кој (зам.) - работи (гл.)

280 Триманова против Стоби Спор за неисплатена испратнина1 Nullam cum litigatore, quem in proprium recepit fidem, contractum ineat advocatus nullam conferat pactionem (C.J. – 2,6,6,2) Адвокатот кој ќе се нафати да застапува не би смеел да влегува во никакви [тајни] преговори, ни спогодби со парничниот противник Работничката Лиљана Триманова од Велес (сега 50-годишна) беше вработена во приватната модна конфекција АД „Стоби“ – Ве- лес, од 2002 година – седум години пред да настане конкретниот работен спор опишан подолу.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Исто така, од страна на самиот работник, подоцна беше пријавено и во Државниот инспектор за труд при МТСП – ПЕ Скопје, Отсек за безбедност и здравје при работа – општина Гази Баба (а предметот беше распределен кај инспекторот Б.Величковиќ). 198
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Таа беше врабо- тена во ова друштво за производство на производи од порцелан и керамички плочки, со договор за работа на неопределено време, уште од 1980 година, односно 19 години пред да настане подолу- опишаниот работен спор.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Таа, на секои три или, пак, на секои шест месеци – склучуваше т.е. го продолжуваше договорот за работа на определено време со нејзиниот работодавач.2 Инаку, претходно, веќе имаше остварено повеќе од 13 години работен стаж во печатница – којашто, во неуспешната транзиција, како и многу други велешки претпријатија, отиде под стечај и повторно не проработи.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Поточно овој противзаконит акт беше обично Известување бр. 04-777 испратено од секретарот на „Дервен“ до сметководството и благајната на претпријатието – кое се однесуваше на сите вработени кои имаат решение за инвалиди на трудот6 и кои работеа со скратено работно време, а со штуро образложение дека веќе „не им следува такво право“!?
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Осигуреникот со преостаната работна способност за кого е утврдено дека не е способен за работа со полно работно време на својата работа или на друга соодветна работа, со или без преквалификација или доквалификација – има право да работи на својата работа или на друга соодветна работа со работно време кое одговара на неговата преостаната работна способност, но не помалку од половината од полното работно време (чл. 48, ЗПИО).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Покрај ова имаше воспоставено и некаква премолчена традиција на класични злоупотреби на законот пред кои замижуваа локалните трудови инспектори – како на пример: Триманова, а и други работнички, преку две годи- ни работеа „на црно“ т.е. непријавени во АВРМ и за ова време 281 немаат никаков платен стаж или, пак, придонеси за осигурување;3 работничките, кои земаа мизерни плати од 6.000 МКД4 – работеа по десет, а понекогаш и по 12 часа, а беа пријавувани дека работат со скратено работно време од само четири часа;5 на вработените, кои работеа и саботи и недели, не им беа исплаќани ниту храна- рина, ниту патарина;6 имаше и малверзации со картиците за евиденција – па така, кога работничките остануваа прекувремено или кога работеа за викенд им беше забранувано да се „откуца- ат“ – што значи нивната работа никаде не се евидентираше, па според тоа и не се плаќаше; законски загарантираната дневна пауза од половина час им беше преполовена и сл.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Бидејќи во договорот за закуп не е предвидено извршување на угостителски активности во просторот каде што се наоѓаше Клуб- кафеаната, Митревски и уште деветмина работници кои работеа во таа кафеана, во мај 2006, по наредба на новиот работодавач се префрлени на извршување на работни задачи во битолскиот хотел „Епинал“, и тоа не како угостителски работници, туку како културни работници (работна позиција според новите договори за работа).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Сепак, барем во одделот каде што таа работеше, постоеше солидарност и добра соработка меѓу колегите.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Таа, свесна за големата морална обврска што ја има спрема своето семејство, решава да оди докрај – но, благодарение на нејзината љубов и преданост спрема работата, како и лојалноста спрема институцијата во која работи – спорот, во некоја рака, се решава спогодбено.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Работната атмосфера во фирмата, барем во времето кога се работеше „турбо“, беше пристојна и релативно добра – иако и тогаш нормите, на кои работеа претежно работничките, беа вртоглаво високи [на пример, една работничка која работеше на боење на сервисите со златен пораб, во текот на осум работни 248 часа, требаше да изврти минимум 3.600 чинии и сама, без ничија помош, да ги пренесе до палета за сортирање!?].
