кремењачката моа! — се окуражи Куле и жалеше што не го погоди Салија од толку близу.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
По половина час, откако се поутишија пушките и викотниците низ планината, на врвот од Соколот засвире аскерската бурија.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Аскерите се чудеа, како од толку близу ниеден куршум не го погоди.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
На 26 јули 1963 Скопје го погоди силен земјотрес во кој животот го загубија 1.070 а беа повредени 3.383 негови граѓани.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Во неговата обнова учествуваше југословенската федерација, а се солидаризираше и најголем број на земји во светот.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Kay Itoi ТОКИСКИОТ МУЗЕЈ НА СОВРЕМЕНА УМЕТНОСТ -Поп и предрасуди- Ниеден музеј во Јапонија никогаш не бил изложен на таква бура од прекори, како онаа што го погоди Токискиот Музеј на современа уметност.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
На оваа точка овие вртоглави размислувања го погодуваат „дигиталниот изглед“ и си дозволуваме да земеме здив, за да го прегледаме преодениот пат.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Ја споменав Херигеловата книга Зен во уметноста на гаѓање со лак; мелодрамски врв на оваа книга претставува моментот кога еден стрелец го погодува самото средиште на метата во потполн мрак.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Бидејќи забележаа дека на своето тело нема отвори како што тие имаа (очи, нос, уста, уши итн), тие одлучија секој ден да му поклонуваат по еден отвор.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Пишување: Луѓето ме прашуваат што ме натера да го напишам „Голиот Ручек“.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Толку го погодило тоа кога чул дека жртвата бил Кенеди, што веднаш отишол дома; а сега сакаше да знае како јас можам да бидам толку мирен, иако сум му ја раскажувал приказната за Индија каде видов многу луѓе како лудо се забавуваат бидејќи починал некој што навистина многу го сакале, и дека тогаш сфатив дека всушност сѐ зависи од тоа како ти самиот ќе ја прифатиш ситуацијата.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
12. Пред четири или пет години разговарав со Хидеказу Јошида. Бевме во возот за Келн.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тој ги прими многу љубезно, а кога се подготвуваа да си одат, се посоветуваа како би можеле да му го возвратат гостољубието.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Малку подоцна ми се јави Хенри Гелдзалер и ми кажа дека ја чул веста во некој ресторан додека ручал. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 165
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Маркус помина, ја погледна и рече - Куршумот го погодил челото.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Јошида ми рече дека има нешто што авторот пропуштил да го истакне, т.е. дека во Јапонија во овој момент живее еден многу ценет стрелец кој досега сѐ уште не успеал да го погоди средиштето на метата во среде бел ден.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Главно се наоѓаше во состојба на распаѓање - посебно ѕидовите беа во лоша состојба.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Едно ѓуле го погоди востаничкото црешово топче и топчето се распадна пред да успее да ги пресретне со своите ѓулиња непријателите...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Ако излезе со задникот напред, што значи предавнички, може некој заскитан куршум да го погоди во дебелите меса, но со тоа ќе може накако да се преживее во надеж дека оловото нема да му се препознава во црвениот образ.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
„Ми се чини дека го погодив. Инаку не ќе рикнеше така.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ама не го удрив баш како што треба. Го погодив некаде кон вратот.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Братучед ми Марко, на пример, воопшто не скри дека расплетот во никој случај не би можел да го погоди.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Јован и Руса седеа на Бел Камен, Јован свиреше на утот а Руса плетеше венчиња, кога одоздола, од житјата грмна пушка и го погоди Јована право во срцето.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Погледнав кон џипот; внатре, телото на Фискултурецот го притискаше телото на Луција; таа се бранеше (така барем мислам, но во ништо веќе не сум сигурен); јас зедов еден камен, го фрлив на покривот од џипот, а Фискултурецот се сепна; се сврте нагло кон грмушката, и јас видов дека на главата имаше маска; црна маска, бабарска, со четири дупки, за очите, устата и носот, четири дупки за три сетила; само очите му се гледаа, едното зелено, другото сино, и устата, и носот (дали го видов и тоа, или моите растроени нерви од ракијата и жегата ја произведоа и таа слика?); Викна: „Кој има таму“, а јас фрлив уште еден камен, и отстрана му го погодив фарот, и тој пукна, сол се стори.