ПЕТНАЕСЕТТА ПОЈАВА ТЕОДОС
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Уф, срцево ми игра од радост! Ајде, Доцко, ајде, волку, стапицата ти е наместена, само да ја нагазиш!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
МИТРЕ: Секогаш кога ми игра десново око сум се зарадувал. Белки сега на уште поубаво ќе истера.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Можеби пет часа да читав, почнаа и буквите да ми играат пред очи.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И после само ми игра срцето, што се вели, мислам одново тргнало млекото да ми иде. 66.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Молчам и го стискам срцево за да не ми игра. Но не можам долго. Шепнувам: - Јас...
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
и само коси, цело поле трешти, небото се тресе, мислиш на тебе ќе падне и се слуша само едно долго виење, еееее, јачи и плаче,
ко мало детуле, и војниците како што одат и како што
гинат само ау, ау, ау, викаат и едни паѓаат, а други се
меткаат наваму и натаму, не знаат кај одат, чакалот им
влегол в очи и ослепени се и од двата полка само осумдесет души не загинаа, и тогаш собув еден мртов Англичанец, ама старшијата ми ги виде чевлите на нозе и оди кај
оди ќе ми се испули во чевлите, ништо нема загубено, а
бара, и, кај ги најде, бре, ботушите што ми ги купи башта
ми, вели, зар татко ти е Англичанец, му велам, и тој одвај дочека да го налутам, нема арамии кога сите крадат и
почна да ме тепа, преку нос, преку очи, и мсне светкавици ми играат и после многу ми се стемна и го гледам како
125
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
А мене ми игра окото. Тогаш па, Горица, од Уља, јатрва ми, менуваше заби.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И мотиката ми игра пред мене, спипиле што се вели.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Горица само се тегави, приплакува, а мене окото ми игра, ми се качува клепката на чело, ќе ми излета.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)