го (зам.) - цвеќе (имн.)

АРСО: (Тресејќи го.) Бреј, правови! Откаде ова чудо, чорбаџи Теодосе?
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Полин се исправи и, мирисајќи го цвеќето што го имаше скинато, му рече: „Вистина не ми иде...“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
АРСО: (Му го подава цвеќето.) Подржи го цвеќево.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
„Види, Кетрин! Погледни го цвеќено. Онаа китка долу.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)