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Нејзината волшебна молба за куќата го погоди Даниел во срцето, иако таа желба не одговараше на местото и на огромниот индустриски град, меѓу вревата на блискиот автопат и бучавата на авионите што пристигнуваа и заминуваа од аеродромот, што се наоѓаше само на неколку милји на запад, и бучавата на пиланите и фабриките кои како сртови се издигаа на нискиот планински венец, помеѓу градот и рамните предградија.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Мажот ѝ тешко го погодила оваа нејзина постапка.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Една девојка додека чекореше во паркот кинеше страци трева, и потоа ги расфрлаше околу себе; една старица пред заспивањето замислуваше како ја корне тревата пред својот дом, и ја расфрла.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Понекогаш во трпезаријата на болницата едно до друго јадеа една госпоѓа која си го имаше отруено сопругот, и еден господин по кого жена му замавнала со секира, но не успеала да го погоди.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Зборот „вашата смрт“, како оловно зрно го погоди тупотливото срце на Невена, а во срцето и надежта. Невестинската надеж.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Тоа зрно-збор го погоди соседот во пределот на срцето.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Но зборовите на Петар го погодија и го навредија, па уште повеќе го намрази и оттогаш избегнуваше директно да му се спротивставува или да го критикува.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Подоцна знаел кој го сторил тоа: со точно упатен куршум од долга крвоќудна пушка, беговска и со седефни шари на благо извиениот кундак, Арсо Арнаутче го погодил в гради најстариот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Едната стрела на сонцето го погодила покојникот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но ако се исправат и другите по него, тогаш сите ќе се следбеници на онаа велигденска осаменица што сакала масовно да го насели синилото на небото...
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И на таа страна лежело проклетство: се јавувала непозната птица со глас на човечка закана, ги морничавела мрзоволни и бушави, брадосани, слични на духови што можеби живеат под гнили корења.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сака: кога некој ќе ѝ го погоди кафето; кога во Сопотско ќе ѝ го пуштат Том Вејтс; кога нејзините студенти на испит ја започнуваат реченицата со „јас мислам дека...“; кога некој е циничен ама добар, а најмногу, тоа што се уште има добри кои не станале цинични.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
А беше сигурен дека исто така како него пред да се засолне зад чамот се чувствуваше и неговиот побратим кога го нишанеше на најблиското растојание и кога не го погоди.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тоа, оти го погоди, и тоа, што беше сигурен дека оној беше погоден, сега беше сосема сеедно.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Затоа уште во белината на тоа огревање на небото тој бараше некоја нишка, по која ќе може да го погоди она, што доаѓаше допрва.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Знаеше дека неколку пати и го погоди, но ниеднаш не очекуваше дека би можел да го совлада.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Вардеше само да може да го погоди оној миг, кога тоа прегладнето копиле ќе се обиде да му се приближи; важно беше да не му допушти да му се приближи така, за да може да го дрпне одзади со онаа своја шилеста муцка, друго ништо не можеше да биде важно таму назад.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Но, оној нерез сега заминуваше нагоре, а тој пукаше уште еднаш и знаеше дека и сега го погоди.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Велиш лошотилакот си сакал да го погодиш.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Зад иконата во собата, Висар наоѓаше црковни книги; читајќи ги, му стануваа сѐ поинтересни: соништата сега му беа исполнети со рајски убавини и чуда; тие книги сега не му даваа време да размислува за смртта, за стравот од Зенула; престана да размислува што ќе биде кога ќе му го забуца куршумот Зенула: како ќе изгледа тој бодеж: ќе личи ли на трн, на игла или на врв со нож; и кај може куршумот да го погоди: ако го погоди во нога - ништо, ако го погоди в рака - пак ништо; знае дека можат луѓето и без рака и без нога; но ако куршумот го погоди в глава, в срце, што навистина се случува тогаш со човека: како настапува смртта, како изгледа тој миг?
