го (зам.) - претстави (гл.)

Меѓутоа, кога ќе погледнеме повни­ мателно, лицето на Сид Вишоуз не е лицето на Вишоуз туку автопортрет на Гевин Турк, „маски­ ран“ во типичната „униформа“ на Сид Вишоуз.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Неговото дело Pop (1993) всушност е восочна фигура која, посебно во лондон­ски­те услови во кои­што живее Турк, упа­тува кон достигнува­ње на бесмртноста згрижена во Музејот на восочни фигури како популарно му­зеј­­ско собиралиште, далеко попосетено од кој било друг лондон­ски музеј. 13 Наведено во Sarah Kent, Shark Infested Waters, стр. 16. 14 Види Марина Мартиќ, „TRUSTNO1“, New Moment 5, пролет 1996, стр. 94-5.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Но позата на Вишоуз не е поза карактеристична за него (симната од некоја фотографија, како што обично се прави при изработката на восочни фигури), туку тоа е поза на Сид Вишоуз како Елвис Присли, односно Елвис Присли онаков каков што го претставил Ворхол во својата славна серија на дела од 1962.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Овој пат донесуваме една драма (сценарио?) која покомплексно го претставува творештвото на овој култен човек на кумановскиот и македонски андерграунд.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Маргина 37 185 На прв поглед, восочната фигура што Турк ја изложува во стаклен „кафез“ го претставува Сид Ви­шоуз, легендарниот басист на групата Sex Pistols.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Кирчо Арсовски трет пат се појавува во Маргина (Трачери во #10, Herman Hess во #22), но прв пат со своето „граѓанско“ име.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Краста (Со прстот покажува на првото прасе): Дозволи ми најпрвин да ти го претставам Цики.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Човекот што го претставува времето е во облека на џокеј.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Се трудев да си го претставам и да се потсетам дали некој од нас, последниве генерации, личи на него според овој, макар скуден опис.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Вистинската јасност, значи, го надраснува непосредното гледање на човекот и ја опфаќа целата уметност... како средство кое со јасни симболи - бои, знаци, звуци - го изнаоѓа сеопштото суштество и го претставува животниот мит...
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Кочо веќе си го претстави животниот негов пат, од утро до вечер, тоа стално номадско местење меѓу крчмите в село и бифето на станица.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Самиот Челебија се зачуди кога судот го ослободи Толета, но тој не можеше да си го претстави случајот инаку, бидејќи и самиот посведочи во Толева полза.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Пусти нека останат парите, налет нека се сторат, токо човекот да го куртулиме — се лигави Митра и си го претставува часот кога ќе го дочека светијованот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Мисирлијата му го претстави на војвода Јован и го ослободи Толета дека збор нема неговата чета, а Јован им објасни на другарите дека го видел овој четник во Катилана на пајдосот, та дури го убеди и Шаќира во тоа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Во својата телграма до Форин Офис тој ќе истакне: “Тито ја испрати својата политичка деска рака Кардељ да го претставува АВНОЈ на Второто собрание во Скопје“.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Никогаш не си морал сосема сам да се бориш против полицијата и сето она што таа го претставува.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Таа се обидуваше да си го претстави како изгледа сега, но не можеше, оти секогаш го гледаше таков, каков што си го знаеше од пред дваесет и две години, кога ја остави.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Со почит кон романтизмот и Штајнер, од секогаш сум бил импресиониран од Бојсовите цртежи насловени Kadmium.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Затоа што на оваа генерација ѝ е потребно да воведе директни и спонтани односи со врвот на пирамидата и затоа што треба да се создадат сила и барање на позитивни идеали, кога иронијата повеќе не одговара.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во тој период Бојс сѐ уште ѝ се обраќаше на утробата на Мајката, Девица.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Исходот е забележителен: голем квалитет на извршување, вистинско руско уметничко дело кое го поставува прашањето на некаков нов естетизам наспроти изјавите на авангардистите од 70-тите и 80-тите.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Фактот дека зборот не е објектот што го претставува - дека оваа маса, што и да е, не е означената “маса” - целосно реализирана, ќе ги поштеди студентите од многу бесмислени вербални расправии.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Инспириран од древниот мит за раното детство, тоа го претставува новиот човек роден од енергијата на земјината срж.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Белјаев и Преображенски, обраќајќи му се на споменикот што го претставува Бојс и во подеднакво неочекуван контекст, симболично ги решаваат овие два аспекти на проблемот: тие уметнички се колебаат помеѓу патетиката и детската итрина.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во рамките на кругот кој го претставува светот, ги гледаме концентрично поставените зборови кои го сочинуваат насловот на книгата и посветата на надвојводата Фердинанд, исто како на насловната страна на Ars magne.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
