ме (зам.) - советува (гл.)

Таткото на мојата сопруга, кога го преуредував станот, ме советуваше на кујната да гледам како на неважна работа.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Татко ми ме советуваше да бидам вредна и да го учам јазикот. Потоа се надоврзуваше мојата сестра.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Тогаш се прекрстив онака како што татко ми велеше, ко што ме советуваше, се прекрстив и изустив: „Господе Боже, ангелу што ми стоиш на десното рамо, чувару, Спасителу...спаси ме од рогатиот, од оној кој со Господа бил, а Господ аждер го престорил, наземи го испратил. Спаси ме, Боже, од сатанаил.“
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Главниот инженер ме советуваше да барам да се стават водомери за во иднина, во случај на кризни, сушни периоди, да може да се ограничува и да се контролира потрошувачката на вода.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Никој не ме пофалува, никој не ме советува.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Ти самата виде дека денес сите доаѓаа, се интересираа, ме советуваа...
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Каква нискост! Убиецот се мотка под нашите прозорци, а дебелиот адвокат ме советува да се средам.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
„Скрати му ги правата, брате!” ме советува тој.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
„Лесно е да се делат совети”, му велам „но тешко е да се постапува според нив”.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А другарите мои, и тие како мене, кој со една нога, кој со една рака, ама женети, постојано ме советуваа и ми велеа: - А бре, шутрак низаеден, прибери се еден ден и ожени се за да живееш како човек, а не така...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
На железничката станица долго ме гушкаше и ме советуваше: „Умен да си, бабин. Да не скиташ. Да не се тепаш. Да не правиш некаква беља.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Не се изненадив и кога слушнав како невидливиот собеседник ме советува дека не треба да сум загрижен поради правото на сонување бидејќи тоа му било загарантирано на секој поединец.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)