ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Во својата гротескна природност изгледаше како човек кој станал идентичен со својата желба, како отелотворен, чекоречки day dream, како фантазам што зборува.

Со добиената помош од Србија успеал да го заземе Просек кој станал негово седиште.

Македонците им го оставиле северниот дел на Дарданците кој станал граница меѓу Македонија и Дарданија.

Овој судир се изострил меѓу Германија и Велика Британија кои станале главни противници за светска доминација.

Силите на Антантата поради војничката неподготвеност настојувале да го одложат почетокот на судирот.

Стариот скопјанец кој станал член на комунистичката партија и за Титово време лапнал муфте стан, а шупата ја продал на градежен инвеститор па воедно лапнуе уште 3 стана за возврат кои денес ги издава под кирија на провинцијалските студенти.

Тука беше, првин, неговата цариградска диплома, со која стана кадија, па нејзината нострификација во монархистичката родна земја, па потоа нејзината валидност од времето на окупацијата, во градот на истекот на реката од Езерото.

Едвард Сапир тврди дека ‘јазикот е еден водич во општествената реалност’ и дека човечките суштества се на милост и немилост на јазикот кој станал медиумот на изразување за нивното општество.

Максим влегува во гостинската одаја, од масата го извадува пиштолот, го сокрива в пазува и кога излегува на чардак на Јосифа, кој станал во меѓувреме, и на другите им вели Ко ќе застуди влезете внатре, а на Васила Митрески Ние со тебе, Васил, ќе се прошетаме малку.

И правејќи си пат меѓу имотските луѓе, кои сè уште трчаат пругоре по скали на чардак, влегува во визбата; таму, од ѕидот до вратата, го симнува малото секирче, го сокрива в пазува, поа кога излегува од визба, на Васила, кој остана да го чека пред врата, му вели Одиме.

Со поглед упатен кон родната куќа во Поградец, која станала седиште на партиската власт, на брегот на Охридското Езеро, тој ја заборава сегашноста, за да се препушти да го завлече „егзалтирачката фуга на меморијата.”

Грмушките од дрвја, ретките згради, одморалиштата за возачите, што беа на пат, и земјата остануваа назад, додека Даниел управуваше со воланот со безволност која стана дел од неговото тело.

Тој мисли и на оние мажи, каков што е и самиот тој, кои станале полнолетни пред Стоунвол – кога бродвејскиот мјузикл сѐ уште бил жив културен облик,119 а јавната машка геј-култура сѐ уште не постоела – и кои искуството на геј-ослободувањето ги преобразило толку длабоко и неочекувано, што постепено почнало да изгледа „сосема обично што јас, од сите луѓе на светов,“ како што забележува Милер, „сум, ете, во друштво со мажи што носат ремени за кревање тегови, со прстени на брадавиците, а да биде крајно чудно, не само што сѐ уште можам да ја слушнам истата музика што ја знам уште откога бев дете туку и тоа што имало и други, многумина други такви мажи меѓу нив, кои се во истава чудна положба како мене“ (23-24).

Слично беше и кога еден британски таблоид, сакајќи да го драматизира потресниот случај на некој „типичен, горопаден пивопиец и спортски делија од дваесет и нешто години, до уши зацопан во свршеницата“, кој станал геј преку ноќ како резултат на спортска повреда, објави дека првите загрижувачки знаци се појавиле не во облик на хомосексуален порив кај младичот, туку во облик на неочекувана незаинтересираност за резултатите од рагби, во вид на неспособност да разговара со пајташите арпаџици и некоја нова склоност кон саркастичност.

Мислам на тие кои станаа Југословени, ама за да има разлика, се нарекоа или ги нарекоа – Егејци.

„Но повеќето мајки се грижат за своите деца,“ рече Сара.

Имам сретнато жени за кои единствена смисла на животот била да станат мајки, и жени кои станале мајки не затоа што сакале, туку затоа што немале друг избор освен да влезат во брак и да родат деца.“

Костумот што не го соблече од вчера му беше сосема истуткан од долгите преместувања од една на друга фотелја додека синоќа се обидуваше да најде место кај што ќе му дојде сонот.

Низ прстите на рацете, кои станале тенки и проѕирни по божикните пости, ѕиркаше килибарната бројаница.

Следниот ден тој се појави сиот блед и во својата стара риза, која стана уште победна.

Се покажа дека разгранетоста на дланката е погодна за вршење на најразлични работи, па затоа едниот пар нозе, оној поблизу до очите се претвори во раце, а другиот пар порасна на сметка на прстите кои станаа излишни, заради стабилноста сплескани од тежината која падна само врз нив.

Картагинците морале на крајот да се борат за да ги демобилизираат мерценерите кои по оваа војна кои станале нивна голема закана по оваа војна.

На свирепиот султан Мурат IV му предал свој меморандум составен од 21 поглавје за спасување на државата од декаденција, од рушвети, од грабежи и измами, кои станале обичај, уште и алкохолизам и дроги.

Имав и имам поради тој париски докторат денунцијанти до крајот на мојот живот, кои станаа марксисти за секаква употреба, до денешни дни!

Тоа беше спротивно на тенденцијата кон механизирање, која стана квазиинстинктивна речиси во целиот свет и, уште повеќе, секоја земја што остануваше индустриски неразвиена беше беспомошна во воена смисла и беше осудена да падне под доминација, директна или индиректна, на своите понапредни противници.

Ги удрија главите ничкум и се зажалаа од безизлезната положба. – Ех, било таксират, ќе се умира, деца! – за првпат му се испушти од грлото на поп Јакова кој стана и почна нервозно да шета.

Затоа реков дека на одреден начин дури ѝ заблазнував и се восхитував од нејзината постапка.

Но кога таа ми објасни дека не можела да поднесе да биде жена на човек кој станал кодош, слуга и полицаец на туѓинска држава, каков што беше и оној кај нас Црн Киро, не можев а да не ја оправдам.

Тоа ѝ противречи на можноста овие монструми да раѓаат други како нив до бескрај, да се предизвикуваат меѓусебно во просторот кој станал драматизиран од таквото нивно натпреварување.

Тоа е еднакво на испорака на другиот кој станал совршено непотребен во програмираното управување со животот, бидејќи оди во прилог на автархијата на поединечната клетка.

И ете, ние кои станавме за да смениме една власт, сега со нашата власт и сила го изгоревме некни олтарот и иконите.

Син на Игит-паша бег, кој стана првиот управител на Скопје, откако Тимур-таш паша и Мехмед-баба го зазедоа Скопје за слава на царувањето на победникот Бајазит-хан.