го (зам.) - поздрави (гл.)

Иако спротивставени, имаше силни реакции и во другите кругови: италијанскиот скулптор Giacomo Manzu бараше смртна казна, додека пак една швајцарска група уметници го поздрави чинот како трансгресивен уметнички перформанс и сакаше да го номинира Тот за Златен лав на Венецијанското биенале.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Пожарникарот беше одликуван со Витешки крст на Грегоријанскиот ред, зашто не само што го спасил уметничкото дело, туку - според зборовите на Папата - го спасил „симболот на Божјата мајка“.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Мајка ми со насолзени очи го поздрави Чанга.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Луѓето со свежо паметење на метежните настани излегуваа од куќите да го поздрават Чанга, со повратена надеж дека сигурно ќе се врати времето на козите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Тогаш влегувавме во татковата соба за да го видиме Чанга, да го поздравиме, а тој често ни даваше по некоја пара.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Управникот завитка цигара, ја запали, го измери богатиот трговец со погледот од нозете до главата и праша: - Аирлија, што има?
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Мераба, мудур есренди36), - го поздрави трговецот мудурот и длабоко се поклони.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Добро ми дојде, Грујо! - го поздрави Никола.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Го поздравив, здраво, му реков. Тој дојде до мене и се потпре на рачката од сорот.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Мајка ми била толку многу осамена, тажна и исплашена во истиот тој кревет, иако не морала да стане во шест часот наутро, да ги слуша вестите и да го поздравува знамето (кое и да е) ниту, пак, да јаде парче леб со салама или кашкавал, ако имала желба за некаков друг оброк сосема различен од тој. ...
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Едно бонбонче го делевме сите тројца заедно, мајка ти, Пане и јас.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
На утрото тој си го крена својот плетен куфер. Никој не излезе да го поздрави.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Ги поздравив поздравно продавачките кои продаваа продавање, празните сали за проекции, полните пивници, го поздравив пијаниот кој пелтечи со педалите, полицаецот беспрекорен, патецот мој примерен.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Го поздравив плашливиот провален провалник кој исто како и јас нестрпливо ја очекуваше вечерта – темнината во која полесно се краде, пие, танцува, сака... (Умирањето е добро и в зори.)
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Жал ми е, жими вера, имат добри луѓе во нив; ама, ете, има и едепц'зи што го кријат тој арамија, и крај сувото — ќе горит и суровото, — изусти Арслан и го викна јузбашијата да му ја сопшти „пријатната" новина — дека го поздравил Толе Паша и му нарачал да оди да се види со него.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Добре ми дојде! — го поздрави мајка му, и како секоја мајка, го прегрна и силно го избакна по широкото бело лице.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Добре дојде во куќава, — го поздрави Адем, седнувајќи на другиот миндерлак спроти него.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Ќе му одам уште утре, нели нарачал, та за видување — ала билер () — му одговори Сефедин на мудурот и нареди вечерта да се спреми целиот табур за потера.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
кај станицата синџуку во токио тој петок, да беше петок, се собираа педери кои во јазикот на новото време се именуваат како хомосексуалци а нивните паради се именуваат како геј паради и навистина чиста случајност е што токму во геј улицата близу станицата синџуку во токио имаше многу бездомни кучиња, мала парада на бездомни кучиња кои никаде не брзаат а дишат испрекинато и кога зјапаат во минувачите и кога се клецкаат, да простите близу станицата синџуку се наоѓа градската куќа на токио вообразена и вообличена како бетонски нотр дам баш тука како да се разминав во врвулицата со професорот кензо танге арно ама не стасав да го поздравам од пријателите од скопје професорот кензо танге кому во токио сите му се поклонуваат сигурно горчливо ќе се насмевнеше ако успеев да му го спомнам скопје тој и онака севезден се смее, се смее и на легендата дека токио и цела јапонија се создадени од божјата насмевка и онака низ смеа професорот кензо танге кај станицата синџуку во токио шутна една празна лименка од пиво а знаеше дека го шутира испиеното минато како што знаеше дека син му кокомо кога тогаш во токио ќе сади нови јајца и на врв јајце ќе се насладува со цедени насмевки и ќе ја ишка секоја идна катастрофа пред да удрат ѕвоната на бетонскиот нотр дам.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Ова веќе си го видел во филмските новости, кога старата кралица Мери го поздравува народот.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Целото село се радуваше и се готвеше да го пречека и да го поздрави Крстан.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Добровечер, маестро! Го поздрави директорот на барот.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Каде е нејзиниот господар чорбаџи Димитар кој дочекувал владици, пред кого слегувале паши од коњот да го поздрават, да му укажат почит.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Сите брзаа да му излезат во пресрет, да го поздрават и да го пречекаат во домовите најмилиот пролетен гостин: сонцето.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Кога влезе во кабинетот, другарот Чапаев брзо стана, го поздрави срдечно и му понуди да седне на една од двете фотелји.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Но токму тогаш во Потковицата стигна глас, го донесоа воловарчињата, дека некој вооружен човек, кој зборувал чисто христијански и кој не бил сам, зедно со него јавала и една мома, го поздравил Арслан бега и му порачал да дојде таму, Блатото Чепиговско, кај местото Плазики, за заедно да ручаат „јуначки ручек“.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
АНЃЕЛЕ: Да го поздравам ли татка ви? Кај него ќе одам!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
ФРОСА: Речете: да го поздравиш! Ај, речете оти не ќе ви праќа ни пари ни тутурка да свирите...
