ми (зам.) - купи (гл.)

Но првиот пат беше најубаво!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Татко ми ми купи компјутер, од мене сакаше да направи научник!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Опп! Ете човек! Се најде од никаде, ми купи една книга..
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Некои гласови идеа и до нас, но за сите нас најзначајно беше што татко ми купи коза, а мајка ми беше среќна со сите нас децата.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
За возврат, таа ми дава одредена сума да ми се најде и ми купува цигари.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
„Кики“ секогаш ми купува баба а таа е во Прилеп.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Е, сиот си мозок!“ подбивно рече Љупчо.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Татко ми купи! Да не мислиш - татко ти ќе купи! Со кои вошки ќе купи!?“ Тоа многу ме навреди. Ми се стемни.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Па, се разбира - нема.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Реков ќе ја почестам, јас имам “кики бонбони“, барав низ ранчето, ама - нема.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Последните два дена само за тоа се зборуваше: мене мајка ми ми купи ново фустанче, мене мајка ми ми шие, мене мајка ми ми плете, мајка ми, мајка ми...
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Како малечок многу сакав да возам велосипед. Татко не сакаше да ми купи.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Одеднаш слушнав: „Мамо, ми купи молив и тетратка?“ - тоа моето девојче прашуваше, а мајката рече:
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Откоа виде оти сите ќе 'и испасам и пак дома ќе му 'и донесам, и како што му 'и донесов, прати сина си тебдил да ми купи еден за да ми се скусат зајаците, арно ама откоа му зедов многу пари на сина му, му дадов еден зајак, арно ама му удрив и еден муур одзади на бутот.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
И од тие лаги беше црпило и наполнило вреќата друга со лаги и ја зашило, та ја подврзало.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Коа чу тој збор царот, беше се уплашил да не речи така и за него, чунки и нему му беше удрил еден муур, така и на царицата, тики надупил големците царот да викаат оти е лага тоа што кажало момчето.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Состојбата се подобрува. Татко ми купил од некаде слама, а мајка ми, со своите вешти раце, од две или три вреќи, направи сламарник.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
СТОЈЧЕ: Баче Јован повеќе го сакам. Тој ќе ми дава бакшиш и ќе ми купи јагне. Баче Костадин ништо нема...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Јас немав униформа, зашто татко немаше пари да ми купи.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Ти ништо не знаеш, вели Лидија. – А и не сакаш да ми купиш.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Им реков да ми купат два бели леба.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Како второ, ме запросуваш а не си ми купил ни прстен.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Тој ден игравме шах; отидовме во самопослуга да ми купи сладолед; ни пресече студена лубеница по ручекот; ни скина грозје од лозницата над терасата; ми вети дека ќе ми ја залепи гумата од велосипедот; го капевме кучето Синга во пластично легенче, а тетка Јорданка (жената со која живее, а за која јас често го прашувам дали може да се рече дека му е девојка) го триеше со шампон; ми предложи да одам заедно со нив десет дена во Охрид пред да ми почне наставата во училиштето; се радуваше кога му раскажав дека во Тиват ме избрале за втор придружник на Мистер на летувалиштето; ми честиташе што сум бил победник во натпреварот по пливање...
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Ама јас јадев сладолед, ми купи татоооо, - се пофали. - Сега тоа не е важно, - ѝ реков.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Кога требаше да се оди во Кавадарци на пазар, за да ми купи фустан, ќе земев нешто најевтино за да не го потрошам, за да ме сака повеќе.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Во 1927 година татко ми купил куќа и земја од некои Турци (Торбеши) кои масовно се селеле во Турција.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Мајка ми свари кафе за нив двајцата, а брат ми купи кока-кола.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Тоа значеше дека атмосферата е пријатна и дека „састанакот“ ќе почне во добро расположение, иако никогаш не се знае дали во меѓувреме нема нешто да се случи што ќе предизвика нервоза, па дури и ситни кавги.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)