ме (зам.) - скокотка (гл.)

Ме скокотка со тревка под носот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Траеше тоа бесконечно долго; најпрвин ме скокоткаше, и јас се извлекував од под него, но тој постојано ме враќаше назад, нималку нежно, со грубите раце, и продолжуваше.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Удира, ме скокотка. Здивувам, а срцето силно ми чука. Треперам.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Се обидував да му објаснам дека тоа не е нормално, дека е целосно лудо; дека не би можела да издржам, дека ме скокотка, а тој рече: „Да не те понижува, можеби?“, и јас, во тој момент знаев, бев сигурна дека Јан Лудвик не е дојден туку-така и дека одмаздата, без разлика колку тој се преправаше дека е рамнодушен кон сѐ што му се беше случило, сѐ уште тлее во неговата душа.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Сара го помрднува задникот. „Ме скокотка. Што е тоа?“
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
„Тато, ме скокоткаш”, се смееше и се прпелкаше малечкиот во неговата цврста прегратка.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
- Ме скокотка! - вели тој смеејќи се.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Чекај, ме скокоткаш таму, велам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)