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Спорот на Кирова настана кога, по враќањето на работа и по приложувањето на ова валидно решение на раководните органи –  веќе следниот работен ден истите носат одлука за прекин на исплатата на регресот за храна.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Можеби на прв поглед се чини дека, во ваква строга поставеност на нештата, нема простор за никаков проблем – бидејќи тешко може да се наиде на пречка во јасно дефинирани услови.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
На тој начин НУЦК би се ослободил од вработените после укинувањето на угостителската дејност, изигрувајќи ја обврската да ги задржи и/ или прераспредели на други работни позиции.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Ова големо акционерско друштво, со прилично сложена структура и внатрешна организација, во своја сопственост има уште десет други трговски друштва – меѓу кои и „Охис Пласт М“ ДООЕЛ – Скопје, кадешто конкретно работеше и X.Џ и каде имаше околу 300 вработени.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Основна дејност на овој „погон“ – кој работи со мошне застарена технологија и кој, по распадот на СФРЈ, почна да ги губи освоените пазари – беше базното производство, полимеризација и преработка на ПВЦ прав.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во посебни случаи, работникот кој работи помалку од полното работно време во согласност со прописите за ПИО, или со прописите за здравствено осигурување – остварува права од задолжителното социјално осигурување кога би работел со полно работно време.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во граѓанската парнична постапка што Јакшиќ ја поведе пред Основниот суд Скопје II, ги тужеше компанијата- подизведувач во која работеше и плус уште две други компании кои се јавуваа во улога на изведувач и инвеститор на објектот на кој се случи повредата при работа [н.з. станува збор за ГТД „Бетон – Штип“ АД како второтужен и ГУТ „Луна Корпорација“ ДОО – Скопје, како третотужен].
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Поранешното име на оваа гигантска фабрика за порцелан беше „Борис Кидрич“ и во време на СФРЈ таа беше меѓу најпознатите и најголеми фабрики кои го покриваше речиси целиот југословенски пазар.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Освен притисокот врз здравјето од тамошната мачна работна атмосфера, постоеше и притисок од страна на тогашната извршна власт – која, според В.И., бесправно земала, давала и продавала дел од производите со кои работела фирмата, а работниците не добивале никаков надомест за тоа!?
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
5.  Работодавачот не смее да наложи работа подолго од полното работно време на работникот на кој, врз основа на мислење на лекарската комисија, поради таквото работење ќе му се влоши здравствената состојба; како и на работникот кој работи помалку од полното работно време [скратено работно време] во согласност со прописите за пензиско и инвалидско осигурување [инвалидност], 144 прописите за здравствено осигурување [медицинска рехабилитација] или врз основа на други прописи [родителски обврски] (чл. 120, ст.1, ал.6 и 8 од ЗРО).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
На патот сретнуваа војници, изморени од долгата војна, со медали на градите, младинци – доброволци кои работеа на патиш­тата.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
На крајот од цревото, низ кое течеше компримираниот воздух, беше џекот, копачот, со кој работеше Јован. Инженер Јован, го завикавме.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Разговорот со луѓето со кои работам се сведува на малку суви зборови.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Бидејќи никогаш дотогаш се немав заинтересирано каде е влезот на зградата во која работев, иако луѓето кои честопати грешејќи ќе влезеа директно во мојата канцеларија, мислејќи дека тоа е вистинскиот влез, јас ги упатував странично, каде што и беше логично да биде влезот на зградата.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Канцеларијата во која работеше мајка ми со уште една колешка и еден колега секогаш беше ширум отворена. Таму се слеваа сите.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Следните два месеца ги поминува во Ирска, работејќи на вториот дел од Философските испитувања (Philosophische Untersuchungen).
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Првиот, многу подолг дел, на кој работел многу години, е завршен 1945 година.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
На градилиштето се сретнав со инж. Бекар, директор на градилиштето на фирмата „Холцман“, за која работат „бетонците“, и го прашав што мисли за работата на нашите луѓе.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Влегов во една издавачка куќа со книжарски магацини на француските комунисти, која работеше цела ноќ.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Имала сестра која работела како болничарка во Диселдорф.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Ми беше забрането да зборувам со него.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Гронинг: Се јавив на огласот во Л. А. Тајмс кој што гласеше: „Се бара писател/ шофер”, требаше да возам 88 годишен пензиониран - Б продукција - режисер низ градот, а во вечерните часови да бидам последен на долгиот лист на писатели кои работеа на неговата автобиографија.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Среќавам мои врсници, а тие ми велат, „Крамб? Zap?
