мене (зам.) - душа (имн.)

Мене душата не ми ќабули на Великината постела друга да легне со мене.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Мене душата ми беше полна, а мислам и на селаните.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Беше жешко; се потевме сите, и сите беа среќни, а мене душата ми боледуваше по Луција, која седеше како самовила на ливадата, како пеперутка, како буквата „Ж“, иницијал од древни ракописи, меѓу своите другарки, дробни букви; беше најубава, најзрела од сите, вистинска буква-девојка, сета во црвено облечена; седеше таму и си потпевнуваше.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)