А.А. во својот вовед, откако го претстави ревносниот П.П., се обиде да го заобиколи мојот интерес за придонесот на православните Албанци во троверната толерантност низ вековите.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Човек е во искушение ова дело да си го претстави како катедрала од хартија и мастило, меѓутоа со оглед на тоа дека авторот потекнува од една повеќенационална средина, замислената претстава, споменатата градба, би требало да се поврзе колку за католички и за православни култни места, толку и за џамијата.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Додека сезнајниот атеистолог А.А. се подготвуваше во вообичаен вовед да ни го претстави православниот павилјон и со тоа судбината на оваа вера во текот на сталинистичкиот комунизам во Албанија, јас бев обземен од мислата за тоа кому му пречеше троверјето во земјата и надвор од неа?
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Самата геј-гордост е неспојлива со идентитет дефиниран од неуспех, разочараност или пораз.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Општествената еднаквост за геј-мажите и за другите сексуални отпадници, ако некогаш ја оствариме, нема сама по себе да ја урне културната и нормативната доминантност на хетеросексуалноста, ниту единствениот облик на интимност што оваа го создава и го наметнува.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тој процес го претставува нивното најрано и најобликувачко искуство како приматели и субјекти на културата. (Импликациите од ова повеќе ќе ги испитаме во поглавје 16). ‌Ете зошто одбивам да си го ограничам приказот за машката геј-култура на некоја далечна епоха, на некоја историска доба што е начисто и вистински свршена – макар и од пред само некоја минутка, во зависност од тоа кој го пишува опелото.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
О’Хара тука ја присвојува амбиенталната мелодраматичност на конвенционалниот новинарски дискурс – со неговите изнасилени наслови што привлекуваат внимание, со запенетата фасцинираност од животите на јавните личности и на ѕвездите и со возбуденото чувство на драматика што го внесува во известувањето за тековните настани во вестите – за да го воспостави сопствениот дисидентски однос кон главнотековните жанрови, дискурси и културни облици што ја дефинираат конвенционалната хетеросексуална мажественост.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но моделот на човечкиот живот што го претставува и што таа го промовира како хоризонт на стремеж за секој исправен човечки субјект, нема да го снема со озаконувањето на геј-бракот и со можноста на нехетеросексуалците отворено да служат во армијата на САД. ‌Ете зошто квир-политиката е толку многу подалекосежна, толку многу попреобразувачка од политиката на геј-правата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, може да го изразува и неговиот несигурен и амбивалентен однос кон семејната форма и кон самата хетеронормативна култура: неговиот истовремен презир кон хетеросексуалното семејство, кон неговите вредности, кон неговиот симболизам и неговата емоционална клаустрофобија, од една страна, и, од друга страна, неговата натамошна опфатеност во угледниот и достоинствен облик на живот кој семејството го претставува и во стегите на љубовта кои тоа ги воспоставува.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Длабоко згрозен од едноличниот свет на ниската средна класа во кој се родил, Пол особено, и постојано, се потплашува од „мрсната реа“ на готвено (122, 125, 131), која за него го претставува сето она што има врска со непрефинетата тмурност, со долната телесност и со задушните секојдневни обреди на репродуктивната хетеросексуалност – сѐ што има врска со естетскиот пустош на секојдневниот семеен живот – против кој му се бунтува душата. ‌Пол ќе си најдел сродна душа во ќерка ѝ на Милдред Пирс, Веда, која исто така копнее да избега (како што ѝ нагласува на мајка си) од „твоите пилиња и од твоите пити и од твоите кујни и од сѐ што базди на маст, ... од ќумезов и од петпарачкиов мебел, од градов и од неговите распродажби и од неговите жени во униформи и од неговите мажи во комбинезони“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ниту во едниот ниту во другиот случај не се работи за прашање на секс; во обата случаја се работи за прашање на културни норми.