Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Најпосле бесно го прескокна едндекот и се загуби кон селото.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

И, ете, нашиот народ.

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

Затоа, нашите храмови не се како свадбени постели, затоа нашите сеќавања не се сеќавања на сѐ и сешто, туку на она кое не може да го прескокне ниту една историја: Не случајно се повикуваме на Орфеј, неслучајно се повикуваме на Троја и на нејзините јунаци од пајонската, македонска земја, неслучајно се повикуваме на Александар Македонски и на сето она кое произлегува од основниот морал на вистината.

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

Но да не го прескокнам мезето.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Цел на ова е споредување на импулсната преференција пред и по гледањето на спотовите, како и оценување на тестираниот производ во однос на најсилните конкурентски робни марки.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Останатите спотови служат како кулиса.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Се разбира, повторно се регистрира дали испитаникот го одгледал или го прескокнал ТВ спотот.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Од девојчето што го прескокнува јажето и ги брои ѕвездите именувајќи ги, до цела една приватна енциклопедија на игри што ги регистрираат и изведуваат таткото и синот.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Но веднаш ми се чини неумесна дури и смешна оваа помисла!

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Сега и Даскалов, мојот професор, ме потсетува на една од подвижните сенки што ги фрла раното сонце и тоа во моментите додека го прескокнуваат малите облаци што си играат криенка околу него.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

„Па, кога Германците се враќале на север од нашето родно место, ги урнале сите поважни мостови и се обиделе да не го прескокнат и мостот на Луда Река.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Траеше денови и ноќи, денови и ноќи, а некој постојано трчаше и ги прескокнуваше темелите, се препкаше и паѓаше во нив, барајќи го, како некој изгубен дел од облеката, она свое насмеано и широко место, својот чекор, постојано крвав и палците и по колениците, постојано крвав на лактовите, истоштен, со последните сили, како човек, кој еве, за малку, за една трошка, што не дошол на дофат на нешто, што одамна го гони, и кој што ги прави последните напори за да го достаса, да го прескокне, и така, постојано, сето време додека нивното градилиште се престоруваше во едно проколнато место, од кое чиниш сите сакаа што побргу да се витосаат и да се мавнат, во едно чумаво место, во една болна арена, по која што умираа, крварејќи, и лавот, и гладијаторот, кадешто им солзат очите на сите мајстори, бидејќи веќе сите добро знаеја дека она си беше отидено, дека црвениот лав на сонцето беше веќе бесповратно папсан.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

- Ако го заградат, ќе изгорат, ми вели Јон, оти нема плот што не ќе го прескокне сонцето, ми вели. 57

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Братучед ми Мурад јуреше на коњот преку полето со сува трева кон еден канал за наводнување, го прескокна каналот, а по пет минути, кога се врати, од него капеше пот.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Треба да го вратиме пред да стане кој и да било на светов и во околинава.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

На првата забава, на која децата беа маскирани во кенгури, мораше да го прескокне главниот трик со невидливите риби, зашто не можеше да го изведе без нејзина помош.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

По секоја претстава ѕвонеше дома и безнадежно чекаше Марија да се јави.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Овде ретко кој умее да го прескокне јажето на нацијата и патриотизмот и да се затекне во Доблеста која веќе нема никакво национално или патриотско алиби коешто, ете, во „кризни времиња“, ѝ дозволува да се заборави, то ест да биде употребна доблест на оваа или онаа нација.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Девојката го прескокна и ги разгрна џбуновите, меѓу кои како да немаше пат.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Ѕидот понекаде се извиши толку, да не можеш да го прескокнеш.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

– Внатре, браќа, внатре – викаше поп Јаков и му подаваше грб на Димитрија кој сакаше да го прескокне ѕидот и да му влезе на кадијата. Но што стана.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

И тоа што не беше од камен – се скамени Та народот на крст ја преноќи ноќта Слушајќи како пеат светците темно како пред погуба: - Тој што ќе го прескочи Светото дрво Ќе управува само со ѕвездите И пусто ќе биде никој ако не го прескочи.

„Камена“ од Анте Поповски (1972)

Тој подлец изгледа го имаше веќе здогледано наближувањето на непријатностите па сепак, во огледалото, со чудна ноншалантност си го бришеше со белата мека крпа измазнетото лице , а потоа не го прескокна и она долго размачкување на помадата по образите и по челото без да стори ниту еден неприличен гест, или барем да побрза и да ми се тргне од пред очи, како што постапуваше многу често.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Навистина беше понесреќна од мене.