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
МИТРЕ: Ете така. И многу ќе го поздравиш, и од мене и од мајка ти.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
ФРОСА: Многу ќе го поздравиш и од мене и од децата. Кажи му дека и нив ги имав земено да те испратат.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Не, воопшто не ја избегнувам темата, господин судија; јас само сакам да ви кажам дека дента, кога се јави (четврток беше), рече дека уште утредента ќе биде тука; рече дека многу го поздравува Земанек (воопшто не знаеше, или се преправаше дека не знае дека Земанек веќе не живее со мене и Здењичка); како да стоеше во времето, како за него сѐ уште да беше оној ден кога јас и Земанек го испративме во циркусот, со саксофонот на рамо.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Филозофот се заврте кон Стефана Лествичник, кој одејќи по скалилата на властољубието и гордоста мислеше дека по скалилата на знаењето и Вистината се искачува, се поклони, се прекрсти, го поздрави со „Мир со тебе, оче Стефане“ и рече: „Утре ќе ви ја откријам, пред логотетот, тајната на значењето на секој глас одделно.“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И го поздравуваат начинот на кој Липсинка ја изговара.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Избрзување би било, мислам, да се заклучи дека авторите на втората низа коментари го поздравуваат малтретирањето деца или дека одобруваат посвојување деца заради публицитет или заради напредување во струката.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ние, пак, го поздравивме со мир дита 27 и така меѓу нас прозрачи неочекувана срдечна топлина.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Од тогаш па натаму разговорот течеше глатко, а на моменти стануваше и интимен.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Од тој разговор ми останаа само спомени забележени во моето сеќавање, и делумно чепнати поради потресните околности на средбата. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 207
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Откако го поздравив - прв пат го сретнав Борхес 1969-та во Норман, во Оклахома, тој ме прими љубезно и ме предупреди: „Без политика, ве молам“.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Борхес“, одговорив, „дојдов да ве видам и да ви го пожелам секое добро“.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Кога авторот ми соопшти дека подготвува ново издание, спротивно од својот обичај да не се товарам со обврски, самиот му се понудив да напишам еден пропратен текст, зашто почувствував потреба да го поздравам излегувањето на ова дело кое и без мене - го кажал тоа некој или не, го знаел тоа некој или не - самото веќе си го обезбедило местото на врвот на македонската раскажувачка уметност.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Еднаш, дури по две години, еден од луѓето во сини комбинезони влезе во неговата врата и го поздрави од Братот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Да го поздрави и сега можеби да му рече дека нешто сфатил.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Јас само плачам и зборувам. Ѝ порачувам на Роса да го најде Ангелета и да го поздрави.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
По Крстовден, откако од обраните лозја се преселиле кршлаците, соопштувајќи дека водениците се арамиски засолништа, селото го поздравиле со оружје и со закани стемнети суварии.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Потоа, во еден петок, скоро во ист миг умрел тешко ранетиот Метуш Батковец и се родил неговиот прв и последен син да ја продолжи лозата со името на таткото, а по закопот, го подгониле на суд Цене Папчев со незараснатата рана на слабината, додека Чучук-Андреј неколку дни пред тоа пошол накуцувајќи и со пушка и кубура по трагите на Онисифоровата ајдутска дружина, да ѝ се придружи негде, да се одмаздува и да ѝ се колне на својата судбина дека не ќе се смири додека не зацрни толку анами колку што имало вдовици во Кукулино.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сега што - да се исправи и да ги пречека, доброволно да појде во смрт и да го победи своето двоумење?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ако запукаат во него, дружината ќе одговори со оган, од шесте или седум истрели ќе паднат можеби четворица арамии, ако го поздрават продолжувајќи си го патот, и тој и неговите луге ќе останат безгрешни.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Му заприлегаа на браќа и тој се расчувствува, не знаејќи ни сам од што, од нивната сонлива молчаливост или од студениот изгрев, чие раѓање дури и птиците заборавија да го поздрават.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Сурови мисли, го поздравуваат мојот труд и кога конечно создадов идеал и тој беше изложен на суд.