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Драматичната глетка што ја овозможува јавната изведба на ретки и тешки подвизи, кои се извршуваат мигновено при најголема изложеност и под стравотен притисок, го претставува оној главен извор на возбуда поради кој и публиката на спортовите и публиката на изведбените уметности радо плаќаат големи парични износи.392 А, сепак, двете дејности имаат крајно различни класни и родови кодови.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Таа нуди естетика на општествено суштествување кое се приврзува за обликот на еден прав живот и му дава убавина и вредност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Да зборуваш со сопствен глас, ако си онаков културен простодушник за каков отпрвин се претставува самиот О’Хара, значи да ги усвоиш ветвиот јазик и склоноста кон мелодраматично претерување кои се одлика на новинарскиот дискурс.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Кампот и убавината дејствуваат во строг меѓусебен сооднос, а кампот најдобро се разбира кога се гледа во тој односен контекст – како начин на машката геј-култура да се обиде да се одопие од сопствената еротска и естетска страст кон мажествената убавина.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Крајната цел на имитацијата на Копола на една женска имитација на Џоан Крафорд е да им се овозможи на Соник јут пристап до еден поткултурен стил на настран културен отпор, кој ѝ е директно противен на таквата комодификација, а на кој ќе можат да се повикаат, кој ќе можат да си го присвојат и да ѝ го претставуваат на сопствената публика како негова хип алтернатива.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Повикувајќи ја да се прибере и да застане пак на нозе, најпосле покажува извесно нетрпение; далеку од тоа дека може да смета на некакви изливи на сочувство за сопствените испади, морал да се снаоѓа без нив, а тоа е зошто неговиот завршен повик истовремено искажува и нежност и цврстина пред глетката на женска гламурозност и абјектност. ‌Тоа што О’Хара свесно ги комбинира тревожната грижа и збунетата оддалеченост го бележи неговото спознание дека тој не се квалификува за субјект на таков раскошен и мелодраматичен дискурс на ѕвезда, макар сведочело тоа и за неговиот восхит и за неговата завист кон оние што се квалификуваат.370 Неговото иронично изрекување на насловот, на крајот на краиштата, го обелоденува својот дискурс како неоснован, освен во тропата на самата мелодрама на славните.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не е само страдањето на жените тоа што машката геј-култура го претставува како смешно: машката геј-култура исто така и пред сѐ се гледа токму себеси и го гледа токму сопственото страдање во тоа искривено огледало на една обезвреднета женственост.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Геј-културата нема иднина.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Песната излезе во неговата збирка Песни за ручек во 1964 година.369 Лана Тарнер паднала! поттрчнував и наеднаш ете заврна и заснежи а ти рече дека паѓал град но град те мава по глава силно, па затоа сепак снежеше и врнеше и толку ми се брзаше да се сретнеме, но сообраќајот беше баш ист ко небоно и одеднаш гледам наслов ЛАНА ТАРНЕР ПАДНАЛА! нема снег во Холивуд и нема дожд во Калифорнија на многу журови ме имало со поведение крајно срамно но не ми се случило да паднам о, Лана, те сакаме станувај.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Хетеронормативноста, секако, може да се квалификува, да се заузда, ограничи и можеби да се поткопа или да се ослабне до степен што сега тешко може да се предвиди.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Наместо тоа, Кополината карикатура на Крафорд го одразува особениот, дисидентски поглед на Соник јут кон американската главнотековна забава.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Таа за многумина навистина го претставува токму тоа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Геј-луѓето денес честопати учествуваат во хетеронормативноста токму во таа смисла – било затоа што многу сакаат, било затоа што се под притисок да се сообразат со единствениот модел на достоинствена човечка интимност кој го крепи хетеронормативноста.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Геј-живеењето не се согласува лесно со основните премиси на хетеронормативноста.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Овие си се неговите, си рече.“ 258