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Гронинг: Момчето што јас го земав како пример беше Жил Фајфер, кој работеше на свој неделен стрип, и имаше доволно простор и време да ги прави сите останати работи што ги сакаше во животот.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Првите учители, кои работеле во таа насока биле Јордан Хаџи Константинов-Џинот и браќата Димитар и Константин Миладинови.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Голем политички успех на народноослободителното движење во делот на Македонија под Грција претставувало формирањето на масовната политичка организација Славјаномакедонскиот народноослободителен фронт (СНОФ), кој работел врз македонска национална платформа.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Овие дејци, како и народните училишта во Македонија, биле во постојана борба со грчката буржоазија и свештенство.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Истиот бил формиран со решение на Македонското биро на КПГ за Леринско и Костурско, и посебниот партиски актив на Македонците во Воденско.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Ногата на Дејв изгледаше лошо, болно, но не започна навистина да го боли дури откако следниот удирач, Лојд Уикс, кој работеше кај Дејв во погонот за житарици, ја тапна топката и таа ниско по земјата отиде до фрлачот, со што Дејв заглави на третата база и неговото чудесно лизгање се покажа како бесцелно.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Особено голем политички успех бил постигнат со формирањето на масовната политичка организација Славјаномакедонски народноослободителен фронт (СНОФ)323 кој работел врз македонска национална платформа, со решение на Македонското биро на КПГ за Леринско и Костурско, како и посебен партиски актив на Македонците во Леринско.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Како уметник Арчимболди првпат се споменува во врска со сликите врз стакло во Катедралата во Милано (1549) на кои работел заедно со својот татко Биаго. 1562-та триесет и петгодишниот Арчимболди му служи на царот Фердинанд I.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Без сомневање најважната личност на ова време бил Анри Поенкаре, кој потекнува од Нанси во североисточна Франција, а кој работел и во Париз.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
5. Пред многу години во Чикаго ме замолија да направам музика за двајца играчи кои ги забавуваа гостите на игранката на бизнис-жените одржана во салата YWCA.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Август - оди во Лос Ангелес каде држи предавања по колеџите. Октомври - го најмува Алан Миџет да ги држи предавањата по колеџите во улога на Ворхол.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Истото правило важеше и при 11- месечниот процес на монтажирање. Hank Corwin, кој работеше на монтажата вели: “Сакавме да постигнеме импресионистичко чувство, но немаше случајности.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Се запознава со Тед Хјуџис, кој работи за „де Менилс“ во Тексас; подоцна станува претседател на Енди Ворхол институцијата и магазинот Интервју. „Фектори“ се преселува на Јунион Сквер во западен Њујорк.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Потоа го прашав инженерот кој работеше тука зошто чув два звука ако собата беше потполно тивка. Тој рече, „Опишете ги“.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Не би било добро ова навистина да биде единствената иднина.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Трети јуни - застрелан од Валери Соланис, основач и единствен член на S.C.U.M. (Здружение за критика и сосечување на мажите). Поминува речиси два месеца во болница. Ги прави „Облаците“, сценографија за претставата Reinforest, балет на Мерс Канингам.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во тивката соба слушнав два звука, еден висок и еден длабок.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Секој кадар беше добро промислен.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Истиот лик... секогаш истиот - широк, груб, во едниот агол со фотографијата на фабриката во која работи Крстан.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Дури тогаш, по смртта на татко му, откако почна сам да се расправа со сопствениците, Аргир разбра колку биле празни надежите на печалбарот, кој работи туѓи куќи и кому туѓи луѓе без душа и срце, му го мерат и ценат тешкиот труд...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Му исплива во паметта фабриката во која работеше.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Во еден период, најмногу сакаше да му го носам весникот во кој работев.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Тој веднаш, незапрен од портирот, појде кон библиотеката со сиџилите, во која работеше Татко порано.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Слушајте, само слушајте што сме испратиле во Федерацијата: Имајќи ја предвид неговата досегашна истражувачка дејност врз оригинални документи кои се однесуваат на нашиот народ, како и нивното преведување и обработување, сметаме дека нашиот кандидат за орден е единствениот човек кој работел во Македонија на полето на истражувачката дејност и на обработката на ориенталните документи.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
