кој (зам.) - зачне (гл.)

Минатото не е спомен, проповедаат тие, туку матка во која зачнуваат и ѕвездите и дека тие се таму кај што се љуби и - размножува.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Во нив отсекогаш сѐ што е родено е живо и затоа нема и што да се откопа: луѓето таму во крвта си ги носат предците па затоа и не веруваат во одминливоста, самите себеси си се и предци и потомци: нанижани во долги низи црвени африкати, огнот во нивните колиби ги ништел сите нивни платони и исуси, бетовени и целани, па точно затоа тие и сѐ му доверуваа на зборот: сите нивни пориви и тајни - зборот ги префрлал преку вековите.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
И така светкаа пламенчињата на сите страни во ноќта, луѓето грижливо и побожно ја носеа светлината, како да ја носеа првата божја светлина со која зачнал светот и се победила темницата, злото.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Видоа лекарите дека се работи за литопедија која во многу случаи се јавува кај жените кои зачнуваат вон материца, и тој скаменет зародиш го испратија во медицинскиот институт на проучување.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)