ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

- Нема да му дозволам да го распарчи имотот... –се бореше таа со самата себе... војуваше со себе си.

Не смеам на тој човек да му дозволам да го шири тој глас.

Нешто таму на улицата се шугали, се обѕира некој да не го види и страотно вешто се вотна во куќата на тој кому верата не му дозволува да има куче.

На едниот, бидејќи верата не му дозволува да има куче, а на другиот бидејќи верата му дозволува, има куче.

Работата почна приближно вака: револуционерните занаетчии на доцната ренесанса веќе не сакале да му дозволат на бискупот да пропишува „чесни цени“ за нивните производи.

Судбината и немаштијата не му дозволиле да биде како вас: вие учите, живеете подобро и поуредно, и затоа знаете многу работи.

Овој марифет и Бегот им го препорача на селаните, но не зеде и не земаше веќе учество во селските работи, сметајќи се за виновен и компромитиран и молејќи ги да го остават малку понастрана и за нивно добро, бидејќи и Турците не ќе гледаат со добро око на него.

Со еден збор, јузбашијата почувствува едно гостопримство, та неговата свест не му дозволи да ја пренесе Бахтијаровата наредба за терор на војниците, ами напротив, им заповеда да се држат човечки додека и рајата така се држи.

Изложбите на неговите дела, организирани во текот на 1952 година му носат успех и му дозволуваат во август истата година да ја посети Европа.

Користењето на компјутерска графика “paint box” за да ги прикаже Прос­перовите волшебни книги, му дозволува да го третира филмскиот екран (екранот на “подвижните слики”) како површина од страница и да создаде широк опсег на ефекти.

Ако Милан му дозволеше да му се качи на рамената, нешто во што мачорот уживаше, тој за возврат со муцката му го скокоткаше вратот на својот пријател за да ја изрази својата благодарност.

Птиците и другите мали животни, кои секогаш беа гласни кога уживаа во бавчите на Адам, се повлекоа во своите гнезда и легла и му дозволија на дождот да го опсади нивниот рај.

И потем почна да ме моли; ме молеше како мало дете, целосно инфантилно; клечеше на колена пред мене, ми ги бакнуваше стапалата; рече дека бара само да му дозволам да ми го открие стомакот; дека ништо друго не бара и дека ме моли само на половина час „да му го позајмам стомакот“ (токму така рече, господин судија!); рече дека ми ветува дека воопшто нема да ме гибне со рацете; јас се смеев, оти предлогот беше луд; „Јан Лудвик“, му реков, „Ние сме возрасни. Какви ти се тие глупости?“

Таа ми забрануваше да ја сакам, ми забрануваше „јас“ да бидам „јас“ и јас да решавам што ќе сакам и што ќе правам; со тоа, таа ме лишуваше од себеси самиот, како што се прави тоа кога човек се става во затвор, па му се одзема правото да биде она што по професија е, да биде сопруг на својата жена или татко на своите деца, да биде пушач, па му се одземаат запалката, цигарите, сликите од семејството, паричникот, врвките, каишот; тоа беше чиста политика, идеолошки терор од прв ред: да не му дозволиш на човека да биде она што е!

Не ми беше по волја, се лутев, а тој рече дека мора да оди со „газдата“ на Зајачки Рид, оти овој му ветил дека дента, на крајот од тренингот, ќе му дозволи да се повози малку со неговиот мотоцикл.

Тоа ги обзема, затоа што тие му дозволиле.

Наталожени, во умот, земските слики не му дозволуваат на Светиот ветар да ги прелиста, да го избледи сеќавањето на обичните нешта од секојдневието.

Се надевал дека христијанското милосрдие нема да му дозволи на домаќинот да го предаде на крволочните ѕверови.

Се прашаше само: кому приликите ќе му дозволат да наддели?

Кога и денес го повторувам воведот во Словото, во мојата свест јасен како алхемијата на шестте имиња – gains Valerius Cattulus, Quintius Horatius Flaccus, Publius Vergilius Maro, Albius Tibulus, Sextus Propertius, Publius Ovidius Naso – што затекнувајќи ме на последната страна од читанката по латинси, во мене ја зачна непресушната жед кон хармонијата, го гледам Таткото како од градината со премолчени имиња го извлекува змивчето, му дозволува бесно да го касне, а потоа мирно да се склупчи на неговата дланка.

ФЕЗЛИЕВ: Тоа дека никогаш на никого не сум му дозволил да ме прави будала; најмалку ќе ти дозволам тебе.

МЕТОДИ: Дождот не му дозволи да ја крене главата и да погледа каде влегува. Скалилото беше пусто.

Го тераа Скрчета да го сопре и да не му дозволува да ја гради куќата.

Времето му дозволи да се преиспита и самиот себеси и да си побара одговори на некои загадочни прашања.

Тој ја подели нарачката на стариот на два дела, и му дозволи да се извлече уште овој пат.

„Добар ден“, грубо рече кралот.

Беше подготвен да му дозволи посета на Сатурн, со нужни мерки на внимание, ако му вети дека за доброто на својата сопруга ќе му се покори на однесувањето кое ќе му биде назначено од него.

Направи куса пауза, како да сака да му дозволи на она што го кажа да легне.

И така направија. Му дозволија прво на башибозукот, кој и без дозвола почна да се враќа по своите села со богатата пљачка од овци, кози, говеда, коњи, алишта, жито, бакар, маст, сирење и сѐ друго што претставуваше некаква вредност.

Најдобро се чувствува кога додека пишува истовремено е обземен и со некоја друга работа, но така што таа работа да му дозволува кога сака и како сака да ја напушта за да му се врати на пишувањето.

Баба му доаѓа, но ѝ паѓа на ум дека Зоки ќе се открива ако му дозволи да си игра со Мечето.

Барем сега, додека ќе ги сонува оние несреќници од Костурницана, да не му дозволиме на ѓаволот да му приоѓа!

Бидејќи старешината Раде, како и готвачот, не му дозволија на Винко да го земе на логорување, Винко сите ноќи пред одење на логорување не ги преспа од жал за Џеки, од жал да го остави само дома, да пека и да го бара, зашто беа неразделни; никогаш не го оставил само.

Го допрев јас божјиот бескрај, ова заљубено срце ќе ти биде вечно благодарно што му дозволи да ти покаже колку те сака.

Најпосле ќајата му дозволи на Петрета да го гледа и кога клања.

Наводно го одбивала и на крај кратко му дозволила да ја бакне.

Па дури и сивата карпа, на која славејчето никогаш порано не беше слетало, го погледна намуртено и не му дозволи да слета на неа.