XLIV Утредента, дежурав во печатницата, при преломот на весникот во кој работев како новинар.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Тој внесуваше вистински ред во библиотеките во кои работеше. ѝ го враќаше достоинството на книгата, во времето кога таа доживуваше секакви забрани и понижувања.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Ги извади од чантата трите сиџили што требаше да ги протолкува за Сокол Мечевски, а врз кои работеше ноќта пред да го однесат в болница, а и додека престојуваше таму.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Зар немало други кои работеле на тие документи.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Не беше оставен ниту еден сиџил, дури ни отворениот на кој работеше последниот ден во Архивот, пред да се разболи.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Веднаш ги забележе трите сиџили на кои работеше Татко пред да се разболи. Ја совладаа пак солзите.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Историја: откриен од Алберт Хофман, хемичар кој работел во Женева.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Потребата од систематско изучување на преведувањето произлегува од проблемите што се сретнуваат при самиот процес на преведувањето, така што, колку е неопходно тие кои работат на ова поле своето практично искуство да го пренесуваат преку теориски дискусии, толку е битно и зголеменото теориско искуство да може да се користи при преводот на текстови. 30 Margina #8-9 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Најголемите чекори што беа направени на полето на Translation Studies во дваесеттиот век, беа потикнати од подготвителната работа на одредени групи кои работеа во Русија во 1920-та година, а веднаш потоа и од Прашкиот лингвистички кружок и неговите ученици.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Имено, самиот услов во законот според кој се обештетуваат само оние кои работеле во претпријатија со доминантно државна сопственост (чл. 2 ст. 1 ал. 1), а се исклучуваат оние кои работеле 111 Закон за материјално обезбедување на невработените лица поради приватизацијата на претпријатијата со доминантна сопственост на државата во периодот од 2000 до 2004 година; Сл. весник на РМ, 87/2008. 112 Закон за изменување и дополнување на Законот за материјално обезбедување на невработените лица поради приватизацијата на претпријатијата со доминантна сопственост на државата во периодот од 2000 до 2004 година; Службен весник на РМ, 33/2014. 112 во претпријатија во приватна сопственост (тука спаѓаат и оние кои практично цел свој работен век работеле во јавни претпријатија, а за време на процесот на транзиција/приватизација истите тие претпријатија преку ноќ станале приватни) е противуставен и се коси со чл. 9 ст. 2 од УРМ според кој „Граѓаните пред Уставот и законите се еднакви“ и со чл. 55 ст. 2 од УРМ кој вели дека „Републиката обезбедува еднаква правна положба на сите субјекти на пазарот.“
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Така стануваше со Јована Акиноски сѐ до 1952-та, кога бегајќи од колективизацијата, засекогаш си замина од Потковицата, заедно со тефтерот, и заедно со последната своја придружничка со која, пред почетокот на последната Голема војна, во 1939-та, како и многумина други и тој довстаса во Потковицата и за сето време на војната, и потоа, остана да биде на товар на луѓето кои работеа на Имотот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Само повремено, заедно со придружничката, одеа во Прилеп или во Битола, колку за да се рашетаат.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И покрај модерната канцеларија, што беше обложена со плочки и со вградени елементи, доктор Станеф продолжи да работи на начинот на кој работеше речиси педесетина години.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Кога сезоната во Монтана ќе завршеше, другите емигранти (кои работеа со мене) се враќаа во колониите во Минеаполис или во Чикаго, или во Сент Луис.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Оние кои работеа ноќе спиеја преку ден, а оние кои работеа дење спиеја ноќе во истите кревети. А ги работевме најлошите работи.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