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
А што се случило ноќта: качакот Зенула се обидел да влезе во куќата со својата тајфа и да пљачкосува. Во пукањето Маруш го погодил некого.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Дали оддалеку се чита дека немам кому да му виткам сармички од лозов лист и да му спремам подварок, па девојчињата дообучени од Агенцијата за вработување за тоа „Како да го погодиш вистинскиот муштерија за вистинската книга“, го положиле испитот со висока оцена и мене ме издвоиле од толпата?
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Што мисли. Никако не можам да му го погодам молчењето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Тетко, викаат, трчај, тетко Велико, Ангелета го погоди куршум, викаат. Мене слана ме попари.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Мечката ќе се подисправа, ќе крева камења и ќе се подисправа, велеше, ќе сака да го удри, да го погоди со каменот, ама крмакот е само пред неа, зад неа, покрај неа, в жили, ќе фрли подалеку од него, и така, ќе се умори, или ќе се уплаши и пак ќе се качи на буката, велеше, и ловецот скришум тоа ќе го гледа и пак не ќе се јавува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Да нишаневме на сонцето, вели Јон, можевме и него да го погодиме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Го погодила времето за трески! Ја нашла некоја извидница и ја силувале.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Е, па војна е, му вели Мисајле Ковачот на Јошета. Куршумот шета, оди, вели, и куршумот не знае кого ќе го погоди.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Немој, бре Мисајле, не затворај две куќи, го молат луѓето, може да го погодиш, а може и да не го погодиш, а не чини ни едното ни другото, му велат луѓето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Е, за овој збор што го погоди ќе ти се напијам едно винце (зема чаша со вино).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
По враќањето на свети Ксавиер, него најпосле го истерале со помош на светиот пантаграм.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ќе вршат насилства над нашата женска челад; очекуваната жетва по полињата ќе ни ја испозапалат; луѓето ќе ни ги распнат на страшилата по овоштарниците и така тие ќе се претворат во храна за гавраните.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Трговецот со добиток успешно го погоди името „тутун“ и го доби облогот со врагот. Му припадна целата нива со тутун.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тројцата браќа почнале сомничаво да се гледаат, внимавајќи врз незавршениот ѕид да не падне ни нивната сенка, зашто кога нема друго, тогаш во градбата може да остане душата на оној чијашто сенка в мигот ја заробила градбата  умира како несреќник кого што го погодиле љубовни јадови.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Господе боже, колку многу овој случај го погоди младото и чисто срце на другарката Оливера Срезоска.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Случајот сосема го стопи, го погоди в срце.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Очигледно добриот Трифун Трифуноски силно го погоди мојот бол.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Гусари, ве чекаат гладните грла на нашите топови. Капка дожд го погоди Симеоновиот кораб. И пак уште една.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Љупчо го вклучи телевизорот, се испружи на каучот и почна да гледа некој квиз во кој гледачите се јавуваа за да го погодат зборот со зададена прва и последна буква.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Но она што најмногу го погоди Винстон беше изразот на беспомошен ужас на посивеното лице на жената.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Не постоеше физички чин, не постоеше гласно изговорен збор, што тие не го забележале, не постоеше тек на мисли што тие не биле во можност да го погодат.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Го погоди носот на Голдштајн и отскокна: гласот продолжи непопустливо.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Андро тоа нешто силно го погоди. Не можеше да ја издржи навредата, болот - и се обеси.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Тоа Богулета тешко го погоди; предметите од лабораторијата му беа драг спомен од татко му: го потсетуваа на него, го спојуваа со него, го правеа присутен.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
И уште како го погодив!