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ја означува отуѓеноста на групата од потрошувачката култура која веќе ја претвора женската емоција во стока, која ја става на пазарот, препакува нејзини делчиња заради масовно уживање.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Овие предвидувања, верувам, превидуваат една пресудна размисла.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Себеси се прикажува и како простодушник и како разочаран критичар на надуениот новинарски дискурс кој го користи како стомакозборец.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Иако не го претставува тоа што „никогаш не паднал“ како некакваси доблест (најпосле, човекот вели „ме имало на многу журови / со поведение крајно срамно“), неговото релативно стамено однесување претставува спротивност на повластените испади на ѕвездата, чија слава ѝ дозволува да ги ползува повластиците и почитта што тој не може да ги ужива.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Американската машкост, а со тоа и американската геј-мажественост, налагаат жилава независност, здрава самодоверба, висока самопочит: накратко, негирање на потребата, на болката, „на огорченоста, самосожалувањето и на другите неутешни односи кон лишеноста“.254 Значи, разбирливо е што склоп од културни практики чија цел е справување со стварноста на страдањето, пркосење на немоќта и копање простор за слобода во еден општествен свет признат како непријателски и угнетувачки не само што нема да им биде привлечен на многу денешни подредени луѓе, туку ќе го претставува она што повеќето од нас – вклучително и жени, геј-мажи и други малцинства – мора да го отфрлат за да се издигнат до самочувство на достоинственост, гордост, независност, самопочит, моќност и задоволство и покрај сѐ.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Значи, рамноправноста на гејовите, сама по себе, нема да им стави крај на хетеронормативноста и на нејзините последици.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Сигурно, таа поделена приврзаност може да го оживее или да го подгрее споменот од детството за мајката замислена и како невидено попустлива и како неприкосновено строга, трогната од близината со сина си, а пак морално или естетски згрозена од неговата настраност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Општествената прифатеност, декриминализацијата на геј-сексот, легализацијата на хомосексуалните општествени и сексуални институции, тргањето на пречките за истополовиот брак, за воената служба, за свештенството и психоанализата, заедно со други дотогаш забранети професии, не треба да се побрка со крајот на сексуалната нормативност, а камоли со падот на хетеросексуалната доминантност. ‌Сигурно, има такви што сметаат дека општествена рамноправност премолчено имплицира афирмација на суштинската нормалност на лезбигеј-луѓето.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Исто како што можеш да учествуваш во геј-културата без да бидеш хомосексуалец, така можеш да учествуваш во хетеронормативноста без да бидеш стрејт.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Токму преку тие доминантни културни облици, дискурси и жанрови тој успева да си изреже себеси упадливо нестандардна положба на полето на родот и сексуалноста. ‌О’Хара си го претставува односот кон плакатскиот наслов како однос на помешани лековерност и скепса.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Културната организација на дејството во нашето општество им приредува на таквите изведувачи нешта што би можеле да се замислат како лирски мигови – мошне кратки, минливи мигови на пресудна напнатост, дел од секунда во кој сѐ неизвесно стои на тенка жица.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Всушност, геј-движењето (како што тврди Дејвид Алдерсон) можеби е единственото прогресивно општествено движење од 1960-тите кое надмогнало, кое си го консолидирало успехот и кое остварило некои од своите најнеизгледни цели (како што е геј-бракот) – и покрај подемот и, најпосле, победата на Новата десница во изминативе триесет и пет години.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Зашто она што го подразбира хетеронормативноста не е само нормативноста на некоја конкретна сексуална практика туку и нагледноста и очигледноста на стилот на општественото постоење што со себе носи неприкосновена престижност и нормативна моќ. ‌Хетеронормативноста го претставува повластувањето на нормативниот хоризонт на очекувања за човечки процут.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Класните импликации не се толку тешко одгатливи како родовите.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ова може да ја одразува интернализацијата на геј-синот на мајчината хетеронормативна моралност и на нејзиното љубовно суспендирање на таа моралност во негова корист, нејзиниот двоен став на отфрлање и прифаќање.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