„Од дното на душата“ од Александра Велинова (2012)
Тој побрза од куќата со влечкање и куцање, за да го поздрави дојденецот. „Здраво, г-дине Елисон“, весело викна Сем.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Започнаа да му честитаат, да го поздравуваат, така што овој првин само се насмевнуваше, а потоа дури и се засрами.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Додека тој се излежуваше, размислувајќи за своите благодати, во дворот срамежливо потскокнуваа мали кафеави зајачиња; ќе го одминеше јато синкави еребици со бели шарки на главата, во еден ред, прелетувајќи дваесет јарди; по некој клукајдрвец во лов на тарантули, ќе скокнеше над оградата и ќе го поздравеше со мавтање на долгата опашка.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тоа значи дека тој самиот си ги снабдуваше своите стада овци со дрва, вода и прехранбени продукти, производи на неговиот личен труд, наместо да најмува посебен „наемник“ за тоа.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Шумат ли тополите за да го поздрават?
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
„Да ми бидите среќни и радосни за век и веков мили мои!“ и продолжи понатаму, додека Томаица и Петар со поклон и благодарност го поздравија и продолжија бавно да чекорат кон битолското корзо и нивната заедничка иднина која ќе трае уште повеќе од половина век.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Петар стана, се заблагодари на подареното време, го поздрави газда Таки со вообичаеното подигнување на шеширот над главата и си замина со тотално скршена надеж.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
„Добар ден, газда Таки“ го поздрави Петар, подигнувајќи го шеширот.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Елоквентниот Месади, откако ја отвори свечената седница и го поздрави со избрани зборови врховниот борец Хабиб Бургиба, ги претстави и претседателите на дваесетина стари и нови партии, кои требаше да се претстават со своите нови програми.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
По предавањето му пријдов да го поздравам.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Му заприлегаа на браќа и тој се расчувствува, не знаејќи ни сам од што, од нивната сонлива молчеливост или од студениот изгрев, чие раѓање дури и птиците заборавија да го поздрават.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Александра (Александар и Александра, како слоган во срце издлабен на школска клупа), се насмевна и го поздрави.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Ти ќе го прифатиш, ќе го поздравиш, ќе станеш дел од него.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во Битола се сретнаа даскалите — витолишкиот Бино и старавинскиот Димо — и почнаа да се глодаат: — Добарден, Јуда Искариотски, — го поздрави Бино Дима на атпазар пред Налевиот ан и плукна пред него.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Трети бора на Трибор први го поздравија со своите подароци, а росата што беше на нив пополека се слизгаше од гранка на гранка за да слезе по стебло дури до корен и се скрие на жилите на борот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Добро утро, Стоане, товари ли дрва? — го поздрави Крсте, иако беше ред Стојан да поздрави.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Домашните, село, селани, го пречекаа како што се пречекуваа божовен човек и сите со почит го поздравија.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Гавазот излезе и веднаш се појави на вратата Суљо-ага. Со длабоко темане и тој го поздрави кадијата како гавазот пред малку. – Сабанаролсун, сабанаролсун, Суљо-ага, бујрум. Кога толку бргу се врати?
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Авторот го поздрави прилично гласно и наметливо, а за возврат Едо бразничанецот само промламушти нешто „под мустакот“ што требаше да значи отпоздравување.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Од соседната маса го поздрави обична сива глава.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
- Добар ден, другарче! - го поздрави едниот и седна над дебелата бука.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Штом Бошко се приближи и додека да го поздрави, дедо Најдо, чиниш не му е грижа за добарденот на Бошка, рече: - Седи, намести се како ти е најубаво, - и му го подаде ќесето со тутун.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
А утре, токму првиот ден од Новата година, децата ќе дојдат овде и со убави песнички ќе го поздрават овој радосен празник.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
- Александар (во писмо): „Александар го поздравува Аристотела.
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
Колку змии има до врвот на овој камењар, прашува Фенг и удира со стапчето по каменот, брка низ грмушките, покажува на некои избелени коски, на овој исушен череп му е совршено здодевно, вели, го поздравува монахот кој нè настигнува, потоа ме гледа в очи и вели: калуѓерот ми проштева на мојот обид да му се придружам.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Би било нормално кога ќе се сретнеме, јас прв да го поздравам.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
- Благодарам колега, среќен празник и среќен ви пат, - и љубезно го поздрави на заминување.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Го поздравија бегот со темане и Марин Крусиќ, кој веднаш се претстави, ја грабна и кошницата од рацете на Сандри, и двете ги положи пред нозете на бегот.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Санџак-бегот го прими воздржано, иако Сандри го поздрави по турски.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Стариот даб се зарадува и си помисли: “Еве кој ќе ме развесели“ - па ги разниша гранките да го поздрави славејчето и рече: - Запеј, славејче! Развесели ме!
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)