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Меѓутоа не верувам дека го погодува вистинското okno.mk | Margina #17-18 [1995] 91 - мултимедии, телеекрани и развој на електронските стварности.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
— Така, така. Си го погодил чорбаџи Дано. — Го фалеше Лесната бравот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ќе го греши еднаш, ќе го греши двапати, на третиот, четвртиот пат ќе го погоди и ќе си свикне, со работата баре во куќата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Робинзон Крусо го подготви ганот и лидерот нивни го зеде на нишан беше беспрекорен го погоди гадот го застрела в глава од земја го збриша Пијаните свињи тргнаа кон нас а јас ги чекав со буздоган в рака едното копиле веднаш го познав го фатив за костум му истегнав јака
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Едниот смртно го погоди самиот коџобашија Димитрија, другиот познатиот водач Мате Никола, а третиот Ристета Сталев од Мелница.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Не можеше во тој миг да го погоди текот на неговата мисла.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
„... Како да било, но изгледа дека тоа Сврделот многу го погоди.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Сам знаеш, ретко некое дете да остане без прекар и, најчесто, децата го погодуваат прекарот спремна карактерот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Дури кога госпоѓата сврте да влезе во зградата во која очигледно работеше, дури тогаш таа набрзинка ја подзаврте главата в десно, го погоди со еден краток поглед и, сигурно задоволна, му се изгуби во влезот на зградата.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Таа како да знаеше. Малку, сосема малку ја подзаврте главата кон него, го погоди со еден миговен поглед осенчен од загадочна, одвај видлива насмевка, затрепка како да распрашува бисерен прав препуштајќи му ја на некое внатре што дувка кон Еда и пак го врати право пред себе.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ова претставување на Цветана Горски, како куршум в душа го погоди Јагулчета.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Јагулче си молчеше, макар што често велеше дека молчењето понекогаш е азно, а понекогаш лага, но кој да го погоди вистинскиот миг.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Се исправи, му ја пикна раката во џебот на колкот и, бидејќи џебовите прикрпени однатре, не го погоди џебот па му пропадна раката до над китката.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Една искра го погоди тратот и тој се запали.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Дали беше во прашање тонот на моето обраќање?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Дури ни не втасав да се запрашам: Што најмногу го погоди од моето однесување?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Шоферот, навален со десниот лакот на воланот, ја ниша левата нога што му виси надвор од џипот и сосила се обидува со плунка да го погоди каменот што лежи на два-три метри потаму.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Но и слонот ја крена сурлата, па кога зави како втрештен го уплаши Букефал Така кренат Букефал го засолна својот стопан, зашто: стрелата мина низ него, па го погоди Александар. Букефал веднаш почина.
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
Дали го погоди некоја загрешена бомба или се поштоми некаде со Грците?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ама, Ирина и Клавдија не можат да го погодат орото, да го поведат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не можам и окото да си го погодам, рекол.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
колку патрони чеиз му донесе на Горачинов, ми велат, да имавме ракија, вели Горачинов, ќе ве викневме на блага ракија, и ќе фрлавме пушки, вели, свртете на друго, вели Ристо Коларов, здравувајте нѐ в образ, бацете ни рака, вели, не го погоди моментот, вели Горачинов, историскиот момент, ова не е свадба, туку свадбено патување, вели, дури си млад сѐ можеш да кажеш, што се вели, сѐ ти се може и сѐ ти прилега, и јас гледам како се стемнува и како цело небо ни слегло во морето, сосе ѕвезди и сосе месечина и си мислам дека сме тргнале по небото, сме се закренале на некоја пловидба меѓу ѕвездите, целата сум зашумолена и пренесена некаде, некоја голема умора ми се обесила на клепките, ми натежнала во коските, нешто гледам, а повеќе не гледам, како до половина да сум заспана, завлезена во сонот;
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Го погоди болот на веќе расплаканата кукла.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Куршум или парче од граната го погоди и што мислиш дека имаме време да ги закопуваме и да им пееме химни?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Го исправи, го сврте кон себе и тупаница го погоди меѓу очи.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Него го погоди сарказмот во тонот на партискиот водач, а уште пред тоа, неговата сигурност во висината на планинските врвови му се стори смешна и лекомислена.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Само што стигнале долу, Никола здогледал шаторско крило и како што подоцна рапортираше чичко ми Борис, ја исправил главата горе за да го смота, тогаш го погодил куршум в глава.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Со нив замина и чичко ми Борис, беше интендант во баталјонот.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Оти, ако ѝ речам „мамо, ајде да се дружиме“, а не сум го погодила моментот, таа може да одговори, „важи, ајде, немам ништо против“ и пак да продолжи да го прави тоа што дотогаш го правела, исто како да не постојам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)