До крајот на песната, меѓутоа, О’Хара ја разграничил неволјата на ѕвездата од својата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Кампот го претставува обидот на машката геј-култура да ја растури сопствената романтична сериозност, да ги срамни немилите разлики меѓу кралиците и трејдовите кои машката геј-култура ги зајмила од спротивноста меѓу мажественото и женственото во доминантниот, хетеронормативен родов систем и кои ги направила темелници на сопствениот светоглед.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Стрејтерската хипстерска култура, всушност, вирее благодарение на „вештачкото присвојување на разни стилови од разни ери“, според еден презирен напис за хипстерите од насловната страница на хипстерското списание Едбастерс; обожава да си игра со „симболи и икони“ на маргинализираните или угнетените групи, откако тие симболи и икони „ќе ги присвои хипстерајот и откако ќе им го исцеди сето значење“.413 Во еден друг, сега веќе прочуен напад на хипстерите, Кристијан Лоренцен оди уште подалеку.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Токму во вакви пригоди се бара од играчите да се воздигнат, да ја покажат сета своја вештина и да ги магнетизираат гледачите со сјајни прикази на бистроумност, на подвижност, на техничка и тактичка умешност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Маргина е точка на средба меѓу она деридијанско не-претставливо (кое можеби само го претставува стравот од острите рабови, од границите со страшното Ништо!?) и ослабнатите зрачења (долг пат од “центарот”!) на тоа идеолошко топче од суштина, што како рѓосан метален бог-ветроказ лебдее над ветрометинава.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Длабочината на полето што го претставува нашето чувство за минатото не е само лингвистичка функција, тоа е на некој суштински начин претставено во книгите и во физичката акумулација на книги во библиотечните простори.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Паралелно со полнењето на затворите во речиси цела Македонија и применувањето на познатите и испитани тортури против целото македонско население (специјални експедиции против македонски села, палежи, грабежи и слично), во Солун се подготвувало судење кое, според замислата на официјален Цариград, правосудството на султанот требало да го претстави пред Европа во една за неа непозната светлина.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
„Тие - пишува Христо Силјанов - не можеа да си го претстават подвигот инаку освен поврзан со еден дрзок гест на самоубиство.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Не може тоа да си го претстави.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Наместо тоа, одеднаш се присетува за една случка која Далтон ѝ ја раскажа пред неколку години, пред да отидат на турнеја, кога за прв пат еден на друг си ги изрецитираа своите тајни, својата збирка на срам, од каде всушност доаѓаат, што им се случило, сѐ што е неповратно.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Далтон ѝ раскажа за една ноќ во средно кога пиел пиво со своите другари.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Намерата на пријателот е живото соседство да го претстави, во курзив, како жива опасност.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
За иронијата да биде поголема, и дечкото на постерот кој требаше да го претставува задолжениот но среќен граѓанин од неодамна беше мртов.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Но, Рада продолжи сама да го претставува.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Рада, која ја следеше секоја негова реакција, конечно реши на Душка да ѝ го претстави непознатиот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Ох! Прости Душке, заборавив да ти го претставам господинот што е со мене.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Доволно ќе беше само да го претстави, да го бакне, да му се обеси на вратот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Можеби така шумоли ракијата во ловците, ги грее, ги распалува и им го претставува светот поинаков отколку што го виделе и што го знаеле.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Врвот на креветот (каде што се става главата) на овој лимен оглас го претставува истиот спој - квадрат и круг.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Квадратурата на кругот е една од најчестите алегории за освојување на вештината. Basillius Walentinus, алхемичарот од 17 век, ги поврзува квадратот, кругот и креветот за да ја изрази следнава идеја: „Креветот на Мајката кој до скоро беше квадрат / Наскоро ќе стане Кружен.“
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Сакајќи посликовито да го претставам тоа ги замислив тие четири точки на сегашниот свет кои стојат на една иста рамнина, а петтата ја ставив на врвот, чија сенка паѓа во центарот на тој четириаголник.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Се разбира, морав да им го претставам концептот на проектот...
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Различните етнички групи ширум Америка сé повеќе се служат со новата технологија за на светот да му го претстават „својот агол” и својот начин на гледање на работите (како на пример Кајапо од Бразил).