За жал, веќе не ни е достапно тоа што го знаеле.384 А нејасно е и колку самите тие имале пристап.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Можеби и немале јасна свест за значењето што го произведувале.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но да ги прашале во тоа време што правеле, зошто се решавале за тие решенија и кој ефект сакале да го постигнат, сигурно ќе одговореле нешто, макар и на јазикот на стилот во кој работеле.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Можеби немале критички јазик или метајазик со кој би објасниле што прават; најверојатно не би го ни формулирале образложението со поими што би ги разбрале формалистичките критичари: тие биле уметници и работеле според длабоко интернализирана естетска логика.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тогаш од каде може да го познава тато, кој работеше во фабриката за изработка на цигари.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Брат ми веруваше дека Чарлс Дарвин му го нашол вистинското место на човекот - во животинското царство; тој тврдеше дека со Дарвин започнува вистинското сфаќање на човечкото суштество - како креација на природата настаната во преобразбата од еден животински облик во друг, а не Божја креација од прашина со вдахнат божји здив.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тоа беше местото каде што се скина тенката нишка помеѓу нас и нашите заборавени претци: ние бевме првите неверници во долгата низа поколенија од времето на Мојсеј до нас, првите кои работеа во сабота, кои јадеа свинско, кои не одеа во синагога, кои не кажуваа “Кадиш“ на погребението и на годишнините од смртта на родителите, кои не го разбираа хебрејскиот; за нас светиот јазик беше германскиот (брат ми веруваше дека германскиот јазик е единствениот кој во потполност може да ги изрази највисоките вознеси на човековата мисла), се воодушевувавме од германскиот дух и правевме сѐ да бидеме дел од него, живеевме во Виена, престолнината на Австро-Унгарија, која беше нарекувана “светата империја на германската нација”, и со некакво чудно воодушевување, со кое го прикривавме зазорот кон својата традиција, ги прифаќавме тогашните навики и однесувања на виенската средна класа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тој, на тимот со кои работел постојано им ги покажувал филмовите на Дизни, па потоа ги прашувал: „Што е тоа што Дизни го има, а ние го немаме?“
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Секогаш се трудеше во секоја од нив да го стави токму она, по што беше посегната таа, а многу често притоа знаеше да забележи дека всушност и тој има едни две сосема исти како оние раце, тоа беше добро видливо секогаш, кога ќе ги добереше до нивните раце што бараа, своите, што подаваа, а после мислеше дека е и тој еден многу сличен човек на сите овие луѓе, што му доаѓаа и со кои работеше.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Еден Ерменец, кој работеше за персиското конзулато, ни кажа дека во Персија се барале мајстори, каменоделци, за градење мостови.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Ги сече гранките и се потсетува на борчето што го посади во дворот меѓу зградите на кои работеше во Прага.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
А и одекот да си го чуе. Не како од високите згради на кои работеше во Прага и Будимпешта кога ќе му дојдеше некоја желба од детството и кога ќе помислеше на овие краишта, ќе завикаше со сиот глас, но од бучежот на дигалките и автомобилите, гласот се задушуваше и не можеше ни тој да си го чуе, а камоли да му се врати.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Темнокожите смолари, со кои работеше и со кои живееше, имаа влажни плеќи и модри заби; се собираа околу него и молчеа нејаки да го разберат крвавото зло.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Тој и самиот не знае каде припаѓа според квалитетот на своите творби, дали да прифати да биде на список на некој ад хок приватен галерист кој работи на ситно и на црно (приватните галеристи во Македонија нужно се детерминирани во својата работа од нерегулираниот даночен систем, поточно на сѐ уште нерегулираните даночни олеснувања за вложување во откуп на уметнички дела) или да очекува некое општествено признание и државен откуп.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Завршувајќи ги последните две години во RISD, Frere-Jones го поделил времето на работењето во Бостон, во Фонт Бирото, каде се нафатил на задача целосно да го развие фонтот на водечкиот дизајнер на фирмата Nevill Brody (фонтот бил наречен Harlem и Tokio) и вториот дел, „работење на тези”, серија експериментални фонтови или како ги нарекува тој „возови на мислата, на кои работев неколку години”.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Нека ги подучува нашите инженери Во подоцнежните работни средби во Тунис, по овој сигнал на претседателот Бургиба, Љубен Христов и неговата Хидротехника добија работа, се разбира на нов тендер, во висина од осум милиони долари за изведување на инфраструктурни објекти околу најновата брана на која работеше италјанската фирма, добитник на тендерот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Градините на кои работел станувале цветни мозаици, се чувствувало неговото присуство.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Им ја придружи својата душа на илјадниците записи на заборавените мртви души на Балканот, фиксирани во последните записи за нивното некогашно, а сега заборавено постоење.