му (зам.) - игра (гл.)

Колобан од балконот се шири „како орел во торба" оти му игра Бојана.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ка виде Ило ота Доста му игра, и он се слече! — вели бабата Чочалица.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Црвени сенки му играа по лицето. Брадата му се оцртуваше во профил убаво заоблена.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Тенките глуждести прсти му играат и шушкаат со хартијата.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Како врв на сѐ, дојде една студентка и пред моите очи му играше.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Како на зло да му играше десното око. Чудно, не веруваше во тие бабини деветини.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Му играат костенливите очи, не му застанува на исто насмевката.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Му играат и прстите, не може лажица да додржи.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сѐ ми пушта со очите: му играат како жива во водена терезија.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Горачинов ги крева веѓите и ги отскрива големите очи: во обете му игра по едно мало човече што личи на мене.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Од под зафрлената сива капа му ѕиракаше белузлава коса, остра и рамна, маслинасто-зеленикавите очи немирно му играа под свилестите клепки.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
На лицето му играше блажена насмевка.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Кандидатот што беше повикан од комисијата излегуваше како да беше целиот посипан со студена вода. Му играа вилиците.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Уште само гркланот му играше под остро подадената брада.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
На терасата во Уфичи една група турчинки сркаат кафе со многу шеќер и шепотат нешто за тоа дали Ботичели би се шекнал со умот ако наместо во Фиренца судбината го турнала во харемот на султанот.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Таму да му играат чочеци и на крајот од играта да му го заблажат пофтежот со баклави и кадаиф.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Очите сиви, големи, му играат, ќе ме голтне.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Оти очите му играат само над платицата што ја делка и му играат на смени.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Јас еднаш сум се родил, вели војводата, и еднаш можам да простам, вели, а ножот уште му игра во рацете, ко сок на летен припек му игра, ко змијско око му светка седефот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ја витка цигарата, ама несигурно. Рацете му се тресат. Тутунот му игра на книжето, меѓу прстите и му се подистура.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)