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Дерида покажува дека сигнификантот никогаш - како што тоа метафизиката го беше смислила - не го претставува само обвивката на претходниот сигнификант, туку дека материјалноста на сигнификантното учествува во создавањето смислови и значења.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
„Душо, сакам да ти...“ Додадов (толку моите нерви знаеја однапред:) - „го претставам новиот татко.” „Да.“ Како слатка беше.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
„Здраво Тамара, здраво Томаица“ рече Атина „ да ви го претставам брат ми Петар Димоски, учител.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Камилски сакајќи да го изрази прецизното значење на овој збор, но и да го покаже бездруго доброто владеење на францускиот јазик, значењето на зборот аирлија, го претстави и на француски јазик: Q`il vous soit de bon augure!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Повеќе би рекол дека се работи за заробено минато, задржано во ориентализмите, чијашто енергија би требало да биде ослободена и насочена во позитивна насока за што подобро разбирање меѓу луѓето и пошироко.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
XLVIII Пред и по секоја работна сесија Татко и Климент Камилски влегуваа и излегуваа од нивните единствени библиотеки на Балканот, според разновидноста и необичноста на собраните книги, со мислата дека и обајцата се впрегнати во историска мисија, а кога ќе бидат познати конечните резултати од нивната работа и ако Бог им помогне тие да бидат објавени, ќе се дознае на Балканот и подалеку дека нивниот труд не бил залуден.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тој најпосле, по двоумење и потрага по типичните поими, му го претстави својот избор на Камилски: гурбет, сургун, гајрет, тапија, ќерпич и чауш.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Сакаш да речеш дека ориентализмите сведочат за тоа дека Османското Царство го претставува минатото што не минува! истакна Камилски.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тој тоа го вршеше умешно, брзо и ефикасно, што беше последица на здобиеното искуство во откривањето на најкарактеристичните османскотурски заемки за натамошна обработка според почетната замисла, но и измените до кои дојдоа во текот на работата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски одвреме-наврме го демонстрираше своето одлично знаење на францускиот јазик, не само за да го потврди универзалното значење на турцизмот и на овој светски јазик туку и да го практикува со Татко, како со единствен собеседник на Балканот на овој јазик.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Потоа Камилски го претстави изборот на приоритетните турцизми според меѓусебниот договор, запирајќи на потеклото, на поранешната и сегашната присутност во балканските јазици.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Наспроти масивното единство на Римската Империја, Европа во прво време го претставува Вавилон на новите нации?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тој не се задоволуваше само од основната информација во енциклопедискиот речник на Емил Литре, чии шест големи тома ги донесе од Париз, дека јаничарот бил војник на турската пешадија кој му служел на Големиот Господар, а јаничарската војска, создадена според едни од Орхан во 1330 година, а според други, од неговиот син Мурат I во 1362 година и во неа биле регрутирани христијански заробеници, била уништена од султанот Махмут II во 1826 година, туку посебно инисистираше да се внимава на дополнителното фигуративно значење, кое го претстави авторитетно на својот негуван француски јазик: Il se dit (des janissaires), en mauvaise part, des satellites d` une autirit quelconque!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Билјана го претстави Александар пред својот сопруг како добар школски другар кој е дојден на балот со Бојана.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Границите на Евразија се поместуваат напред- назад помеѓу базенот на реката Конго и северниот брег на Медитеранот; островите на Индискиот Океан и во Пацификот постојано се заземаат и презаземаат од Океанија, или од Истазија; во Монголија, линијата на разграничувањето помеѓу Евразија и Истазија никогаш не е стабилна; околу Полот сите три сили полагаат право на огромни простори кои се главно ненаселени и неиспитани; но рамнотежата на силите секогаш останува приближно иста, а територијата што го претставува копнениот центар на секоја од супер-државите никогаш не е загрозена.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Значи јас ќе морам да ставам во неа апарат што ќе го претставува мојот вкус за избор на деловите. ñДали идејата ќе ти се допаѓа и тогаш, кога Брајан Ино сурогатите, ќе почнат да ги прават твоите најдобри дела?