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко среде златарската улица му го покажа местото каде што се наоѓаше некогашната златарска работилница, кооперација, во која работеа прославени мајстори филигранџии, Албанци католици, кои со текот на времето како да одлетаа со нивните чудесни сребрени пеперутки во далечините на егзилот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тие вистински му недостигаа на пејзажот на денешната чаршија.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко им се врати на Битолските кадиски сиџили (од XVI до XIX век), врз кои работеше до крајот на работниот век, до последните атоми на животот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Таа беше убедена дека ние потекнуваме од фамилијата Кавалиоти со која го поврзуваше педагогот Теодор кој работел во Академијата кога нејзин ректор бил Севаст Леонтиади.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Таа беше координатор, надгледувач и оценувач на оние кои работеа според пропишаните методи и правила во Практикумот.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Ме убиваше нивното лицемерие, бидејќи во секојдневната работа, во тој сложен и необјаснив сплет од околности и соодноси, сите ние се проституиравме на различни начини.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Начинот на кој работеа, постепено им ја подотвораше влезната врата во кафезот.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Андон беше презадоволен од начинот на кој работеше Азра.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Шефот веќе не можеше да знае кој сега работи во неа. И кој работи со неа, со групата.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Тие не можеа да разберат дека не постојат графи кои ќе ја заробат хуманоста и желбата да им се помогне на оние кои работат за да преживеат, скршени во своето достоинство.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Се сврте. Тоа беше неговиот пријател Сајм, кој работеше во Истражувачкиот оддел.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Најголемата секција од Одделот за документација, далеку поголема од оваа во која работеше Винсгон, се состоеше од луѓе чија задача беше само да ги пронаоѓаат и да ги собираат сите примероци книги, весници и други документи што беа исправени и што требаше да бидат уништени.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Постоеше дури и цела една потсекција - Порносек, како што се викаше во новоговорот - која произведуваше најдолен вид порнографија, што беше дистрибуирана во запечатени пакети и која ниту еден член на Партијата, освен оние кои работеа на неа, не смееше да ја види.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Една ситна жена, со коса со боја на песок, која работеше во соседната полукабина до Винстон, седеше меѓу нив.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Неговите иследници не беа повеќе оние разбојници во црни униформи, туку партиски интелектуалци, мали тркалезни луѓе со вешти движења и со блескави очила, кои работеа на него во смени што траеја - не беше сигурен, но претпоставуваше - по десет или дванаесет часови без прекин.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Пред, зад, над и под неа имаше други групи работници кои работеа незамисливо мноштво различни задачи.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Направен беше од државните багери кои работеа на браната.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Нарачав четири коли такси: во едната седнав јас, во другата тој, во третата го ставив весникот во кој беа објавени резултатите, во четвртата мистријата и фанглата со кои работев, и им наредив на таксистите да возат, да кружат низ градот.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Покрај нив, право на парична помош имаа уште четири други категории невработени лица: жените корисници на паричен надоместок за време на бременост и породување, лицата кои посетуваат стручно оспособување или преквалификација, лицата на кои работниот однос им престанал поради стечај или редовна ликвидација на организацијата во која работеле, како и оние лица со повеќе од 25 години стаж на осигурување (чл. 19, 21, 23 и 36, ЗВ).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
2. Работно време а) Со носењето на ЗРО (1993) полното работното време од претходните 42 се скрати на вкупно 40 работни часа седмично (чл. 30, ЗРО/93); а дојде до намалување на минимум 30 часа, наместо поранешните 32, кај работното време на работниците кои работат на особено тешки, напорни и штетни по здравјето работи (чл. 32, ЗРО/93); б) ЗРО (1993) воведе промени и кај постоечката листа на т.н. особено тешки работи: од една страна, од оваа листа беше изоставена работата во атмосфера загадена со отровни гасови и отровен прав; а, од друга страна, оваа листа беше дополнета со неколку нови „тешки работи“, пред сѐ од областа на културата – како, на пример: балетски 16.  Како, на пример, во: глава IV.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Укинат беше рокот од две години во кој не беше дозволено отуѓувањето, односно пренесувањето на акциите, односно уделите кои се купени со попуст од страна на вработените, поранешните работници и пензионираните работници кои работеле во прет- пријатието (чл. 4, ЗИДЗТПОК/98).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
