го (зам.) - скусува (гл.)

Тој денот го поминуваше на падините на Водно каде со некои други луѓе ( Со Шиптари и Егејци велеше) садеа нова шума, а жена му животот го скусуваше во лешочкиот санаториум.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Патуваа дома, секој на свој начин. Оној патуваше така. Растојанието од нив тој полека го скусуваше.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Ја гледаше сега таа зачекорена мечка како го скусува растојанието меѓу нив со некој нов скок и уште веднаш сети како од зад него се раззинува една длабока празнина, една ужасна провалија, и го влече кон себе; беше едно чувство како некој силен ветер да му дува во градите и просто го оттурнува да отстапи.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)