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Елена беше разбрала дека Марија, набргу откако се сретнаа и ѝ го претстави вереникот, Германецот, се омажила со него и заминала да живее во странство.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Тој беше пресреќен што таа така ѝ го претстави на другарката.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
На прво место тука е седиштето на царската управна власт — мудурлакот, на чие чело веќе дваесет и повеќе години седи стариот мудур Арсланбеј со десетина заптага и младото ќатипче и го претставува султанот пред рајата, ги гледа сите давии во името негово од сите деветнаесет мариовски села, тука е седиштето на мифеташот со пет шест души колџии што ги чуваат сите мариовски шуми; тука е седиштето на авџитабурот од двесте души аскер кој ги брка комитите и им помага на мудурот и мифетишот во тешките и одговорни државни работи; тука е седиштето на третокласното егзархиско училиште со архиерејскиот намесник на чело и четворица учители, во кое училиште учат децата на сите оние мариовци што сакаат да им прогледаат сшкдаи им и да станат попови или даскали; тука е изворот на попови од четирите поповски фамилии, и, најпосле, тука се: Влашкиот ан, анчето на Младена Чкулот, Петка Спасоев, Трајка Балето и Цулевото анче, во кои се враќаат и преноќуваат сите оние мариовци од другите села коишто за еден ден не можат да свршат работа во уќуматот доколку немаат блиски роднини и пријатели во селото.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
За секого везирот докладуваше: – Граф Никола Црепковиќ, пратеник на KB кралица Изабела од Ердељ – го претстави везирот Изабелиниот пратеник кој му донесе непријатен глас дека нејзиниот намесник фратар Георги се спогодува со крал Фердинанд да се отцепи Ердељ од султановата држава и да се присоедини кон Фердинандовата.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
ЗАФИР: (Вика од врата).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
(ЗАВЕСА) ЧИН ЧЕТВРТИ слика прва (Внатрешен дел на фурна. Средниот план го претставува задниот дел на фурната со рамен свод.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Секоја четвртинка или осминка на денот го претставува месецот во календарската година.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Кора се вознемири. Не е неможно, мислеше тој, со напола затворените очи, обидувајќи се да си го претстави и да го види.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
За да си го претставите поубаво, ви го нацртавме!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Не го сметам Западниот свет за рај, но ова мало парче од светот што го претставува светот на Западната уметност невистина е рај.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Всушност, Америка, со своите пространства, со технолошкиот рафинман, со својата сурова совест, вклучувајќи ги и подрачјата отворени за симулација, го претставува единственото примитивно општество на денешнинава.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Приказната продолжува. Francesco Bonami - критичар од Њујорк.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Откако Милка и Пелагија се одлепија една од друга, откако им се исушија солзите, оставајќи траги по нивните лица, првата можеше да го претстави своето момче и да се пофали дека оние две машки дечиња што креваат најмногу врева и од кои поголемкото е старо колку и нејзината Пеличка, се нивни, И по суратот се познава дека се наши не само по бојата! рече Милка.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Не се потргнува да го видам, убаво да си го претставам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Господине, Јас често размислувам за поглавјето под наслов Поука за божествата од Татковите книги што го претставува воведот во Атеистичкиот музеј.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Вие сте можеби првиот што тоа сте го кажале, но јас ќе ви раскажам нешто.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Основната ориентација што се наметнала пред големиот број иселеници од словенско потекло во САД во деновите на почетокот на Втората светска војна била насочена кон јакнењето на напредните иселенички сили и создавањето на една централна организација, која во целост ќе го претставува словенското иселеништво, а со основна задача за ускладување на работата на месните или покраинските одбори и за иницирање нови активности.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Поттик повеќе во донесената одлука за обединување на Американците од словенско потекло во една организација несомнено имал одржаниот Словенски конгрес во Москва од 9-11 август 1941 година, кога претставниците на сите словенски народи се обврзале со заеднички сили да се борат до конечното уништување на фашистичките освојувачи и за ослободувањето на словенските народи.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Им го претставивме Саше и јас предложив да одиме в слаткарница на по една кока-кола.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
И конечно, може ли ексцентричниот trompe l'oeil процеп да го претставува „количеството на вртењата”, што тој ги прави додека ги врти педалите.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Перлис сака да го дисквалификува Серловото сведоштво затоа што тој сведочи за погрешно „ниво” (Сведоштвото на кинески го претставува вистинското ниво).
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Издолжената слика на одвртувачот на тапи може да го претставува ветрот, што вшмукува сѐ од десната третина на сликата кон себе, додека пак пресеците со боја на земја од the 3 Standard Stoppages подолу ја претставуваат земјата.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)