На таков начин, како единстве- на обврска на Фондот поврзана со исплата на парични надоместоци на лицата со преостаната работна сопственост остана исплатата на паричните надоместоци до вработувањето и средства за преквали- фикација или доквалификација за оние лица со преостаната работна сопственост чиј работен однос престанал поради стечај или ликвида- ција на правните лица во кои работеле.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Единствен исклучок беше направен за лицата кои работат на работни места на кои стажот се смета со зголемено траење.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Така замислени дојдоа до царскиот сарај во кој работеше Великиот везир.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
19. Му верувам зошто да не му верувам на Чарлс Дарвин Дека ние коалите сме можеби најпознатата врста дембели Добро де и оние Црногорците на Балканот биле во мртва трка со нас За нив не сакам да си ја грешам душата Ама за нас коалите бев чула дека ако крстителите Немале пошироки погледи на светот И ако ги гледале само нашите навики Австралија можеле да ја наречат и Дембелија пу пу скраја да е Туф туф врста дембели А што сме мислители и сонувачи никому не му е гајле Кога секое суштество е дадено на многу мислење Нема многу време за работа Сега некој зајадлив ќе рече кој работи не мисли Или колку повеќе работиш толку помалку мислиш Други зајадливци ќе речат дека работата го создала човекот Не се сеќавам добро ама некој како да ми рече дека тоа е цитат од Маркс
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Пријателите од весникот во кој работев.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Но ќе се врати... Ќе биде дописник и за весникот во кој работи.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Според Енциклопедијата Колумбија: „Историчарите со векови расправаа за неговата вештина на морепловец, но неодамна беше докажано дека Колумбо бил ненадминат во вештината на приближно одредување на положбата на бродот на картата и во пронаоѓањето на патишта низ непознатите мориња”.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
НОРА: Првата работилница што ја работев со децата-бегалци од БиХ, беше во склоп на поголем проект, во кој работев на комуникација преку му­зи­ка и движење.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Работата многу бргу ме вовлече, така што истата работил­ница ја повторив неколку пати.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Она што беше посебно во врска со Колумбо е неговата упорност и речитост со кои работеше на својот сон за „Индија”.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
- На тоа нè упатува и Лондонскиот протокол од 1913 година по кој работиме.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Јас, каков што ме дал Господ, бев готов да се спротивставам во Комитетот против начинот на кој работеше Сврделот, ама не можев да се решам зашто јас бев, да си признавам, помамен по сестра му Гала.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Од илјадниците поранешни затвореници, жени и младинци, кои работеа на каналот, половината беа осудени за „контрареволуционерни активности“.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Луѓето кои работеа на илустрациите и на насловните страници од весниците беа заменети со фотографи.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Не е изненадување тоа што американските дипломатски претставници на Балканот се поврзувале со владеачките елити во државите во кои работеле.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во таква ситуација се чини дека за американските претставници Балканот почнувал единствено надвор од балканските салони и шведски маси.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Сите кои работевме кaј него, не спотера да учиме.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
НОВЕ: Се работи на тоа. ЈАКОВ: Кој работи на тоа? НОВЕ: Има служби. ЈАКОВ: Кои, служби?
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Луѓето со кои работевме две години нѐ видоа како доаѓаме и јасно забележав како зад очите им се спушта железна завеса.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Еден од најпознатаите корисници на терминаот шема е Жан Пијаже (Jean Piaget), швајцарски психолог кој работел на психологијата на развојот и генетичката епистемологија.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Ако излезеше да се прошета крај куќарките на аргатите и чифчиите кои работеа на сегашниот имот од Петрета, одеше со кренат камшик, небаре мутесарифот Мехмед Фаик-паша дошол на обиколка, и на сите им се обраќаше со „Господот наш Исус Христос да ни е на помош”, божем не знае каде се наоѓа.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Попатно поминувавме покрај болницата во која работеше мајка му на стомачето.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Некои морнари, кои работеа нешто по палубата, ја забележаа и радосно извикаа: - Ехеј, имаме нов патник!
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)